Κρίσιμη Σύνοδος Κορυφής της ΕΕ. Ιδίως για την γειτονιά μας. Τι θα γίνει με την προοπτική ένταξης των Δυτικών Βαλκανίων, στην ευρωπαϊκή «οικογένεια»; Η Ελλάδα προσήλθε στην Σύνοδο αυτή με μια καθαρή θέση: Υποστηρίζουμε σταθερώς την ένταξη αυτών των χωρών. Και για να λέμε τα πράγματα με το όνομα τους, την ένταξη, σε πρώτη φάση, της Αλβανίας και της Βόρειας Μακεδονίας. Διότι η προοπτική αυτή δεν είναι τόσο άμεση για την Σερβία, που η πολιτική της ηγεσία έχει εμπλακεί στα παίγνια του Πούτιν κατά της Ευρώπης. Και είναι ακόμη μακρινότερη για κρατικές οντότητες με υπαρξιακά προβλήματα, όπως η Βοσνία-Ερζεγοβίνη και το Κόσσοβο.
Τόσο ξεκάθαρη θέση, όσο η ελληνική, μόνον μια ακόμη χώρα της Ένωσης έχει διατυπώσει. Η Αυστρία. Από κει και πέρα κυριαρχεί ένα νεφέλωμα με πολλά «ναι μεν, αλλά». Οι πλέον εντόνως αντιδρώντες υποστηρίζουν ότι τα Δυτικά Βαλκάνια δεν είναι ακόμη ώριμα για ένταξη. Διότι, στις περισσότερες χώρες που ζητούν την ένταξη τους δεν έχει καν εμπεδωθεί πλήρως η Δημοκρατία, ανθεί η διαφθορά και όλα τα άνθη του κακού, ενώ υπάρχουν και αρκετά φαινόμενα βίας. Απέναντι σε αυτούς λειτουργούν όσοι υποστηρίζουν ότι ακριβώς για να βελτιωθεί η ποιότητα λειτουργίας της δημοκρατίας και η εξυγίανση της δημόσιας ζωές, σε αυτές τις χώρες, επιβάλλεται να «μπουν στο μαντρί».
Είναι μια λογική η οποία, δυστυχώς, δεν επιβεβαιώνεται, σε ικανοποιητικό βαθμό, από τα έως τώρα δεδομένα. Η Βουλγαρία, για παράδειγμα, είναι ήδη μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης από την πρωτοχρονιά του 2007, όπως και η γειτονική της Ρουμανία. Αλλά, παρά τον ότι κύλησαν δεκαπέντε ολόκληρα χρόνια από τότε, πολλές κυβερνήσεις, διαφόρων πολιτικών αποχρώσεων, πέρασαν από τα κυβερνητικά κτήρια της Σόφιας, η πρόοδος, ως προς την καταπολέμηση της διαφθοράς και του οργανωμένου εγκλήματος, που ανάγεται σε επίπεδο πανίσχυρης μαφίας, είναι σχεδόν μηδενική. Απλώς εικάζεται ότι τα πράγματα θα ήταν πολύ χειρότερα, αν, ακόμη, η Βουλγαρία ήταν εκτός Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Όλα αυτά είναι κατανοητά. Αλλά όταν σκάβουν λαγούμια στην περιοχή, τόσο ο Πούτιν όσο και ο Έρντογαν, καθίσταται επιτακτικώς αναγκαίο να κινηθεί η ΕΕ με μεγαλύτερη ταχύτητα και ευελιξία. Να σπεύσει να «μαντρώσει» ό,τι προλάβει. Και έπονται τα μαθήματα για …απροσάρμοστους. Μήπως εμείς, το αρχαιότερο βαλκανικό μέλος της Ένωσης, δεν είμαστε, σε πολλά, διαρκώς μετεξεταστέοι;
