Κανείς …
στη διαχρονικά ξύλινη γλώσσα των πολιτικών και των παραγόντων,
κυριαρχεί η έκφραση:
“δεν περισσεύει κανείς”
στην πράξη, στη ζωή & στην ουσία περισσεύουν σχεδόν άπαντες,
εκτός από
αυλικούς, αρεστούς, κόλακες, παράγοντες, καριερίστες, κολλημένους, απρόσωπους, ανεκδιήγητους
αλλά και
ανήμπορους, αδικημένους, αμήχανους …
αν οι συνεχείς προσπάθειες σου ή συνθήκες στις οποίες βρέθηκες,
σε φέρνουν στη θέση του οδηγού προς μια συνεχή βελτίωση της ποιότητας ζωής σου,
σε σημείο να μπορείς να βλέπεις κα έξω από το κουτί σου για το τι συμβαίνει γύρω,
τότε περισσεύεις στα σίγουρα!
οι χρήσιμοι,
οι επαρκείς,
οι ικανοί,
οι άριστοι,
οι πολύπειροι,
οι πολυδιάστατοι,
οι στοχο-προσηλωμένοι,
αν δεν είναι αρεστοί, κόλακες & υποτακτικοί,
συνήθως ενοχλούν,
κι όταν ενοχλείς,
σαφώς και περισσεύεις,
σαφώς και μένεις έξω από το χορό,
όπου όλοι οι υπόλοιποι στροβιλίζονται πιασμένοι χέρι χέρι …
έρχονται εκλογές συνεχόμενες σε όλα τα επίπεδα,
πρόσωπα γελαστά,
χέρια στιβαρά,
μυαλά νέα και παλιά,
όσους μπορούν να συνθέσουν μηχανισμούς, δυνάμεις & πρόσωπα
χωρίς κραυγαλέους εκ προοιμίου αποκλεισμούς & λογική 80’ς
να τους στηρίξουμε για άλλη μια φορά,
μπας και η πόλη και η περιοχή σταματήσει να κατρακυλά προς τα πίσω …
κι αν δεν βρίσκουμε εύκολα τέτοιους,
ας επιλέξουμε αυτούς που τουλάχιστον εργάζονται σκληρά & με βαθιές γνώσεις και ενσυναίσθηση
για τους πολλούς,
για τους ανήμπορους,
τους αδικημένους
&
τους αμήχανους …
ΚΚ
