Στάζει μέλι η γλώσσα του Γενικού Γραμματέα του ΝΑΤΟ, του Γιενς Στόλτενμπεργκ, κάθε φορά που αναφέρεται στην Τουρκία, την οποία προσδιορίζει –και όχι βεβαίως μόνον αυτός- ως «στρατηγικής σημασίας εταίρο». Έφτασε ως το αισχρό σημείο να αναρτά στην επίσημη ιστοσελίδα του ΝΑΤΟ και συγχαρητήρια προς την Άγκυρα, για το πως …πέταξε στην θάλασσα τους Ρωμιούς και άλλους χριστιανούς της Μικρός Ασίας το 1922.
Κάποιο στην ηγεσία του ΝΑΤΟ αλλά και της Ευρωπαϊκής Ένωσης, είτε δεν βλέπουν, είτε κάνουν, στρουθοκαμηλίζοντας, ότι δεν βλέπουν, είτε δεν καταλαβαίνουν «που το πάει» ο γιαλαντζί σουλτάνος με τις μεθοδικές κινήσεις του. Το πιθανότερο είναι ότι δεν καταλαβαίνουν ότι βρίσκεται σε εξέλιξη μια νέα γεωστρατηγική πραγματικότητα στα ανατολικά της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Στις διεργασίες της οποίας το καθεστώς Έρντογαν διαδραματίζει καθοριστικό ρόλο.
Είτε αγνοούν, είτε υποτιμούν, αυτές τις διεργασίες τις όποιες περιέγραψε ο νεοτσάρος της Μόσχας μιλώντας προ τριημέρου στο Βλαδιβοστόκ, μιλώντας καθαρότατα για την συγκρότηση μιας νέας συμμαχίας, της «συμμαχίας της Ασίας: “Μη αναστρέψιμες, ακόμη και τεκτονικές αλλαγές έχουν συντελεστεί στις διεθνείς σχέσεις. Ο ρόλος των δυναμικών, πολλά υποσχόμενων χωρών και περιοχών του κόσμου–κυρίως η περιοχή Ασίας-Ειρηνικού, έχει αυξηθεί σημαντικά“.
Θυμηθείτε την προ μηνός φωτογραφία, από την Τεχεράνη, των αγκαλιασμένων ηγετών τριών αυταρχικών καθεστώτων. Των Πούτιν, Έρντογαν και Χαμενεϊ. Εκεί τέθηκε ο «θεμέλιος λίθος» αυτής της νέας «ασιατικής» συμμαχίας. Της οποίας συνθεμελιωτής είναι ο Έρντογαν. Και δεν το κρύβει άλλωστε.
Είναι ιδιαιτέρως χαρακτηριστική η στάση του υπέρ του Πούτιν και κατά της «Δύσης», δηλαδή του ΝΑΤΟ, του οποίου είναι μέλος και της Ευρωπαϊκής Ένωσης, στην οποία επεδίωκε να ενταχθεί, όπως εκφράσθηκε κατά την ομιλία του στο Βελιγράδι, όπου έτυχε πανηγυρικής υποδοχής, ακόμη και με κανονιοβολισμούς, από το εκεί φιλορωσικά καθεστώς του Βούτσιτς.: «Όσο προσπαθείτε να κάνετε έναν τέτοιο πόλεμο με προκλήσεις απέναντι στην Ρωσία, δεν πρόκειται να έχετε αποτελέσματα».
Τέτοιον «στρατηγικό» σύμμαχο και εταίρο να τον χαίρονται όσοι τον κανακεύουν. Αλλά δυστυχώς μόνο κάποια διεθνή μέσα ενημέρωσης αναδεικνύουν, με την αρθογραφία τους, την ουσία της υπόθεσης και προτείνουν το αυτονόητο, όπως π.χ. το Μπλούμπεργκ, που προτείνει ευθέως την έξωση της Τουρκίας από το ΝΑΤΟ. Τίποτε πιο αυτονόητο όταν ο Έρντογαν είναι, εμπράκτως, ο σημαντικότερος σύμμαχος του Πούτιν, υπονομεύοντας, καθημερνώς, την πολιτική ΝΑΤΟ και Ε.Ε.
