Περίπου 26 ώρες περπάτημα, αμέτρητες αναπτύξεις ορειβατικών σχοινιών, σκαρφαλώματα σε πλαγιές, καταβάσεις με ραπέλ, χάρτες, ποιότητες χιονιού και εύρεση αγνοούμενου μετά από χιονοστιβάδα, ήταν μερικά από τα «συστατικά» του τελευταίου τριήμερου εκπαίδευσης της Σχολής Χειμερινής Ορειβασίας του Ε.Ο.Σ Κοζάνης που έγινε στις 25 – 26 – 27 Μαρτίου στον πανέμορφο Γράμμο. Με ορμητήριο το καταφύγιο της Αετομηλίτσας Ιωαννίνων, οι εκπαιδευόμενοι είχαν ένα πολύ γεμάτο τριήμερο με καιρικές συνθήκες που προσφέρονταν για αποτελεσματική εκπαίδευση.
Η άνοιξη έκανε την εμφάνισή της και οι θερμοκρασίες ανέβηκαν, όμως στον ορεινό Γράμμο τα χιόνια καλά κρατούν. Στην Αετομηλίτσα, το βορειότερο χωριό του νομού Ιωαννίνων στα Ελληνοαλβανικά Σύνορα σε υψόμετρο 1.500 μέτρων, το χιόνι άρχισε να λιώνει δειλά δειλά και αυτό λόγω του νότιου προσανατολισμού του. Η σλάβικη ονομασία του είναι Ντένισκο που σημαίνει προσήλιο. Από εκεί στις 7 το πρωί της Παρασκευής 25 Μαρτίου, η ομάδα των εκπαιδευόμενων του ΕΟΣ Κοζάνης αλλά και μελών του ΕΟΣ Θεσσαλονίκης, ξεκίνησαν την άνοδο προς τις κορυφές «Μαύρη Πέτρα» (2.169 μέτρα υψόμετρο) και από εκεί προς την κορυφή «Κιάφα» (2.395 μέτρα υψόμετρο).
Το »λούκι» της Μαύρης Πέτρας ήταν «φορτωμένο» με χιόνι όπως και όλο το βουνό. Η ομάδα φόρεσε τον απαραίτητο εξοπλισμό για αναρρίχηση και με την μέθοδο της σχοινοσυντροφιάς ξεκίνησε η ανάβαση. Λίγο πριν την μέση οι εκπαιδευόμενοι έκαναν πράξη αυτά που είχαν μάθει στα προηγούμενα μαθήματα και άρχισαν να βγαίνουν από τα σακίδια οι «αλουμινογωνιές», οι οποίες καρφώνονται στο χιόνι με ειδικό τρόπο για να κρατήσουν τους αναρριχητές. Μετά από περίπου 3,5 ώρες αναρρίχηση μέσα στο «λούκι» και μετά από αμέτρητα καρφώματα η θέα από τα 2.169 αποζημιώνει και τον πιο γκρινιάρη. Σμόλικας και Τύμφη μπροστά σου, Αρένες αριστερά, το «Περήφανο» δεξιά, όλα χιονισμένα και παγωμένα αλλά ταυτόχρονα ζεστά και πανέμορφα, απόκοσμα και συνάμα να νιώθεις το αγκάλιασμα της ελληνικής αλπικής φύσης και ταυτόχρονα να αναλογίζεσαι το ότι πατάς σε χώματα ματωμένα των θλιβερών σελίδων του εμφυλίου με τα σημάδια του να βρίσκονται παντού στον χώρο. Ειδικά στην κορυφή «Κιάφα» ακριβώς επάνω στο ορόσημο, βρίσκεται ένα σκουριασμένο βλήμα όλμου, το οποίο κανένας ορειβάτης δεν απομακρύνει.
Η 2η μέρα της εκπαίδευσης περιελάμβανε ραπέλ και εξάσκηση σε χάρτες. Η συνολική διαδρομή προς τις Αρένες (Μουτσάλια) ήταν κοντά στα 11 χιλιόμετρα και είχε διάρκεια κάτι λιγότερο από εννιά ώρες. Οκτώ ώρες διήρκησε η διαδρομή την 3η ημέρα μέρα εκπαίδευσης με συνολικά 12 χιλιόμετρα διαδρομής προς την κορυφή «Γκέσος» και το μνημείο πολέμου της περιόδου 1948-49. Στις απότομες πλαγιές του βουνού έγινε και η εκπαίδευση της εύρεσης αγνοούμενου μετά από χιονοστιβάδα και πως μπορεί ο ορειβάτης να αντιλαμβάνεται τις ποιότητες χιονιού και τις συνθήκες που μπορεί να προκληθεί χιονοστιβάδα.
Μοναδική η εμπειρία, μοναδικοί οι εκπαιδευτές
Η Σχολή Χειμερινής Ορειβασίας του Ε.Ο.Σ. Κοζάνης είναι μια μοναδική εμπειρία. Πέραν των γνώσεων που αποκτά κάποιος για το βουνό και την κίνηση σε αλπικό πεδίο, ο εκπαιδευόμενος έρχεται αντιμέτωπος με τις φοβίες του, τα όρια του και τα θέλω του. Το ομαδικό πνεύμα και η αλληλοβοήθεια, τα μυστικά για να μην χάσει θερμότητα το σώμα σου, οι απαραίτητες προμήθειες για επιβίωση, οι συνθήκες στα καταφύγια,
είναι μερικές από τις καταστάσεις που καλείται να ανταπεξέλθει κάποιος. Ταυτόχρονα αναπτύσσονται νέες φιλίες, η ομάδα δένεται μέσα από αυτά που περνάει ώρες ολόκληρες, ώρες ευχάριστες μπροστά από το τζάκι και την μυρωδιά του καμένου ξύλου. Άνθρωποι διαφορετικοί μεταξύ τους που τους ενώνει η αγάπη τους για το βουνό.
Ωστόσο η Σχολή δεν είναι «καταναγκαστικά έργα». Όταν κάποιος θεωρήσει πως δεν μπορεί να τα καταφέρει ή το αίσθημα του φόβου κυριαρχεί, οι εκπαιδευτές είναι εκεί για να σε βοηθήσουν. Ο Παναγιώτης Γουμπέρης και ο Γιώργος Ντέρος έδωσαν τον καλύτερό τους εαυτό και τις γνώσεις τους στου εκπαιδευόμενους. Ήταν «εκεί» για τους εμπειρότερους
αλλά και τους αρχάριους, τους ευχάριστους και τους γκρινιάρηδες, τους νεότερους και τους μεγαλύτερους. Να δώσουν κουράγιο, συμβουλές και μαθήματα ζωής από αναβάσεις που έκαναν σε ελληνικά βουνά με κορυφαίο τον Όλυμπο αλλά και στον Καύκασο και στο Νεπάλ. Έδειχναν ουσιαστικό ενδιαφέρον όταν έβλεπαν πως κάποιος δε νιώθει καλά και είχαν πάντα τα απαραίτητα μαζί τους για να μοιραστούν, από μια καραμέλα για τον λαιμό μέχρι πουπουλένια μπουφάν για όσους δεν είχαν μαζί τους και κρύωναν.
Παραβιάζοντας τις αρχές της δημοσιογραφίας που ορίζουν αποστασιοποίηση, οφείλουμε να πούμε πως η Σχολή Χειμερινής Ορειβασίας του ΕΟΣ Κοζάνης επέλεξε τους καλύτερους εκπαιδευτές για να δώσουν τα εφόδια στους εκπαιδευόμενους ορειβάτες για τις μελλοντικές χειμερινές τους εξορμήσεις στα ελληνικά και όχι μόνο βουνά.
Σωκράτης Μουτίδης – www.xronos-kozanis.gr
