“Ονειροπαγίδες” γράφει η Αλεξάνδρα Λιάνα, μαθήτρια της Γ΄ τάξης του 4ου ΓΕΛ Κοζάνης

Οι ονειροπαγίδες δεν δουλεύουν

Υποτίθεται σε απαλλάσσουν από άσχημα όνειρα

Οι εφιάλτες πάντα μένουν

Ζεις και ζεις σε παραμύθια

Κάποτε το σύννεφο που ξάπλωνες εξαφανίστηκε 

Έβρεξε να πω;

Χιόνισε;

Ό,τι και να έγινε το βιώσαμε σαν καταιγίδα

Καταιγίδα, μια βροχούλα είναι

Θα ηρεμήσει και θα βγει ουράνιο τόξο

Ναι αλλά μας έχει διαλύσει

Συνοδεύει με αρμονία τους εφιάλτες μας 

Τι μπορείς να κάνεις να πας με τα νερά της;

Έτσι δεν θα πνιγείς

Χάνεις τον εαυτό σου εκεί μέσα και θες να ξυπνήσεις

Χάνεις κομμάτια του εαυτού σου και έχεις ήδη ξυπνήσει

Η βροχή πλημμύρισε τον κήπο μας 

Σκότωσε λουλούδια, μα πόσα ακόμα

Κάποια ήταν αγριόχορτα αλλά τα είχαμε συνηθίσει

Στόλιζαν τον κήπο μας με παράφωνες νότες 

Κάτι ακούστηκε, ένας ήχος

Κατά την διάρκεια της εισπνοής σου ανοίγεις τα μάτια

Κατά την διάρκεια της εκπνοής η ονειροπαγίδα δούλεψε 

ΟΝΕΙΡΑ ΨΥΧΩΝ

Τι είναι τα Όνειρα Ψυχών; Δύο λέξεις χίλιες σημασίες. Σ’ αυτήν εδώ τη στήλη οι μαθητές και οι μαθήτριες του 1^ου, 2^ου, 3^ου, 4^ου ΓΕΛ Κοζάνης και του 6^ου Γυμνασίου Κοζάνης μοιράζονται τα όνειρα, τις σκέψεις και τα συναισθήματά τους μέσα από τα δικά τους ποιήματα, διηγήματα και άρθρα.