ο Δήμος Κοζάνης έχει αναρτήσει ένα ενδιαφέρον εκ πρώτης άποψης αρχικό κείμενο για τη Δίκαιη Αναπτυξιακή Μετάβαση
με στόχο τη δημόσια διαβούλευση του και την κατάθεση απόψεων από κάθε ενδιαφερόμενο εδώ:
Αποτελεί ένα μικτό σχέδιο διαπιστώσεων, εκτιμήσεων, απόψεων, ενστάσεων και προτάσεων
που διεκδικεί (θεωρητικά) της προσοχής όλων (πολιτών – φορέων).
Θα μπορούσε να είναι πολύ μικρότερο σε έκταση,
αλλά και πολύ μεγαλύτερο.
Θα μπορούσε να είναι πιο λιτό και επιγραμματικό,
αλλά και πιο περιγραφικό κατά περίπτωση.
Θα μπορούσε να είναι ακόμη πιο οραματικό,
αλλά και πιο επικεντρωμένο σε ότι πραγματικά μπορεί εν τέλει να είναι υλοποιήσιμο.
Θα μπορούσε να περιλαμβάνει αναφορές σε σχέδια που ενώ μελετήθηκαν δεν υλοποιήθηκαν,
αλλά και να αποκλείει αναφορές σε μελέτες ή σε έργα που έχουν αποδειχθεί “άδεια ρούχα”.
Θα περίμενε κανείς να μην περιλαμβάνει καν αναφορές σε αυτές τις δράσεις που δεν περπάτησαν ποτέ
ή να περιέγραφε τους λόγους αστοχίας.
Θα μπορούσε να περιγράφει διακριτά ποιες προτεινόμενες δράσεις αφορούν στον ίδιο τον φορέα
και ποιες άλλους φορείς.
Θα μπορούσε να περιγράφει ποιες δράσεις μπορεί πράγματι να μελετήσει, ωριμάσει, υλοποιήσει και λειτουργήσει ο ίδιος ο φορέας
και σε ποιους ενδεικτικά χρόνους.
Πόσες φορές παρκάρατε στο βιοκλιματικό πάρκινγκ της ΖΕΠ (που δεν λειτουργεί)
για να επισκεφτείτε την Τεχνόπολις που παρέμεινε στο στάδιο της μελέτης εφαρμογής;
Πόσες φορές πήγατε με τα παιδιά σας στο βιοκλιματικό πάρκο της ΖΕΠ (που δεν εντάχθηκε ποτέ προς χρηματοδότηση);
Πόσες επιχειρήσεις στεγάστηκαν στη ΒΙΠΕ και στο ΒΙΟΠΑ ξύλου;
Πόσες δεκαετίες ή αιώνες θα στηρίζουμε (συχνά εμμονικά) τις υπεραισιόδοξες και μεγαλεπίβολες δομές και υποδομές
με ακαδημαϊκού χαρακτήρα προσεγγίσεις μέσω των επιχειρησιακών σχεδίων;
Που βρίσκονται οι περίφημες συνέργειες και τα αποτελέσματα των κατά καιρούς μνημονίων και συμφωνιών συνεργασίας;
Άλλες προτάσεις και χωροθετήσεις δράσεων φαίνεται να προκρίνουν ο Δήμος, άλλες το Πανεπιστήμιο,
άλλες η Περιφέρεια και άλλες οι κεντρικές δομές που διαχειρίζονται τους πόρους της μεταλιγνιτικής μετάβασης.
Πολλά μπορούν να συζητούνται δημόσια με ψυχραιμία, με λογική και κυρίως σεβασμό και ευαισθησία.
Με καλή διάθεση, ακόμη και με έντονη συχνά αντιπαράθεση,
κάτι αφήνουν εν τέλει οι διαβουλεύσεις.
Ειδικά οι δημόσιες συζητήσεις αυτού του διαμετρήματος που αφορούν στον μετασχηματισμό μιας ολόκληρης κοινωνίας
πρέπει να περιλαμβάνουν και λίγο ένα blame game,
ένα απολογισμό του τι δεν πήγε καλά και γιατί,
όχι μόνο με ευθύνη των άλλων, αλλά του οργανισμού μας.
“Κεντημένα” κείμενα σε σαθρό “καμβά”,
ξεθωριάζουν πολύ γρήγορα δυστυχώς …
Διατηρώ προσωπικά κάποιες ενστάσεις επί της συνολικής προσέγγισης του κειμένου που
προσπαθεί να συνδυάσει διαχρονικές πολιτικές επιλογές δύσκολα συμβατές με εφαρμόσιμες τεχνοκρατικές προσεγγίσεις για τα μεγέθη της περιοχής,
στρατηγικές ενστάσεις,
αλλά και προσαρμογή στις κυβερνητικές εξαγγελίες,
καθώς ακόμη και τα επαγγελματικά γραμμένα περιεχόμενα του προτεινόμενου σχεδίου αυτού
μοιάζουν εν τέλει ως δείγματα και όχι ως πραγματική γραφή.
Αν μπορούσα να βάλω ένα σηματάκι συναισθηματικής νοημοσύνης δίπλα στο συνολικό κείμενο θα ήταν το Νοιάζομαι,
όλα τα άλλα θα αδικούσαν την αρχική προσπάθεια του Δήμου.
Σε κάθε περίπτωση το κείμενο έχει ενδιαφέρον κατά περίπτωση των επί μέρους ενοτήτων.
