Οι εκφέροντες δημόσιο λόγο όλο και πιο συχνά ολισθαίνουν σε θανάσιμα αμαρτήματα. Είτε από άγνοια, είτε από αφέλεια, είτε από καθαρή έλλειψη καλλιέργειας και αισθητικής. Και οι τρεις παραπάνω λόγοι δείχνουν έλλειμμα παιδείας, πράγμα ασυγχώρητο για πολιτικούς, αλλά και για μας τους πολίτες που τους επιλέγουμε.
Η αισθητική και η καλλιέργεια ξεχωρίζει τους ανθρώπους και γίνεται το κόσμημα που πάντα τους συνοδεύει. Ούτε η καταγωγή, ούτε τα χρόνια της εκπαίδευσης, πολύ περισσότερο δε τα χρήματα, μπορούν να σταθούν ικανά να αναπληρώσουν το κενό που αφήνει πίσω της η έλλειψη κουλτούρας.
Γυμνοί, λοιπόν, από τα «όπλα» που τους δίνει η καλλιέργεια, οι πολιτικοί της χώρας μας ανταγωνίζονται μεταξύ τους στη φτήνια και στη χυδαιότητα σε έναν λόγο που είναι ανάλογος των πράξεών τους. Μαγκιές και τσαμπουκάς, «μαζί τα φάγαμε» και κουβέντες καφενείου από εκείνους που ψηφίζουμε για να δώσουν λύση στα προβλήματά μας. Ισως για κάποιους απλά αποτελούν τον καθρέφτη μιας κοινωνίας που πρώτα παρκάρει πάνω στις ράμπες και ύστερα θυμάται να κλάψει για τα άτομα με αναπηρία.
Δεν προκαλεί, λοιπόν, καμία έκπληξη η προσπάθεια επίδειξης ισχύος. Απέχθεια και αηδία μόνο προκαλεί από ένα πολιτικό σύστημα που εξακολουθεί να πολιτεύεται με τον ίδιο απαράδεκτο τρόπο. Η επόμενη συνάντηση στην αρένα των λεόντων.
Ιωάννα
