Στο θέατρο, περιμένουμε να κτυπήσει το τρίτο κουδούνι. Διότι τότε αρχίζει η παράσταση. Στο πολιτικό θέατρο της Ευρώπης, το τρίτο κουδούνι κτύπησε. Και απομένει να δούμε πως θα εξελιχθεί το έργο. Υπό την ιδιάζουσα περίπτωση ότι, στα τρία αυτά κουδουνίσματα, ένα κοινό μήνυμα είναι πως το ποιος θα εκλεγεί, στην ηγεσία μιας ευρωπαϊκής χωράς, καθορίζεται, εν πολλοίς, από …μη Ευρωπαίους. Από τους …μετανάστες. Αν σας φαίνεται παράξενο θυμηθείτε ότι:
*** Πρώτο κουδούνι: Στις εκλογές του 2010, στην Ουγγαρία, το κόμμα του Βίκτορ Όρμπαν, με υψωμένη την σημαία κατά της εισόδου μεταναστών στην χώρα του, μαζί με το Χριστιανοδημοκρατικό Λαϊκό Κόμμα, κέρδισε το 42,73% των ψήφων και την απόλυτη πλειοψηφία των εδρών στο Κοινοβούλιο της Ουγγαρίας. Παρά το ότι έχει αποδοκιμασθεί από διάφορα ευρωπαϊκά όργανα, ξανακέρδισε τις εκλογές το 2014 και μάλιστα μονός του. Και τις ξανακέρδισε, με ποσοστό 49,27% το 2018, έχοντας απέναντι του όλα τα κόμματα της αντιπολίτευσης συνασπισμένα. Πάντα με αντιμεταναστευτική ρητορική.
*** Δεύτερο κουδούνι: Στις 11 Σεπτεμβρίου, στην Σουηδία, η Κεντροαριστερά, με κορμό τους σοσιαλδημοκράτες, ηττήθηκε από την Κεντροδεξιά. Από πρώτη άποψη δεν συνέβη και κάτι πρωτόγνωρο. Έχει ξαναγίνει. Η διάφορα έγκειται στην ποιοτική σύνθεση που έχει, αυτήν την φορά η νικήτρια «Κεντροδεξιά». Στο γεγονός δηλαδή ότι το πρώτο κόμμα του νέου κυβερνητικού συνασπισμού, με ποσοστό 20%, είναι το σκληρό ακροδεξιό κόμμα των «Σουηδών Δημοκρατών». Το οποίο μπήκε για πρώτη φορά στη βουλή το 2010, με ποσοστό 5,7%, υψώνοντας τα λάβαρα κατά της «ασυδοσίας και της εκμετάλλευσης της κοινωνικής πολιτικής από ανέλεγκτες στρατιές μεταναστών». Και το οποίο, τώρα, τετραπλασίασε την εκλογική του δύναμη.
*** Τρίτο κουδούνι: Την Κυριακή, στην Ιταλία, πενταπλασιάζοντας σχεδόν τις δυνάμεις του κόμματος της, η ηγερία των ακροδεξιών «Αδελφών της Ιταλίας» Τζόρτζια Μελόνι κατήγαγε θρίαμβο. Και θα διαδεχτεί τον σώφρονα Μάριο Ντράγκι στην διακυβέρνηση της χώρας. Έχοντας υψώσει, και αυτή, τις σημαίες της αντιμεταναστευτικής πολιτικής, ψηλότερα και από τον εταίρο της, τον Ματέο Σαλβίνι της «Λίγκας του Βορρά».
Τρία κουδουνίσματα που προειδοποιούν ότι ένα μέρος των πολιτών της ΕΕ έχει απογοητευθεί από τις επιλογές της ηγεσίας της. Και επιχειρούν να πλήξουν τον «γάιδαρο», την κάτω του μετρίου πολιτική ηγεσία και την γραφειοκρατία των Βρυξελλών, ακλουθώντας εκείνους που εμφανίζονται «δυναμικοί» απέναντι στο… σαμάρι των μεταναστών.
