Στο σημείο που φτάσαμε, ίσως να είναι και καλύτερα που δεν τηρούνται τα προσχήματα. Που κανείς δεν προσποιείται δηλαδή, ότι υπάρχει σεβασμός στη διάκριση των εξουσιών ή στο ρόλο του τύπου και οι παρεμβάσεις γίνονται ωμά.
Ξοδέψαμε πολύ μελάνι πριν κάποια χρόνια για να γράφουμε για το πώς θα αντιμετωπιστεί η διαπλοκή μεταξύ μέσων από τη μια πλευρά και πολιτικών και οικονομικών ελίτ από την άλλη. Κι όλα αυτά στο πλαίσιο εντελώς προσχηματικών διαδικασιών, αφού κατά βάθος όλοι ήξεραν ποιος ελέγχει ποιον και με ποια ανταλλάγματα, ακόμα κι όταν οι διαδρομές περνούσαν από τα νησιά Κέϊμαν.
Έτσι η προσπάθεια …διάσωσης του ΔΟΛ από χέρια, φιλικά προσκείμενα στο κυβερνόν κόμμα, δεν είναι δα και κάτι το συγκλονιστικό. Έχουν συμβεί και καλύτερα έως τώρα.
Αυτό που έχει ενδιαφέρον, ωστόσο, είναι το γιατί εξακολουθεί να έχει τόσο μεγάλη σημασία ο έλεγχος ενός παραδοσιακού συγκροτήματος στο χώρο των ΜΜΕ, την ώρα που η απήχησή του στο μεγαλύτερο μέρος της κοινωνίας, είναι κατά πολύ μικρότερη από αυτή δυο-τριών ισχυρών λογαριασμών σε μέσα κοινωνικής δικτύωσης ή ενός-δύο δημοφιλών sites.
Με άλλα λόγια είναι θέμα μόνο prestige και της επιθυμίας καταξίωσης με τον παλιό κλασικό τρόπο ή συμβαίνει κάτι άλλο πολύ πιο βαθύ και ανησυχητικό;
Ιωάννα
