Καλό είναι, όποιος εμφανίζεται ως επίδοξος σωτήρας της κοινωνίας, και μάλιστα με την επιβαρυντική περίπτωση εκείνων που προβάλλουν εαυτούς ως προστάτες των πτωχών και πολέμιους της πλουτοκρατίας, να έχει και ανάλογη συμπεριφορά, ώστε να μην προκαλεί την κοινή γνώμη.
Κατά τούτο, αντί ιδεολογημάτων και εξυπνακισμών, θα περίμενε κανείς από τον επικεφαλής της ομάδας των ευρωβουλευτών του ΣΥΡΙΖΑ, Δημήτρη Παπαδημούλη, μετά την αποκάλυψη ότι πλούτισε την τεράστια περιουσία του, των δεκάδων ακινήτων, με έξη ακόμη διαμερίσματα, τους τελευταίους μήνες, να έχει να πει κάτι πειστικότερο από αυτά που ανέφερε με τις προχθεσινές δηλώσεις του:
«Θεωρώ ότι δεν είναι αμαρτία ένας άνθρωπος που είναι εύπορος και λόγω της οικογενείας του, της γυναίκας του και λόγω της δικής του δράσης, να είναι Αριστερός. Δεν το θεωρώ κακό αυτό».
Αλλά, αφού ο κ. Παπαδημούλης καταφεύγει στην θρησκεία, αναζητώντας απαλλακτικό βούλευμα, χρήσιμο θα ήταν να του θυμίσει κανείς την ρήση του Ιησού, όπως καταγράφεται στο κατά Ματθαίον Ευαγγέλιο: «Πάλιν δὲ λέγω ὑμῖν, εὐκοπώτερόν ἐστι κάμηλον διὰ τρυπήματος ῥαφίδος διελθεῖν, ἢ πλούσιον εἰς τὴν βασιλείαν τοῦ Θεοῦ εἰσελθεῖν». Όπερ, σε απλή μετάφραση, μας λέει, ότι είναι πιο εύκολο να περάσει χονδρή τριχιά, από τρίχα καμήλας, από το «κεφάλι» μιας βελόνας ραψίματος, παρά ένας πλούσιος να μπορέσει να εισέλθει στην «βασιλεία του Θεού».
Και ο Μαρξ και ο Ένγκελς, αλλά ακόμη και ο Λένιν, υπήρξαν γόνοι πλουσίων οικογενειών. Αλλά κανείς από τους σφοδρούς επικριτές τους δεν τους προσήψε ποτέ την κατηγορία ότι, παραλλήλως με τις προσπάθειες τους για την επικράτηση του κομμουνιστικού συστήματος, φρόντιζαν να επαυξάνουν και τις περιουσίες τους σε …ντουβάρια.
Ασφαλώς και είναι νόμιμα τα χρήματα του κ. Παπαδημούλη. Κάθε ευρωβουλευτής, κατά την διάρκεια της πενταετούς θητείας του, εισπράττει, από τα ταμεία του ευρωπαικου κοινοβουλίου, συνολική αποζημίωση περίπου πεντέμισι εκατομμυρίων ευρώ. Επομένως, όποιος κάνει «σφιχτή διαχείριση» αυτού του ποσού, είναι εύκολο να «βάζει στην άκρη» τόσα χρήματα ώστε να μπορεί να αποκτήσει και ένα και δυο ακίνητα.
Όταν όμως ανεβαίνουμε στο επίπεδο των τριάντα πέντε ακινήτων, αυτό δεν δείχνει απλώς τον «νοικοκύρη», αλλά τον άρρωστο με την ατομική ιδιοκτησία. Και, πέραν του Χριστού, είναι πολλοί οι θεωρητικοί του σοσιαλισμού που θεωρούν ασύμβατη την μανία της ιδιοκτησίας με την αριστερή ιδεολογία.
