ποιος και γιατί μας καλεί πλέον κάπου;
πότε και γιατί μας θέλουν παρόντες σε κάποια εκδήλωση;
πότε μας θέλουν να συμμετέχουμε σε ένα δημόσιο γεγονός;
πότε πλέον είμαστε ευπρόσδεκτοι σε ένα ιδιωτικό γεγονός;
πότε πηγαίνουμε κάπου, ενώ δεν μας κάλεσε κανένας;
πότε δεν πηγαίνουμε πουθενά, ενώ μας καλούν όλοι;
πότε πάμε κάπου από υποχρέωση, με κατεβασμένες προβοσκίδες;
και πότε τα παίρνουμε στο κρανίο, όταν κανείς δεν μας καλεί πουθενά,
ή όταν νομίζουμε ότι δεν μας κάλεσαν, ενώ θα έπρεπε να το κάνουν;
πότε βράζουμε από οργή, όταν ενώ όλοι οι γείτονες δεν στρώνουν κάτω κ… από τις συνεχείς εξόδους
εμείς έχουμε ακόμη τα καινούρια ‘καλά’ μας ρούχα με τις ετικέτες;
πότε πάμε κάπου μόνο για να μας δουν ότι πήγαμε;
πότε πάμε κάπου και κρυβόμαστε μην τυχόν μας δει κανένα μάτι;
πότε πάλι κάνουμε μπαμ με την απουσία μας;
πότε επίσης η παρουσία μας μεταφέρει ένα μήνυμα στους άλλους;
πάμε κάπου για ξεκάρφωμα,
ή πάμε κάπου απλά και μόνο για να προειδοποιήσουμε κάποιους και να τους θυμίσουμε ότι είμαστε ακόμη εδώ;
τελικά,
πάμε κάπου με τον εαυτό μας
ή βάζουμε κάποιον άλλο εαυτό στην θέση μας εν σώματι
και εμείς μένουμε πίσω, ψυχή τε;
__________________________________________________________________________________
Η Άλλη Όψη:
τι μας αραδιάζεις τόσες ερωτήσεις ρε ΚΚ Σαββατιάτικα,
πήγαινε εσύ καλύτερα και πιες ένα καφέ να δεις και λίγο κόσμο,
να σε δουν κι αυτοί,
που μας λες διάφορα μέσα από τα πληκτρολόγια,
που κάθεσαι και κάθε τρεις αραδάς ψύλλους στ’ άχυρα /
πήγαινε τελικά όπου γουστάρεις,
κι άμα δεν γουστάρεις μην πας,
that simple …
τόσα ωραία γεγονότα έχει παντού:
πήγαινε στις εκδηλώσεις των επιμελητηρίων και των συλλόγων για να κλαφτείς με τους συναδέλφους σου για τις εξωπραγματικές ασφαλιστικές εισφορές και την ανυπαρξία της αγοράς,
τα μνημόνια που δεν έφυγαν ακόμη από το πετσί μας,
πήγαινε να δεις ποιος συμμαθητής σου γερνάει πραγματικά και ποιος παραμένει όκαχτος,
να δεις ποιος καρεκλάτος παραμένει στη θέση του και ποιος έκανε copy paste την περσινή ξινή ομιλία του
”προς τα αγαπητά μέλη, τους αγαπητούς συναδέλφους”,
να δεις αν περίσσεψε λιγάκι από το περυσινό εγώ του για να αυτοπροβληθεί και φέτος με την ίδια πασέ ριγέ γραβάτα για τα 10 λεπτά δημοσιότητας που δικαιούται,
γύρω γύρω από την στρογγυλή πίτα και τους αραδιασμένους συνοδοιπόρους,
που ενώ σφάζονται όλο το χρόνο στα συμβούλια, τώρα μοιράζονται τυπικές ευχές και φρέσκα πιτάκια /
πήγαινε σε κοπές πίτας συλλόγων παρέα με τα ηπειρώτικα και σιατ’στνά κλαρίνα,
για να φας γκούλας και παπρικάζ από τα Λιδλ,
να πιεις ρετσίνα από συσκευασία βυτιοφόρου και να απολαύσεις
επιδόρπιο ρεβανί με έτοιμο μείγμα – σκόνη από τη Βουλγαρία /
κι αν τύχει και το φαγητό και το κρασί να είναι αξιοπρεπές,
περίμενε να περάσουν οι αξιολάτρευτοι τοπικοί φωτορεπόρτερ από το τραπέζι σου,
να χαμογελάσεις ρουφώντας διακριτικά την κοιλίτσα,
να σηκώσεις το ποτήρι και να ευχηθείς καλή χρονιά /
την άλλη μέρα θα παίζει στα site η περιχαρής γλυκούλα μούρη σου μαζί με δεκάδες άλλες συμπαθέστατες κατά τα άλλα φυσιογνωμίες, κάτω από την περίφημη λεζάντα:
‘πολύ κέφι’ στο χορό για την κοπή της πίτας του Συλλόγου για την Προστασία της Φώκιας του Αρίνταγα !
κι αν δε σε παίρνει ή δεν πολυγουστάρεις τις πίτες,
πάρτο αλλιώς,
πήγαινε σε παρουσιάσεις βιβλίων,
σε διαλέξεις στο νέο in mini αμφιθέατρο της νέας βιβλιοθήκης,
σε συναυλίες με χορωδίες,
σε μαζώξεις για τς Απουκρές,
σε μαζώξεις για τς Εκλουγές,
σε εκλογοπολογιστικές συνελεύσεις,
ότι τραβάει η ψυχή σου είναι εκεί έξω και σε περιμένει …
πήγαινε κάπου,
ξεκόλλα από το τάμπλετ,
σήκω από τον καναπέ …
——————————–
αν πάλι όμως κάποτε έκανες ένα όνειρο τη μέρα για να περνάς καλύτερα, αλλά τώρα η στράτα σου δεν πάει εύκολα παραπέρα για χίλιους δυο λόγους,
συγνώμη αν σε ενόχλησα,
συγνώμη αν προσπάθησα επιθετικά ίσως να ακυρώσω όσα λίγα απολαμβάνεις σ’ αυτό το μικρό τόπο
όταν κάπου κι εσένα σε προσκαλούν ,
ή όταν κάπου αισθάνεσαι ότι ανήκεις …
αν είναι έτσι,
μην τη ψάχνεις καθόλου,
πήγαινε όπου και όταν μπορείς να αισθανθείς απλά και μόνο λίγο διαφορετικά,
αυτό και μόνο ίσως να αρκεί …
( φωτογραφία του Erik Clausen)
