Από τις πιο συγκινητικές στιγμές του ευρωπαϊκού πρωταθλήματος στίβου ήταν αυτή που η αθλήτρια Παπαδοπούλου που τερμάτισε στα 20χλμ. στο βάδην στη 13η θέση πανηγύριζε έξαλλη για το μετάλλιο της Ντρισμπιώτη. Η Παπαδοπούλου είπε, μάλιστα, ότι η Ντρισμπιώτη της έδωσε μεγάλη δύναμη και η χαρά που πήρε από τη νίκη της συναθλήτριάς της ήταν τόσο μεγάλη σαν να είχε πάρει εκείνη το χρυσό. Και το εννοούσε γιατί το έβγαζε αυτό η σύσπαση του κάθε μυ του προσώπου της.
Ήταν μια από τις στιγμές που αποκαλύπτεται πλήρως η μαγεία του αθλητισμού, γιατί φανερώνει ότι ακόμα και στον πρωταθλητισμό πίσω από τις σημαντικές προσωπικές επιτυχίες βρίσκονται οι δυνατές ομάδες. Αυτές που οπλίζουν με θάρρος και δύναμη, αυτές που κρύβουν σε μια αγκαλιά πολλές αποτυχίες και ανασφάλειες και είναι εκεί για να πανηγυρίσουν τη στιγμή του θριάμβου.
Κι όταν έρχεται η στιγμή του θριάμβου, είναι καλό να θυμόμαστε τη λειτουργία των ομάδων και να φροντίζουμε, ως χώρα, ως κοινωνία, ως εκπαιδευτικό σύστημα, να αναπτύσσουμε αυτή τη συνεργατική προσέγγιση που μπορεί να κάνει θαύματα. Η Παπαδοπούλου είπε, μάλιστα, ότι η Ντρισμπιώτη της έδωσε μεγάλη δύναμη και η χαρά που πήρε από τη νίκη της συναθλήτριάς της ήταν τόσο μεγάλη σαν να είχε πάρει εκείνη το χρυσό. Και το εννοούσε γιατί το έβγαζε αυτό η σύσπαση του κάθε μυ του προσώπου της.
Ήταν μια από τις στιγμές που αποκαλύπτεται πλήρως η μαγεία του αθλητισμού, γιατί φανερώνει ότι ακόμα και στον πρωταθλητισμό πίσω από τις σημαντικές προσωπικές επιτυχίες βρίσκονται οι δυνατές ομάδες. Αυτές που οπλίζουν με θάρρος και δύναμη, αυτές που κρύβουν σε μια αγκαλιά πολλές αποτυχίες και ανασφάλειες και είναι εκεί για να πανηγυρίσουν τη στιγμή του θριάμβου.
Κι όταν έρχεται η στιγμή του θριάμβου, είναι καλό να θυμόμαστε τη λειτουργία των ομάδων και να φροντίζουμε, ως χώρα, ως κοινωνία, ως εκπαιδευτικό σύστημα, να αναπτύσσουμε αυτή τη συνεργατική προσέγγιση που μπορεί να κάνει θαύματα.
Μοιραστείτε την είδηση