Με απόφαση της Όλγας Γεροβασίλη 156 αθλητές που διακρίθηκαν, διορίζονται στο δημόσιο. Παλιά και γνωστή τακτική επιβράβευσης. Από τότε που γνωστός τερματοφύλακας είχε διοριστεί ως κηπουρός σε δήμο, κάνοντας χρήση των προνομίων, και όλο το γήπεδο φώναζε «είναι τρελός ο κηπουρός».
Είναι προνόμιο ο διορισμός των διακεκριμένων αθλητών, σύμφωνα με την ελληνική νομοθεσία, κι εκείνοι έχουν κάθε δικαίωμα να το διεκδικούν.
Δεν είναι, λοιπόν, θέμα των αθλητών ή των πολιτικών που επιλέγουν να το ενεργοποιούν. Είναι κυρίαρχα ζήτημα νοοτροπίας μιας ολόκληρης κοινωνίας που ταυτίζει την επιτυχία με τη σταθερότητα της οικονομικής εξασφάλισης. Έτσι μοιραία η επιβράβευση σχετίζεται με οτιδήποτε το προσφέρει. Είσαι Ολυμπιονίκης; Γίνε αξιωματικός του Ναυτικού. Έχεις μια παγκόσμια διάκριση; Σου προσφέρουμε μια θέση οδηγού σε κάποιο δήμο.
Υπάρχει κάποια σχέση του ενός με το άλλο; Προφανώς, όχι, γιατί όταν θέλεις να επιβραβεύσεις κάποιον, συνήθως το κάνεις για να του δώσεις και περισσότερα κίνητρα για να προσπαθήσει. Ίσως, ταυτόχρονα, θέλεις να δώσεις και στους υπόλοιπους κάποια μηνύματα για τη σημασία της επιτυχίας.
Περιορίζοντας την επιβράβευση σε ένα διορισμό που δεν έχει παρά μόνο κάποιο οικονομικό όφελος για τον διακριθέντα, δίνεις, ως κυβέρνηση, ως επιλογή και τελικά ως κοινωνία, μόνο ένα μήνυμα: ότι ο προσανατολισμός εξακολουθεί να είναι το δημόσιο.
Ιωάννα
