Η Κωμωδία της «προστασίας» μέσω Frontex

Υποτίθεται ότι η ευρωπαϊκή στρατιωτική δύναμη που φέρει τον τίτλο «Frontex», έχει συγκροτηθεί με έναν ξεκάθαρο σκοπό κα προορισμό. Να φυλάττει τα εξωτερικά σύνορα της Ευρώπης. Όχι βεβαίως από πολεμική εισβολή κάποιας άλλης χώρας, αφού τέτοιους κίνδυνος ούτε υπήρχε, όταν συστάθηκε αυτό το σώμα, ούτε υφίσταται και σήμερα. Αλλά για να περιορίζει άλλου είδους «εισβολές». Όπως η συστηματική παράνομη είσοδος οικονομικών μεταναστών, την οποία οργανώνουν, διαφημίσαντας μάλιστα τις υπηρεσίες τους σε υποψηφίους πελάτες αφρικανικής κυρίως προελεύσεως, πανίσχυρα κυκλώματα Τούρκων διακινητών. Τα οποία λειτουργούν σε αγαστή συνεργασία με το καθεστώς Έρντογαν.
Άκουσα ότι εκδόθηκε μια «σημαντική ανακοίνωση» για την δράση της Frontex και έσπευσα να την διαβάσω. Υποθέτοντας ότι θα αναφέρει συγκεκριμένα επιτεύγματα στον αγώνα κατά των διακινητών, με τον οποίο έχει επιφορτισθεί εδώ και μια τετραετία. Πόσους από αυτούς συνέλαβε, με ποιες μεθόδους περιορίζει την δράση τους. Ώστε να τις πούμε και ευχαριστώ, αν αποδεικνύεται ότι χωρίς την παρουσία της στον, ελληνικό θαλάσσιο χώρο, αυτή την ώρα δεν θα είχαμε φθάσει τους 15000 «φιλοξενούμενους» στην Μόρια, αλλά θα είχαμε τριπλάσιους.
Αντί για ο,τιδήποτε τέτοιο, η ανακοίνωση έμοιαζε με έκθεση στατιστικής υπηρεσίας. Αντιγράφω ένα χαρακτηριστικό σημείο: «Τον Σεπτέμβριο, ο αριθμός των εντοπισμών παράνομων συνοριακών διαβάσεων στα κυριότερα μεταναστευτικά δρομολόγια της Ευρώπης αυξήθηκε κατά 14% από τον προηγούμενο μήνα σε πάνω από 17 200 λόγω των υψηλότερων αφίξεων στα ελληνικά νησιά στο ανατολικό Αιγαίο».
Θα μας τρελάνουν οι άνθρωποι. Γι’ αυτό συστάθηκε αυτό το σώμα; Γι’ αυτό πληρώνονται με εξαιρετικώς υψηλούς μισθούς οι άνθρωποι που το στελεχώνουν; Γι’ αυτό επιβαρύνονται με την λειτουργία του οι Ευρωπαίοι φορολογούμενοι, μεταξύ των οποίων και εμείς; Για να μετράνε πόσοι μπαίνουν από τα ελληνικά νησιά και τον Έβρο, πόσοι από την ιταλική Λαμπεντουζα και πόσοι από την Ισπανία; Ας έβαζαν μερικούς υπαλλήλους της «Eurostat» να κάνουν αυτή τη δουλειά. Είναι πιο εξειδικευμένοι στις στατιστικές και θα μας κόστιζαν λιγότερο.
Πού είναι τα μεγάλα λόγια πού ακούσαμε το 2015, για δήθεν αποφασιστικά κτυπήματα στην λειτουργιά του μηχανισμού των διακινητών; Αλλά είχα προειδοποιήσει, από τότε –και τα γραπτά μένουν- για την αποτυχία. Διότι οι «διακινητές δεν μπαίνουν στις βάρκες». Πατούν σταθερά στο τουρκικό έδαφος, με ένα καθεστώς που τους «αβαντάρει» επί αντιπαροχή.