Με προχειρότητες αντιμετωπίζονται προχειρότητες

Το θέμα με την Παιδεία μας είναι ότι όλοι θέλουν να πειραματιστούν μαζί της. Ανοιγοκλείνοντας σχολές, αλλάζοντας τα συστήματα εξετάσεων, πάντοτε, όμως, επαγγελλόμενοι το καλύτερο για τους νέους.
Μπορεί οι οπτικές να αλλάζουν. Για παράδειγμα αριστεία vs παιδεία για τους πολλούς. Σταθερή, όμως, μένει η προσήλωση στην αλλαγή. Συνήθως άνευ σχεδίου και τεκμηρίωσης. Με κινητήριο δύναμη το περί δικαίου αίσθημα ή το μικροκομματικό συμφέρον και πάει λέγοντας.
Σε αυτή τη συγκυρία το Πανεπιστήμιο μας αυξομειώνεται, ανάλογα με το που φυσάει ο άνεμος. Αφού η προηγούμενη κυβέρνηση το «φούσκωσε» αρκετά, ήρθε η τωρινή να το μειώσει κατά έξι τμήματα.
Χαρακτηριστικό και των δύο ότι δεν βασίστηκαν σε καμία μελέτη βιωσιμότητας ή τεκμηρίωση περί τις πραγματικές ανάγκες, αλλά προχώρησαν σε αυθόρμητες και άνευ υπολογισμένων επιπτώσεων κινήσεις.
Όπως έχουμε ξαναγράψει, η Παιδεία διαχρονικά αποτελεί λαμπρό πεδίο δόξης για όλους όσοι ονειρεύονται ότι θα αλλάξουν τα πράγματα με ένα νόμο και χωρίς διάθεση να ασχοληθούν περισσότερο με τα δομικά προβλήματα που έχει το εκπαιδευτικό σύστημα.