τι απέμεινε να ευχηθεί κανείς για το 2019,
όταν όλα σχεδόν έχουν ειπωθεί;
αρκεί η υγεία, η μακροημέρευση, οι μικρές οικογενειακές χαρές;
αρκούν οι προσωπικές και επαγγελματικές επιτυχίες;
αρκεί η προσοχή, η επιμέλεια και η αγάπη στους οικείους;
αρκούν οι fake ευχές περί λύτρωσης από τα μνημόνια και την αέναη φορολογική λαίλαπα;
αρκούν οι φρούδες υποσχέσεις για ανατροπές, σήκωμα των μανικιών, πρόοδο κλπ ευχές – μανιέρες;
αρκούν οι ευχές από τα γυαλισμένα πλαστικά χαμόγελα του Instagram;
από την άλλη
και γιατί να μην αρκούν λίγα από αυτά
ή και όλα μαζί
έστω ως ολιγοήμερο παραμύθι;
ευχές λοιπόν, κι άλλες πολλές ευχές
κι ας παν εν τέλει χαμένες,
ας μην τις ακούσει ή εκτιμήσει κανείς /
ευχές για στιγμές που γαληνεύουν το πνεύμα,
εντός, εκτός και επί τα αυτά …
για να μην λέμε (και) του Χρόνου εδώ στο Χρόνο:
What’s another year (again);
KK
