Παρακολουθώ, τόσο στα μέσα ενημέρωσης, όσο και στους ισότοπους κοινωνικής δικτύωσης τις αντιδράσεις πολιτικών, δημοσιογράφων και πολιτών για τα μέτρα “αντιμετώπισης της ακρίβειας”, σε έναν συγκεκριμένο τομέα, που ανακοίνωσε η κυβέρνηση. Τον τομέα της ενέργειας. Και ομολογώ ότι εκείνος που με εξέφρασε περισσότερο είναι ο πρώην υπουργός Οικονομικών της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ, ο Ευκλείδης Τσακαλώτος: «Έχουμε ενεργειακή κρίση και ανακοινώθηκαν νέα μέτρα. Δεν θα μπω στη συζήτηση αν είναι ψίχουλα ή όχι. Όποια μέτρα γίνονται για να βοηθήσουν τον κόσμο που υποφέρει είναι καλό. Δεν θεωρώ ότι επαρκούν». Είναι μια τίμια τοποθέτηση. Και ρεαλιστική.
Είχα, αρχικώς, υποστηρίξει την ιδέα για μείωση της φορολογίας στα καύσιμα. Αλλά είναι αλήθεια ότι ένα τέτοιο μέτρο θα μείωνε δραματικώς τα δημόσια έσοδα και θα λειτουργούσε υπέρ “δικαίων και αδίκων”. Άρα σε τελική ανάλυση θα ευνοούσε όσους έχουν εισόδημα άνω των τριάντα χιλιάδων ευρώ ετησίως, που θα γλίτωναν τον φόρο για απεριόριστη κατανάλωση. Δηλαδή θα στερούσαν έσοδα που πρέπει να αξιοποιηθούν και για την ανακούφιση των πενεστέρων.
Η επιδότηση με εισοδηματικά κριτήρια, στην κατανάλωση των καυσίμων κίνησης και του ρεύματος, είναι μια δικαιότερη επιλογή. Λύνει το πρόβλημα; Όχι. Αλλά τα 72 ευρώ στον λογαριασμό του ρεύματος και τα 13,20 ευρώ για τα 60 λίτρα καυσίμου, κάθε μήνα, για όσο διαρκέσει αυτή η κρίση, είναι μια μικρή
βοήθεια προς τους καταναλωτές με χαμηλά εισοδήματα και μια, συνολικώς, εξαιρετικώς μεγάλη δαπάνη
για τον δημόσιο κορβανά, αφού αφορά εκατομμύρια συμπολίτες μας. “Ψίχουλα” ως παροχή. Αλλά και “ζόρι” για την δημοσιονομική πραγματικότητα της χώρας.
Μαζί σας, αν θέλετε να επιμείνουμε στον χαρακτηρισμό “ψίχουλα”. Αλλά θα περίμενα, από όλους αυτούς που σπεύδουν να σχολιάσουν ειρωνικώς τις συγκεκριμένες παροχές, να τις καταγγείλουν με δριμύτατα ως ανεπαρκειών και ως “εμπαιγμό”, να ρίξουν μια ματιά στον γειτονικό μας περίγυρο. Διότι δεν είμαστε μόνοι στον κόσμο. Και να μου πουν σε ποια χώρα, είτε της Ευρωπαϊκής Ένωσης, είτε της γειτονιάς μας, των Βαλκανίων, ειναι γενναιότερες οι επιδοτήσεις. Ώστε να μπορώ και εγώ να “τρίψω στη μούρη του Μητσοτάκη” αυτά τα στοιχεία.
Δεν το είπαν ο Μαρξ, ο Σμιθ, ή άλλος μεγάλος οικονομολόγος. Το λέει ο λαός μας, αλλά ειναι ιδιαιτέρως σοφό και ρεαλιστικό στην απλότητα του: Και το λίγο της γριάς καλό της κάνει.
