Μνημονιακοί ακρωτηριασμοί
αιματηρή πραγματικότητα
ως αυλαία θεάτρου που άνοιξε ξανά εν τέλει μπροστά μας
γιατί οι λογαριασμοί και τα ολισθήματα έρχεται η ώρα κάποτε να πληρωθούν
από τους λάθος, κατά λάθος, δυστυχώς…
Πομπή λαθών, ουδείς αγών
ματωμένες ψευδαισθήσεις
ψυχολογικοί καταναγκασμοί και ιαχές στα άδυτα του χρόνου
να παραδίνεσαι άνευ όρων στην αυταπάτη του χτες
Όντας μνήμων κι όχι αμνήμων,
σαν ειρωνεία ετυμολογική,
ένας αυτοεγκλεισμός στης λέξης την αρχή
σε σωφρονίζει διαρκώς
Να επακολουθείς και να έπεσαι
να μην ξεχνάς το τι χρωστάς.
Αργά τυλίγεται στο λαιμό σου η κλωστή…
κι αυτή η φωνή σου όλο σβήνει, σβήνει…
σαν το φτερό
διαιωνίζεται στο τίποτα η ζωή.
