Όταν κατηγορείς τους άλλους για τις «κωλοτουμπες» που κάνουν, πρέπει να έχεις το θάρρος να ομολογείς και τις δικές σου κωλοτουμπες. Να κάνεις την αυτοκριτική σου. Έχω κάνει λοιπόν και εγώ την δική μου μεγάλη κωλοτούμπα ως προς τις αλλοτινές σταθερές πολιτικές πεποιθήσεις μου.
Γαλουχήθηκα ως οπαδός της απλής αναλογικής. Πιστεύοντας ακραδάντως ότι είναι το δημοκρατικότερο εκλογικό σύστημα, το μόνο που δεν λεηλατεί την ψήφο των πολιτών. Δεν κλέβει τους μικρότερους πολιτικούς σχηματισμούς για να καταστήσει ισχυρότερους τους μεγάλους. Και υποστήριξα, επί δεκαετίες αυτό το πιστεύω μου.
Ήλπιζα, σε όλη την πορεία της μεταπολίτευσης, ότι εφαρμόζοντας το σύστημα της απλής αναλογικής, το μεν θα κτυπούσαμε τα φαινόμενα αλαζονείας των ισχυρότερων, το δε θα μαθαίναμε, επιτέλους, την τεχνική της συνεργασίας, της συμπόρευσης, της αναζήτησης κοινών παρονομαστών, ώστε η χώρα μας να κυβερνάται από ισχυρούς πολυκομματικός συνασπισμούς, όπως συμβαίνει σε όλες σχεδόν τις ανεπτυγμένες δημοκρατικές κοινωνίες της Βόρειας Ευρώπης.
Προσδοκούσα ότι η απλή αναλογική θα λειτουργούσε διδακτικώς και θεραπευτικώς. Ότι, με την εφαρμογή της, θα αποκτούσαμε, αναγκαστικώς, μια αρετή που λείπει, διαχρονικώς από τον δημόσιο βίο μας. Ότι θα μαθαίναμε να συνυπάρχουμε και να συνεργαζόμεθα, στην βάση υπέρτατων σκοπών και αξιών και υπεράνω των μικροκομματικών διαφορών μας.
Δυστυχώς, η ζωή με διέψευσε. Ιδίως με την συμπεριφορά των πλέον φανατικών υπέρμαχων της απλής αναλογικής. Των κομμάτων της Αριστεράς. Που απέδειξαν, τόσο το 1989 όσο και μετά το 2012, με τις κωλοτουμπες του Κουβέλη, ότι δεν μπορείς να στηρίξεις επάνω τους τέτοιες προσδοκίες ευρύτερων συνεργασιών.
Τώρα έφθασα στο σημείο να εύχομαι να προκύψει από τις κάλπες ένα αποτέλεσμα το οποίο θα δίνει, στα κόμματα τα οποία σταθερώς υποστηρίζουν την ενισχυμένη αναλογική, ως σύστημα εξασφάλισης σταθερών κυβερνήσεων, ένα σύνολο εδρών πάνω από τις 200. Έτσι ώστε να μπορούν να ψηφίσουν έναν νέο εκλογικό νομό, αντί της αναλογικής του Τσίπρα, και να ισχύσει αυτομάτως και όχι για τις μεθεπόμενες εκλογές.
Τώρα, το ενδεχόμενο να μην έχουμε ισχυρή κυβέρνηση και να πάμε σε νέες εκλογές, με αναλογική, μοιάζει με εφιάλτη. Διότι δεν αντέχει ο τόπος μια παρατεταμένη περίοδο ακυβερνησίας, ούτε μια ετοιμόρροπη κυβέρνηση όπου ο ένας θα εκβιάζει τον άλλον και ο τρίτος θα απειλεί κάθε τόσο να τη ρίξει, αν δεν του κάνουν τα κέφια.
