Ξαναθυμήθηκα ένα παλιό στερεότυπο της στήλης: «Ελλάδα είναι, όλα γίνονται». Γίνεται να καταδικάζεσαι για «κατά συρροήν» βιασμούς ανηλίκων, σε μια βαριά ποινή, δωδεκαετούς φυλάκισης, και ταυτοχρόνως να αφήνεσαι ελεύθερος.
Ο βιασμός είναι έγκλημα απεχθές από μόνο του. Όταν όμως συντρέχει η επιβαρυντική περίπτωση το θύμα, ή ακόμη χειρότερα τα θύματα, να είναι ανήλικα παιδιά, τότε το έγκλημα είναι κατά πολύ απεχθέστερο και ειδεχθέστερο. Κατά δε την ταπεινή μου άποψη εξίσου απεχθές έγκλημα είναι και ο εκμαυλισμός ανηλίκων δια της εξαγοράς. Είτε τα ανταλλάγματα είναι οικονομικά, είτε συνιστούν χυδαία εκμετάλλευση της ανάγκης για εργασία.
Πως όμως γίνεται να καταδικάζεσαι για «κατά συρροήν» βιασμούς ανηλίκων και ταυτοχρόνως να αφήνεσαι ελεύθερος; Γίνεται, γίνεται. Αρκεί να συντρέχουν δύο προϋποθέσεις;
*** Να έχει καταστεί κουρελόχαρτο ο Κώδικας Ποινικής Δικονομίας. Όπως ακριβώς συμβαίνει στη χώρα μας. Όπου, η χορήγηση αναστολής έχει καταστεί υποχρεωτική από τις 24 Δεκεμβρίου του 2015, με υπογραφές Τσίπρα και Παρασκευόπουλου. Για όσους αμφιβάλλουν παραθέτω τις παραγράφους 3 και 8 από το άρθρο 497 του Κώδικα Ποινικής Δικονομίας, όπως ψηφίσθηκε τότε:
- Αν η επιβληθείσα ποινή φυλάκισης είναι μεγαλύτερη των τριών ετών, η έφεση έχει ανασταλτικό αποτέλεσμα, εκτός αν το δικαστήριο κρίνει αλλιώς.
- Τότε μόνο δεν χορηγείται ανασταλτικό αποτέλεσμα, κατά την παράγραφο 4 του παρόντος, στην έφεση ή απορρίπτεται η αίτηση αναστολής εκτέλεσης της πρωτόδικης απόφασης, όταν κρίνεται αιτιολογημένα ότι οι περιοριστικοί όροι δεν αρκούν και ότι ο κατηγορούμενος δεν έχει γνωστή και μόνιμη διαμονή στη χώρα ή έχει κάνει προπαρασκευαστικές ενέργειες για να διευκολύνει τη φυγή του ή κατά το παρελθόν υπήρξε φυγόποινος ή φυγόδικος ή κρίθηκε ένοχος για απόδραση κρατουμένου ή παραβίαση περιορισμών διαμονής, εφόσον από τη συνδρομή των παραπάνω στοιχείων προκύπτει σκοπός φυγής ή κρίνεται αιτιολογημένα ότι αν αφεθεί ελεύθερος είναι πολύ πιθανό, όπως προκύπτει από προηγούμενες καταδίκες του για αξιόποινες πράξεις ή από τα συγκεκριμένα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά της πράξης, να διαπράξει και άλλα εγκλήματα.
*** Να έχεις «μάγκα» δικηγόρο, τύπου Κούγια, που μπορεί να προκαλεί με το ύφος του, αλλά έχει μελετήσει καλά την νομοθεσία. Τόσο ώστε να «στριμώχνει» ένα δικαστήριο.
Τώρα ας μην εμφανίζονται ως τιμητές εκείνοι που του έστησαν το οπλοστάσιο, με την χρήση του οποίου πέτυχε την αποφυλάκιση του Λιγνάδη. Έλεος πια με την υποκρισία.
