Έχω επίγνωση ότι το σημερινό κείμενο θα ενοχλήσει πολλούς. Ότι θα δεχθώ οργισμένα μηνύματα στο ηλεκτρονικό ταχυδρομείο μου. Ακόμη και ύβρεις. Αλλά δεν έχω μάθει, στη ζωή μου, στη δημοσιογραφική μου διαδρομή, να λέω και να γράφω άλλα από εκείνα που σκέπτομαι, που γνωρίζω, που πιστεύω, μόνο και μόνο για να αποφύγω κάποιες δυσάρεστες αντιδράσεις. Το ίδιο θα κάνω και σήμερα.
Την εξέγερση του Πολυτεχνείου την έζησα από κοντά. Ήμουν εκεί. Όχι ως δημοσιογράφος -ήμουν άνεργος τότε- αλλά ως ένας από τις χιλιάδες των διαδηλωτών, στην Πατησίων, έξω ακριβώς από τους Ελεύθερους Πολιορκημένους. Ήμουν εκεί και διαδήλωνα, μαζί με την τότε σύζυγο μου, με πολλούς συναδέλφους, από τους οποίους θα αναφέρω μόνο δύο εν ζωή, γνωστούς ως τυπικούς δεξιούς, τον Θόδωρο Κασίμη και τον Νίκο Ρίζο.
Είναι αλήθεια ότι ήταν μια ηρωική εξέγερση. Αλλά είναι εξίσου αλήθεια, και ας κρώζουν όσο θέλουν οι τα αντίθετα διαλαλούντες, ότι η εξέγερση αυτή δεν έριξε την χούντα. Εκείνο που πετύχαμε ήταν να απογυμνώσουμε την επιχείρηση δήθεν εκδημοκρατισμού, που έστηνε ο Παπαδόπουλος, με την «πολιτική» κυβέρνηση του προσκυνημένου Μαρκεζίνη. Την οποία, τότε καλόβλεπαν μερικοί πολιτικοί, ακόμη και από τον χώρο της ευρύτερης Αριστεράς. Τόσον ώστε να χαρακτηρίζουν ως …προβοκάτορες τους ηρωικούς εξεγερμένους φοιτητές αλλά και οικοδόμους.
Κατά τούτο έχει δίκιο ο καθηγητής Συρίγος όταν υποστηρίζει ότι την χούντα δεν την έριξε το Πολυτεχνείο αλλά ο Αττίλας. Αυτή είναι η αλήθεια. Το Πολυτεχνείο χρησιμοποιήθηκε απλώς ως αφορμή για να ρίξει ο προδότης Ιωαννίδης τον ομογάλακτο του Παπαδόπουλο και να μας φορτώσει τον Ανδρουτσόπουλο. Η χούντα του Ιωαννίδη κατέρρευσε όταν άνοιξε, σαν σήμερα, με το προδοτικό πραξικόπημα στην Κύπρο, την πόρτα για να εισβάλλουν τα τουρκικά στρατεύματα και να καταλάβουν το 40% του νησιού.
Αλλά δεν έχουμε μάθει να αποδεχόμαστε τις αλήθειες. Προτιμούμε να συντηρούμε τα παραμύθια. Όχι μόνο σε επίπεδο πολιτών. Αλλά και στα άνω δώματα της πολιτικής ηγεσίας. Τυπικό παράδειγμα το πώς πορεύθηκαν ακόμη και οι αείμνηστοι Γεώργιος Παπανδρέου και Κωνσταντίνος Καραμανλής συντηρώντας το ψέμα ότι το «μακεδονικό» είναι «ανύπαρκτον πρόβλημα». Κάτι που σήμερα το πληρώνουμε ακριβά, όταν ακούμε την πρόεδρο της Ε. Ένωσης να μιλά για «Μακεδόνες» και «μακεδονική» ταυτότητα και γλώσσα, απευθυνόμενη στους Βόρειους γείτονες μας.
Μάθαμε να ζούμε με τα παραμύθια.
