Ανατρέχοντας κανείς στις δηλώσεις ή τις συνεντεύξεις πολιτικού προσωπικού που θεωρητικά καθοδηγεί τις αναπτυξιακές τύχες μικρών ή μεγάλων ομάδων πολιτών θα διαπιστώσει πως πολύ συχνά κυριαρχούν οι λέξεις: Αποτελεί Προτεραιότητα μας ….
Εν συνεχεία ακολουθούν διάφορα προφανή, όπως θέματα δημόσιας υγείας, μείωσης της ανεργίας, κοινωνικής δικαιοσύνης και ένα σωρό άλλα. Εκείνο που μπορεί εύκολα να αντιληφθεί κάποιος είναι ότι διαιωνίζεται εσαεί μια συνεχής τακτική δηλώσεων στο κενό, έτσι απλά, γιατί θεωρώντας εαυτούς σημαντικούς, πρέπει να γίνονται και σημαντικές δηλώσεις. Και αυτές γίνονται σημαντικές υπερθεματίζοντας … για δεκάδες προτεραιότητες, που μάχονται η μία την άλλη … να κατακτήσουν τις πρώτες θέσεις στην κενότητα του δημόσιου διαλόγου.
Η Άλλη Όψη:
Θα είχε πολύ ενδιαφέρον κάποτε οι περίφημες προτεραιότητες που θέτει το πολιτικό προσωπικό να μπορούν να είναι ταξινομημένες & μετρήσιμες, στηριζόμενες σε πραγματικά στοιχεία. Ή καλύτερα , επειδή αυτό είναι περίπου αδύνατο, να σταματήσουμε να ακούμε για προτεραιότητες εντελώς. Να παραδεχθούμε απλά και μόνο πως όλοι όσοι κατέχουν δημόσιες ή αυτοδιοικητικές θέσεις ευθύνης, οφείλουν να καλύπτουν τα όσα θεσμικά ορίζονται από τη νομοθεσία και τα όσα εξυπηρετούν οι αρμόδιοι υπάλληλοι με την συμμετοχή και του ιδιωτικού τομέα όπου προβλέπεται.
Οι προτεραιότητες, δυστυχώς, εστιάζονται έτσι κι αλλιώς στα προφανή δικαιώματα που έχει ένας σύγχρονος ευρωπαίος πολίτης στην καθημερινή του ζωή.
Σταματώντας να τις πιπιλίζουμε ως καραμέλα στον έτσι κι αλλιώς περίπου ασήμαντο δημόσιο πολιτικό λόγο, ίσως δώσει λίγο χώρο και χρόνο να σκεφτούμε και να πράξουμε κάτι χρήσιμο για τους πολίτες ή τους δημότες του τόπου μας.
