Είχαν κάποια κοινά σημεία οι ομιλίες τόσο του πρωθυπουργού Αλέξη Τσίπρα όσο και του αρχηγού της αξιωματικής αντιπολίτευσης Κυριάκου Μητσοτάκη, στην Θεσσαλονίκη. Ένα δε από αυτά είναι το ότι και οι δύο μας υποσχέθηκαν μείωση της φορολογίας. Από τον ΕΝΦΙΑ, ως την φορολογία των επιχειρήσεων. Με τον πρόεδρο της Νέας Δημοκρατίας να πλειοδοτεί σαφώς. Υποσχόμενος και μείωση του ΦΠΑ στην εστίαση, και του φόρου εισοδήματος και μερισμάτων.
Είναι πράγματι κοινός τόπος, για τους οικονομολόγους των καπιταλιστικών οικονομιών, η παραδοχή ότι η μείωση της φορολογίας είναι ένα «εργαλείο» με στόχο την ανάπτυξη. Που αποβλέπει δηλαδή στην αύξηση της παράγωγής και των θέσεων εργασίας ώστε να «μεγαλώσει η πίτα» και, τοιουτοτρόπως, να επιτευχθεί μια αναδιανομή των εισοδημάτων.
Παρακολουθώντας όχι μόνον την εγχώρια πολιτική ζωή αλλά και την ευρωπαϊκή, μου έκανε πάντοτε εντύπωση ότι όλα τα αριστερά κόμματα της Ευρώπης, κυρίως δε οι σοσιαλδημοκράτες, αυτοί που έκτισαν το «κοινωνικό κράτος», σε όλη την Βόρεια Ευρώπη, Σκανδιναβοί, Γερμανοί, Ολλανδοί, Αυστριακοί κ.ά., είχαν μονίμως αντίθετη άποψη. Υπερασπιζόμενοι τους φόρους, μέσω των οποίων μπορούσαν να χρηματοδοτούν αυτό το κοινωνικό κράτος.
Στην περίπτωση μας τα πράγματα έχουν μια ελληνική ιδιαιτερότητα. Ενώ οι φόροι τα τέλη και οι εισφορές που πληρώνουμε είναι από τους υψηλότερους της Ευρώπης , αλλά και του κόσμου, κατά την πρόσφατη έκθεση του ΟΟΣΑ που μας ανέδειξε πρωταθλητές στην υπερφορολόγηση, το δικό μας «κοινωνικό κράτος» είναι από τα αθλιότερα της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Πολύ πριν από το τυπικό ξέσπασμα της κρίσης, όταν πορευόμασταν σαν τα παιδόπουλα που ακολουθούσαν τον «μαγεμένο αυλό» στο παραμύθι των Γκριμ, ο πρώτος επί Κώστα Καραμανλή «τσάρος» της Οικονομίας, ο Γιώργος Αλογοσκούφης, είχε παραγγείλει μια έρευνα. Από την οποία προέκυπτε, ότι «τα δύο τρίτα των Ελλήνων αισθάνονται τόση ανασφάλεια ώστε δεν αποκλείουν τον κίνδυνο να βρεθούν κάποια στιγμή στο δρόμο, άστεγοι και φτωχοί, αν χάσουν την δουλειά τους ή την υγεία τους».
Το μεγάλο πρόβλημα του Έλληνα φορολογούμενου, είναι λοιπόν ακριβώς αυτό. Ότι αυτά πού πληρώνει δεν έχουν την ανταπόδοση πού πρέπει. Καλό είναι πού λέτε, και οι μεν και οι δε, να μειώσετε τους φορολογικούς συντελεστές. Το πιο σημαντικό όμως θα ήταν να μας πείσετε ότι τα χρήματα πού πληρώνουμε πιάνουν τόπο. Ότι δεν πάνε χαμένα.
Γ. Π. ΜΑΣΣΑΒΕΤΑΣ
