Η συμμετοχή του 3ου Λυκείου Κοζάνης στο Euroscola μια μοναδική εμπειρία Δημοκρατίας και πολιτικής συμμετοχής
Η πρόκληση συμμετοχής στη συζήτηση για την δημοκρατία και τα θεμελιώδη δικαιώματα ήταν για το 3ο Λύκειο Κοζάνης και τα 12 άτομα που απαρτίζαμε την ομάδα εκπροσώπων πέρα από τιμητική και αρκετά απαιτητική.
Ξεκινώντας το ταξίδι μας προς το Στρασβούργο, την έδρα του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, για την συμμετοχή μας στο θεσμό της Euroscola, στην ουσία την Βουλή των Εφήβων της Ε.Ε, εκπροσωπώντας την χώρα μας, διακατεχόμασταν από αγωνία και ήταν έκδηλος ο προβληματισμός πως θα μπορούσαμε να εκπροσωπήσουμε την χώρα μας με τον καλύτερο τρόπο;
Διαθέταμε ήδη αρκετές πληροφορίες για την λειτουργία της Ε.Ε καθώς επι δυο χρόνια συμμετείχαμε στην ομάδα του EPAS στο Λύκειο μας, μιλώντας για τα προβλήματα και την επίλυση τους αλλά και τις ευρωπαϊκές αξίες με εκπροσώπους του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου. Παράλληλα προωθήσαμε την σημασία συμμετοχής στις ευρωεκλογές στις οποίες οι περισσότεροι ήμασταν η νέα γενιά ψηφοφόρων.
Ο πρώτος σταθμός
Το ταξίδι καταρχήν αεροπορικό, από τη Θεσσαλονίκη στο Μόναχο της Βαυαρίας, μια πόλη η οποία διακρίνεται για το φιλελληνισμό και την αρχαιοπρέπεια της αλλά συνδέεται άμεσα ιστορικά με την δημιουργία του ελληνικού κράτους και τον Βασιλιά Όθωνα.
Καθώς το αεροδρόμιο της πόλης βρίσκεται 50 χλμ., η ξενάγηση από την αρχή περιλάμβανε βαυαρικό αγροτικό τοπίο με την ιδιαίτερη αρχιτεκτονική, ενώ στη συνέχεια μπαίνοντας στο κέντρο του Μονάχου προσπελάσαμε διαδοχικά το Ολυμπιακό Στάδιο του Μονάχου, χώρο τέλεσης των Ολυμπιακών Αγώνων του 1972, την Πύλη της Νίκης με τις ζωοφόρους και τα αετώματα όπως στους αρχαίους ελληνικούς ναούς, το Πανεπιστήμιο και την τεράστια βιβλιοθήκη του, τον Αγγλικό κήπο, τα βασιλικά ανάκτορα για να καταλήξουμε στην κεντρική πλατεία του Μονάχου με το Δημαρχείο στην Marienplatz και την Frauenkirche την γοτθική εκκλησία με τα δυο καμπαναριά σύμβολο της πόλης.
Παρά την αυστηρή αρχαιοελληνική αρχιτεκτονική και τα όμορφα και ιστορικά κτίρια, στον εμπορικό πεζόδρομο ήταν διάχυτο το πολυπολιτισμικό και πολύγλωσσο περιβάλλον καθώς πέρα από κάθε διαφορετική ανθρώπινη «λαλιά» μπορούσε να βρει κανείς τις ντόπιες σπεσιαλιτέ και λαχταριστά φαγητά από όλες τις γωνιές της Ε.Ε αλλά και ολόκληρη την υφήλιο.
Κάπως έτσι δοκιμάζοντας γεύσεις και μέσα στην αγορά τοπικών αγροτικών προϊόντων το Viktualienmarkt, επιβιβαστήκαμε στο λεωφορείο με πορεία τον τελικό μας προορισμό το Στρασβούργο. Ο ήλιος είχε αρχίσει να δύει όταν περάσαμε από το Augsburg την άλλη ιστορική πόλη της Βαυαρίας, ενώ είχε πλέον νυχτώσει όταν συναντήσαμε την εργατούπολη της Στουτγκάρδης με τις αυτοκινητοβιομηχανίες και έντονο το ελληνικό στοιχείο. Πορευτήκαμε μέσα από το μεγάλο δίκτυο αυτοκινητοδρόμων προς την Καρλσρούη την πρωτεύουσα της γερμανικής τεχνολογίας και από εκεί νοτιότερα προς το προάστιο του Στρασβούργου το Κελ στην γερμανική πλευρά του Ρήνου και της Αλσατίας.
Η απόσταση αν και μεγάλη, περίπου 400χλμ., δεν έγινε αισθητή σε κανέναν από εμάς και ήταν έκδηλη η χαρά όταν φτάσαμε στο ξενοδοχείο που θα καταλύαμε μετά από μια γεμάτη μέρα στη Γερμανία με τα ιδιαίτερα της χαρακτηριστικά. Μια πρώτη γεύση από χώρα της Ε.Ε εκτός από την Ελλάδα.
Έμπρακτη ενοποίηση της ΕΕ
Η βραδινή περιήγηση στην πόλη του Κελ έγινε μετά από λίγη ξεκούραση που μας επιφύλασσε μια έκπληξη παράδειγμα της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης και εφαρμογής των θεμελιωδών δικαιωμάτων. Μπορούσες να μιλήσεις Γερμανικά, Γαλλικά και Αγγλικά και να σε καταλάβουν και να συνεννοηθείς. Ένα γαλλογερμανικό τραμ που συνδέει τις δυο όχθες του Ρήνου, φυσικό σύνορο Γαλλίας – Γερμανίας, έναν συρμό που μεταφέρει καθημερινά Γάλλους και Γερμανούς μαζί με άλλες εθνότητες σαν μην υπάρχουν διαχωριστικές γραμμές συνόρων. Αλλά και στο κέντρο της πόλης μαγαζιά με διαφορετική εθνική προσέλευση και ποικίλες ονομασίες.
Τα παραδοσιακά χωριά και η ελεύθερη κυκλοφορία πολιτών
Το επόμενο πρωινό μας βρήκε από νωρίς έτοιμους να περάσουμε στην Γαλλία για επίσκεψη σε χωριά παραγωγής ξακουστού αλσατικού κρασιού όπως το Ρικβίρ με τους τεράστιους αμπελώνες και τα παραδοσιακά αλσατικά κτίσματα. Δεν θα έλειπε από αυτό και μια επίσκεψη στην παραμυθένια πόλη της Κολμάρ στην οποία εκτός από τα κανάλια της Μικρής Βενετίας κυριαρχεί και το άγαλμα της Ελευθερίας αντίγραφο εκείνης που βρίσκεται στο λιμάνι της Νέας Υόρκης καθώς ο δημιουργός καταγόταν από την Κολμάρ.
Η είσοδος μας στην Γαλλία απρόσκοπτη και χωρίς καμία αίσθηση των συνόρων καθώς διασχίζαμε την Γέφυρα της Ευρώπης, σύμβολο της ευρωπαϊκής ενοποίησης για την ελεύθερη κυκλοφορία των πολιτών. Είναι μια διαφορετική αίσθηση σε σχέση με τα σκληρά σύνορα της Ελλάδας προς τις περισσότερες γειτονικές βαλκανικές χώρες. Έχεις έντονη την αίσθηση του ευρωπαίου πολίτη που έχει δικαιώματα αλλά και υποχρεώσεις.
Στην γη των Πελεκάνων που αποτελούν σύμβολο της Αλσατίας στην οποία μπήκαμε από τα νότια προάστια του Στρασβούργου στην πορεία μας προς τα κρασοχώρια, οι ματιές μας γέμισαν με απέραντες αγροτικές εκτάσεις και διαφορετικές καλλιέργειες παράλληλα με πολλά Κάστρα στις κορυφές λόφων στην Κοιλάδα της Αλσατίας.
Οι παραμυθένιες τοποθεσίες
Το Ρικβίρ είναι γνωστό ως το χωριό των αμπελουργών, καθώς οι περισσότεροι κάτοικοι ασχολούνται με την καλλιέργεια σταφυλιών κυρίως της ποικιλίας Riesling και την παραγωγή κρασιού. Το χωριό που θεωρείται από τα ομορφότερα της Γαλλίας διατηρεί το μεσαιωνικό χαρακτήρα που αναφέρεται στον 16ο αιώνα. Λογικό τα μαγαζιά που κυριαρχούν να αφορούν, κρασιά, τυριά και άλλα τοπικά παραδοσιακά εδέσματα.
Η Κολμάρ αποτελεί την “πρωτεύουσα” των αλσατικών κρασιών και ιδρύθηκε τον 9ο αιώνα μ.χ. όπου κυριαρχούν οι πεζόδρομοι, ο καθεδρικός ναός του Αγ. Μαρτίνου αλλά και τα ρομαντικά κανάλια που προσφέρονται για βαρκάδα……αν δεν ήταν εκεί και τα λαχταριστά γαλλικά Μακαρόνς στα οποία δεν αντισταθήκαμε.
Το φεγγάρι που ανέτειλε θα γινόταν ο ξεναγός μας στην πρώτη νυχτερινή περιήγηση στο κέντρο του Στρασβούργο και το αρχιτεκτονικό αριστούργημα τον Καθεδρικό Ναό, Παγκόσμιο Μνημείο Πολιτιστικής Κληρονομίας της Unesco. Είναι μοναδική εμπειρία να βρίσκεσαι έμπροσθεν του μνημείου που σου προκαλεί αληθινό δέος.
Απαραίτητη και η βόλτα στην Place Kleber την κεντρική πλατεία της πόλης, επίκεντρο της μεγαλύτερης Χριστουγεννιάτικης αγοράς του κόσμου, όπως και στη συνέχεια στις όχθες του ποταμού Ιλλ μέχρι την Place Austerlitz με την μοναδική αρχιτεκτονική.
Η βραδιά ήταν απλά εκπληκτική και ο νους μας είχε αρχίσει να είναι ήδη στην επόμενη ημέρα. Στην συνάντηση των μαθητών από ολόκληρη την Ε.Ε στον θεσμό της Euroscola.
Στο ναό της Ευρωπαϊκής Δημοκρατίας
Δεν είχε ακόμη ξημερώσει όταν κληθήκαμε να πάρουμε το πρωινό μας στο ξενοδοχείο, όντας γεμάτη αγωνία για την μετάβαση μας στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο. Η οδική διαδρομή προς την ευρωπεριοχή περνώντας απο το Συμβούλιο της Ευρώπης, το Πάρκο της Orangerie και το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων σύντομη σε μόλις 20 λεπτά.
Η είσοδος στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο μέχρι το εσωτερικό του κτιρίου Louis Weiss συνοδεύτηκε από την διαδικασία διαπίστευσης και από ποικίλους ελέγχους ασφαλείας.
Η οργανωτική επιτροπή μας διαχώρισε από την αρχή σε ομάδες ανάλογα με τη γνώμη μας, βάζοντας μας βραχιολάκια. Θετική, αρνητική, λευκό, αποχή, όπως άλλωστε προβλέπεται σε κάθε ψηφοφορία των Ευρωβουλευτών στην Ολομέλεια.
Κάπως έτσι μπήκαμε στο ημικύκλιο, τον ναό της Ευρωπαϊκής Δημοκρατίας ζώντας μία πρωτόγνωρη εμπειρία. Εκτός από εμάς την ομάδα του 3ου Λυκείου Κοζάνης και το Μουσικό Σχολείο Δράμας με το οποίο είμασταν μαζί, άλλοι 700 μαθητές και καθηγητές από 23 χώρες της Ε.Ε., βρισκόταν εκεί.
Η ζωηρή συζήτηση και η ανταλλαγή απόψεων
Μας καλωσόρισαν οι δυο τρίγλωσσοι συντονιστές, βάζοντας μας γρήγορα στο πνεύμα της συνεδρίασης. Με παιχνίδια συνειρμών αλλά και ψηφοφορίες σε ερωτήσεις γενικές αλλά και σχετικά με την δημοκρατία και τα θεμελιώδη δικαιώματα στην Ε.Ε, η συζήτηση δεν άργησε να αρχίσει.
Το πρώτο μέρος της συνεδρίασης ξεκίνησε με χαιρετισμό της Προέδρου του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου Ρομπέρτα Μέτσολα για την σημασία της Δημοκρατίας που δεν είναι αυτονόητη, όπως είπε, σε μια εποχή συγκρούσεων και γεωπολιτικών εντάσεων.
Σκυτάλη πήρε η ανταλλαγή απόψεων με τον Λετονό Αντιπρόεδρο του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου Ρομπέρτ Ζιλέ της πολιτικής ομάδας του ΕΛΚ στον οποίο είχαμε την ευκαιρία να κάνουμε ποικίλες ερωτήσεις για την λειτουργία του Κοινοβουλίου, τον πολιτικό χειρισμό των θεμάτων που απασχολούν την Ε.Ε αλλά και τις διαδικασίες διαλόγου και συμβιβασμών. Ήταν εντυπωσιακό να βλέπεις και να ακούς διαφορετικές αλλά τεκμηριωμένες ερωτήσεις και απόψεις άλλων μαθητών με την αγωνία ζωγραφισμένη για τον μέλλον μας.
Ακολούθησε με τον επικεφαλής της Νομικής Υπηρεσίας του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου Αντόνιο Καιόλα εργαστήριο Καινοτομίας με θέμα την προστασία της δημοκρατίας και τα θεμελιώδη δικαιώματα.
Η συζήτηση και στις δυο ενότητες ήταν ζωηρή με ερωτήσεις και τοποθετήσεις αρκετών μαθητών μεταξύ άλλων από την Λετονία, Ιταλία, Κύπρο, Ελλάδα, Ισπανία, Γερμανία καθώς και από την Βοσνία Ερζεγοβίνη μια υπο ένταξη χώρα των Βαλκανίων στην ΕΕ.
Πως βλέπω την Δημοκρατία στην Ε.Ε
Ήμουν εκ μέρους του 3ου Λυκείου Κοζάνης εκείνη που είχα την ευκαιρία να μιλήσω και να τοποθετηθώ δύο φορές. Αρχικά μέσα στα τόσα άτομα που ήθελαν να μιλήσουν, στάθηκα τελικά τυχερή να με επιλέξουν οι συντονιστές και παρόλο που στην αρχή είχα αρκετό άγχος μόλις σηκώθηκα στο έδρανο το ξέχασα όλα, έδωσα τον καλύτερο μου εαυτό και απόλαυσα την συμμετοχή μου στο έπακρο.
Στην πρώτη μου τοποθέτηση αναφέρθηκα στην έννοια της δημοκρατίας στην Ε.Ε, ακρογωνιαίος λίθος της οποίας είναι η ειρήνη και η ισότητα καθώς χωρίς ειρήνη και ισότητα δεν μπορούμε να κατανοήσουμε ο ένας τον άλλον και να ζήσουμε μαζί. Άλλωστε σύμφωνα με την συντονίστρια, η ισότητα είναι μια ευρωπαϊκή αξία κλειδί για τις χώρες της Ε.Ε που θέλει να σέβεται κάθε λογής μειονότητες αλλά και την διαφορετικότητα.
Στην δεύτερη αναφέρθηκα στην σημασία μιας διαρκούς συζήτησης γύρω από την δημοκρατία και τα θεμελιώδη δικαιώματα καθώς τίποτα δεν είναι αυτονόητο και θα πρέπει να συνεχίσουμε να διαφυλάττουμε τα δικαιώματα μας. Ταυτόχρονα θα πρέπει να εστιάσουμε και σε άλλα θέματα όπως η κλιματική αλλαγή και τις γεωπολιτικές εξελίξεις. Το θέμα δεν είναι απλό και θα πρέπει να καταβάλλουμε διαρκώς προσπάθειες για την διατήρηση της δημοκρατίας.
Στο διάλειμμα για το μεσημεριανό μας γεύμα στο εστιατόριο του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, με το άπλετο φως λόγω της γυάλινης κατασκευής εκτός από ότι μπορέσαμε να διαλέξουμε ένα από τα πολλά λαχταριστά φαγητά, το ενδιαφέρον για την διαδικασία της συζήτησης εντάθηκε, οπότε συνεχίσαμε με την ανταλλαγή εντυπώσεων, ενώ κάναμε γνωριμίες με άλλους μαθητές άλλων χωρών της Ε.Ε. που είχαμε συναντήσει στο ημικύκλιο.
Έπειτα από το μεσημεριανό κατευθυνθήκαμε εκ νέου στο ημικύκλιο αλλά αυτή τη φορά χωρίς τους συνοδούς μας καθηγητές. Το debate για το θέμα της Δημοκρατίας και των θεμελιωδών δικαιωμάτων είχε αρχίσει ξανά και ήταν ετούτη την φορά ήταν ακόμη πιο ενδιαφέρον.
Τελειώνοντας το μεσημεριανό workshop επέστρεψαν στην αίθουσα της Ολομέλειας και οι καθηγητές μας. Ακολούθησαν ευχαριστήριες τοποθετήσεις προς όλους και ευκαιρία για φωτογραφίες στην αίθουσα.
Το απόγευμα μας βρήκε στην Petite France, την γραφικότερη γειτονιά του Στρασβούργο, με υπέροχο φωτισμό και απολαυστική βόλτα. Ο ενθουσιασμός για την συμμετοχή στο Euroscola μας είχε κυριεύσει και τουλάχιστον για την παρέα των συμμαθητών μου ήταν κεντρικό θέμα έκφρασης.
Η μοναδική εμπειρία και οι εντυπώσεις
Ωστόσο όλα τα καλά τελειώνουν γρήγορα και το επόμενο πρωινό είμασταν ήδη έτοιμοι για την επιστροφή μας στην Ελλάδα. Στον δρόμο προς το αεροδρόμιο της Φρανκφούρτης σταθήκαμε και ξεναγηθήκαμε στην Χαϊδελβέργη με το ιστορικό πανεπιστήμιο και το κάστρο δίπλα στις όχθες του ποταμού Νέκαρ. Άλλη μια εμπειρία καταπληκτική που άξιζε τον κόπο.
Αργά το βράδυ του Σαββάτου προσγειωθήκαμε στην Θεσσαλονίκη και αφού αποχαιρετιστήκαμε από τους μαθητές του Μουσικού Σχολείου Δράμας είχαμε όλοι να λέμε σε ολόκληρη την διαδρομή προς την Κοζάνη πόσο μοναδική και ανυπέρβλητη ήταν η εμπειρία την οποία είχαμε βιώσει τόσο για τα θέματα τα οποία είχαμε συζητήσει συμμετέχοντας με άλλους μαθητές από χώρες της ΕΕ στον σημαντικό αυτό θεσμό αλλά όλα τα άλλα αποκομίσαμε.
Ήταν μια εμπειρία που θα μας μείνει χαραγμένη στην μνήμη και σίγουρα δεν θα ξεχαστεί. Εξάλλου άνοιξε τους ορίζοντες μας, δημιουργώντας τις προϋποθέσεις για ένα καλύτερο κοινό μέλλον στην Ε.Ε.
Ιωάννα Μαρία Δαβάνη, μαθήτρια της Γ’ τάξης του 3ου ΓΕΛ Κοζάνης
