Στη δημόσια συζήτηση για τη Δίκαιη Μετάβαση, όπως είναι λογικό, οι περισσότεροι στεκόμαστε στους αριθμούς: θέσεις εργασίας, επενδύσεις, ποσοστά απορρόφησης, προσκλήσεις έργων .
Ξεχνάμε ίσως μερικές φορές ότι πίσω από όλα αυτά τα νούμερα υπάρχουν ανθρώπινες ζωές. Άλλωστε η μετάβαση της περιοχής μας δεν είναι μόνο ενεργειακή. Είναι κοινωνική, πολιτισμική και καθημερινή. Είναι ο τρόπος που μια κοινότητα επιλέγει να μη διαλυθεί, αλλά να ξανασταθεί όρθια. Και καμιά φορά, αυτό αρχίζει από ένα τραπέζι.
Όπως αυτή η εκδήλωση για την Κοζανίτικη Κουζίνα, που διοργανώνεται απόψε από το Ινστιτούτο Δίκαιης Μετάβασης Ελλάδας και την άτυπη ομάδα στο facebook Κοζάνη: Μνήμες, Αναμνήσεις & Εικόνες, που μετρά κοντά στα 15.000 μέλη.
Σε μια εκδήλωση αφιερωμένη στην Κοζανίτικη Κουζίνα —με τις μυρωδιές του παρελθόντος, τις ιστορίες της Κοζάνης, τις γεύσεις που δεν γράφονται αλλά μεταφέρονται— δεν γιορτάζεται μόνο η γαστρονομική παράδοση του τόπου μας. Γιορτάζεται η μνήμη, η κοινότητα, η αντοχή και η ελπίδα για το μέλλον.
Και εδώ βρίσκεται το μήνυμα: Η κοινωνική συνοχή δεν είναι απλώς “ωραία να υπάρχει”. Είναι απαραίτητο στοιχείο της επιτυχούς μετάβασης. Γιατί μη γελιόμαστε η μετάβαση ήδη γίνεται , το ζήτημα είναι να είναι και δίκαιη.
Γιατί χωρίς δίκτυα εμπιστοσύνης, χωρίς κοινές αναφορές, χωρίς έναν πολιτισμό που λέει “είμαστε μαζί”, κανένα σχέδιο για το αύριο δεν μπορεί να σταθεί, καμιά κοινωνία δεν μπορεί να δώσει τη μάχη της για ένα καλύτερο αύριο.
Η εκδήλωση αυτή, λοιπόν, δεν είναι απλώς μια γιορτή. Είναι μια πράξη στρατηγικής σημασίας. Δείχνει πώς η τοπική ταυτότητα μπορεί να μετατραπεί σε πυξίδα ανασυγκρότησης.
Η Δίκαιη Μετάβαση θέλει τεχνογνωσία, κεφάλαια και σχεδιασμό. Αλλά χρειάζεται και ψυχή. Και η ψυχή των τοπικών κοινωνιών βρίσκεται στο φαγητό τους, στις συνήθειες τους, στις ιστορίες που διηγούνται γύρω από ένα τραπέζι.
Αν δεν χτίσουμε πάνω σε αυτά, ό,τι χτίσουμε θα είναι απλώς ένα κέλυφος χωρίς ρίζες.
Γιάννης Κωσταρέλλας
Πηγή Φωτό αρχείου ομάδας Κοζάνη Μνήμες, Αναμνήσεις και Εικόνες
