Λοιπόν. Ένα και ένα κάνουν δυο. Να βάλουμε τα πράγματα στη θέση τους. Όσοι κατηγορούν τους εξουσιαστές της «πρώτη φορά Αριστεράς» διακυβέρνησης ότι έχουν απεμπολήσει την ιδεολογική τους ταυτότητα, ότι δεν είναι πια μαρξιστές, αδικούν βάναυσος και τον Τσίπρα και τον Τσακαλώτο και τον Σταθάκη και όλους τους συντρόφους. Περιλαμβανομένου και του μεταξωτού Κατρούγκαλου.
Με ποιο αξίωμα παρουσίασε την κοσμοθεωρία του ο Κάρολος Μαρξ; Το περίφημο «από τον καθένα σύμφωνα με τις δυνατότητες του, στον καθένα σύμφωνα με τις ανάγκες του». Ε, τι άλλο κάνει αυτή η κυβέρνηση παρά να εφαρμόζει στην πράξη αυτό το αξίωμα; Ποιοι έχουν σήμερα «δυνατότητα»; Μας το είπε ξεκάθαρα ο συναγωνιστής Δημήτρης Καμμένος. Είναι οι συνταξιούχοι. Αυτοί που σπαταλούν τα κατοστάρικα ως χαρτζιλίκι στα εγγόνια τους, τα όποια τα καταξοδεύουν στις καφετέριες. Ε, λοιπόν δεν είναι κοινωνικώς δίκαιο να τα παίρνει μια «αριστερή» κυβέρνηση από αυτούς που έχουν τη δυνατότητα, για να τα δίνει σε εκείνους που έχουν ανάγκες;
Και ποιος έχει μεγαλύτερη ανάγκη από τον Ιβάν Σαββίδη να του χαρίσουν 38.000.000 της ΣΕΚΑΠ; Από τον Μελισσανίδη, τον Μαρινάκη, τον Καλογρίτσα, τον Μπόμπολα; Αν μια κυβέρνηση δεν στηρίξει εκείνους που την στηρίζουν και της αντιπαρέχουν, τι σόι «αριστερή» θα είναι;
Πότε, παρακαλώ, δυναμώνει το αριστερό κίνημα; Όταν οι εργατοϋπάλληλοι και οι συνταξιούχοι έχουν να ξοδεύουν; Η όταν αυξάνεται ο πληθυσμός των εξαθλιωμένων; Στην πρώτη περίπτωση η εργατική τάξη αλλοιώνεται από την ευμάρεια. Οι εργάτες γίνονται προδότες της τάξης τους. Αστικοποιούνται. Δεν είναι πια γνήσιοι «προλετάριοι». Καταντούν μικροαστοί. Ενώ στη δεύτερη περίπτωση, οι εξαθλιωμένοι, «της γης οι κολασμένοι» πορεύονται πράγματι με ταξική συνείδηση, άδοντες το άσμα της «Διεθνούς»:
Εμπρός της γης οι κολασμένοι
Της πείνας σκλάβοι εμπρός-εμπρός
Το δίκιο απ’ τον κρατήρα βγαίνει
Σα βροντή σαν κεραυνός
Της πείνας σκλάβοι εμπρός-εμπρός
Το δίκιο απ’ τον κρατήρα βγαίνει
Σα βροντή σαν κεραυνός
