«Αγαπητοί μου συμπολίτες,
πήρα την απόφαση να εκτεθώ /
Ίσως και ανεπανόρθωτα …
Να εκτεθώ λοιπόν στην κοινή γνώμη,
Να μιλήσω,
Να εκφραστώ,
Να τοποθετηθώ,
Να σχολιάσω,
Να υποσχεθώ,
Μέχρι και να αρθογραφήσω, έστω και όψιμα
Και εν τέλει:
Να τεθώ στη διάθεση του εκλογικού σώματος …
Είμαι αυτός που (για οποιονδήποτε λόγο) το τολμά,
το αποφασίζει,
το προετοιμάζει,
το διαβουλεύεται,
το υποστηρίζει
και εν τέλει:
Το διεκδικεί …
Ότι κι να λέτε για μένα και τις προθέσεις μου,
δεν με αφορά, αλλά και δεν με αγγίζει,
το ακούω, αλλά δεν το προσμετρώ υποχρεωτικά στις δικές μου επιλογές,
το σέβομαι, αλλά ίσως και να το προσπερνάω,
το καταγράφω, μα δεν το συγκρατώ …
Η Άλλη Όψη:
Όμως άκου κάτι φίλε,
εσύ που ίσως καυτηριάζεις την πρόθεση συμμετοχής μου στα κοινά,
εσύ που αβίαστα με χαρακτηρίζεις τυχοδιώκτη, άεργο, αεριτζή, αναπάγγελτο, λομπίστα κλπ,
άκου αυτό:
ΕΓΩ σηκώθηκα από την καρέκλα, τον καναπέ και την ταμπλέτα μου,
βγήκα έξω,
βγήκα να εκτεθώ στον “αέρα” των επώνυμων και ανώνυμων σχολίων,
βγήκα στη γύρα, στη λαϊκή,
στα καφέ, στις πίτες, στις συνελεύσεις /
διαβάζω, ενημερώνομαι, προσπαθώ,
ενώ εσύ απλά και μόνο σχολιάζεις επί παντός
και δεν προσπαθείς για τίποτα,
δεν παλεύεις για κάτι, έστω και λίγο …
Αν δεν βγεις κι εσύ στον “αέρα” να αντιπαρατεθούμε για οτιδήποτε,
δεν πάει πουθενά η δουλειά,
που όσο βρώμικη κι αν είναι,
κάποιος πρέπει να την κάνει …
αν φοβάσαι να λερωθείς, εγώ το τολμώ,
αν με βρίσκεις ανίκανο, εγώ το αντιπαρέρχομαι,
αν με βρίσκεις “ίδιο” με τους άλλους ΕΓΩ γνωρίζω πως είμαι μοναδικός …
θα την πάρω την καρέκλα,
θα την αρπάξω για τα καλά,
και τότε νομίζω ότι θα με σεβαστείς,
θα ξεχάσεις πόσο με λοιδόρησες,
θα με καλείς στους χορούς σου,
θα μου στέλνεις pm στα social για να βοηθήσω κάπου,
ίσως και καμιά φορά να περιμένεις έξω από το γραφείο μου για να μου πεις το πρόβλημα της γειτονιάς σου …
για αυτό αν γουστάρεις να μου την πεις,
κάντο στα ίσια δημοσίως και επωνύμως,
αλλιώς μείνε κρυμμένος στην ανώνυμη φωλιά σου,
δεν θα σε βρει εξάλλου κανένας,
ΕΓΩ δεν θα σε ψάξω καν,
σε έχω ήδη προσπεράσει και μόνο με την απόφαση μου να βγω στον “αέρα”
που εσύ φοβάσαι να βγεις …
