Στον τόπο μας, δυστυχώς, η “κουλτούρα” και η “θολούρα” δεν ειναι μόνον ομοιοκατάληκτες λέξεις.
Τείνουν, στις μέρες μας, να γίνουν και ταυτόσημες. Το “καλλιτεχνικό στερέωμα” εν Ελλάδι ειναι ιδιαιτέρως πλούσιο. Ολόκληρος γαλαξίας από μικρούς και μεγάλους “αστέρες” όλων των τεχνών. Από το θεατρικό σανίδι ως το μουσικό πάλκο και από την τηλοψία ως τις εικαστικές τέχνες. Σταθερούς και διάττοντες. Οι οποίοι μας έχουν συνηθίσει με δημόσιες “παρεμβάσεις” με πάσαν ευκαιρία. Από οικολογικές ως πολιτιστικές. Πρωτίστως δε πολιτικές.
Τώρα όμως έχει πέσει “μούγκα στην στρούγκα”. Άκρα του τάφου σιωπή για τους περισσότερους από τους πολύφερνους “προοδευτικούς” καλλιτέχνες μας. Όταν τα στραβά ψωμιά ήταν της πεθεράς, των Αμερικανών και του ΝΑΤΟ, είχαν φωνή και την επιδείκνυαν. Τότε ήμουν και εγώ μαζί τους. Εναντίον των εισβολών και των βομβαρδισμών στο Βιετνάμ, στη Σερβία, την Λιβύη, την Υεμένη, την Συρία. Τώρα που ειναι οι φωνές τους; Το πολύ, κάποιοι να δηλώνουν ότι είναι γενικώς και αορίστως “υπέρ της ειρήνης”, άντε και “κατά του πολέμου. Αλλά ο πόλεμος, σήμερα, έχει όνομα. Είναι ο πόλεμος του Πούτιν. Και όποιος δεν τον καταδικάζει ευθέως, οποίος αποφεύγει ακόμη και να τον κατονομάσει, ειναι σαν να παρέχει την σιωπηρή του συγκατάθεση στις σφαγές των αμάχων.
Μια από τις τιμητικές εξαιρέσεις ο Διονύσης Σαββόπουλος. Όταν οι Αμερικανοί βομβάρδιζαν το Βιετνάμ, εκείνος τραγουδούσε το γνωστό αντιπολεμικό τραγούδι του, που τραγούδησε όλη η γενιά μας: “Στο Βιετνάμ πυρπόλησαν το ρύζι”. Αλλά και τώρα, που οι Ρώσοι βομβαρδίζουν πολυκατοικίες, νοσοκομεία και σχολεία στην Ουκρανία, ειναι και πάλι απέναντι στον εισβολέα. Ήταν παρών στην πλατεία Συντάγματος, στην συγκέντρωση διαμαρτυρίας κατά της εισβολής του Πούτιν.
Ας αφήσουν ορισμένοι “διανοούμενοι” τις προφάσεις εν αμαρτίαις και τους πονηρούς συμψηφισμούς. Ναι, οι Αμερικανοί έχουν κάνει εγκλήματα. Αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι …δικαιολόγιουνται για λόγους …ισορροπίας και τα εγκλήματα. των Ρώσων. Ο ιμπεριαλισμός δεν ειναι καταδικαστέος μόνον όταν έχει δυτικό άρωμα. Οφείλουμε να τον καταδικάζουμε σθενδήποτε και αν προέρχεται, οπουδήποτε και αν “κτυπά”.
Ναι, η “Δύση” κάνει “γαργάρα”, επί 48 χρονιά την κατοχή του 47% του εδάφους της κυπριακής δημοκρατίας. Όσοι όμως έχουν φωνή για να καταδικάζουν αυτήν την υποκρισία, πρέπει να την έχουν και για την καταδίκη της κατοχής που επιβάλλεται στην Ουκρανία, από το καθεστώς Πούτιν.
