Της Δώρας Σιαλβέρα, δημοσιογράφου
Εδώ και αρκετά χρόνια έχω αποφασίσει να γράφω ακόμη και για τα πιο σοβαρά πράγματα με χιουμοριστικό τρόπο. Αλλά νομίζω πως η εξοικείωση με τον θάνατο μόνο χιουμοριστική δεν μπορεί να είναι.
Μέχρι τώρα προσπαθούσαμε να μιλήσουμε με παιδοψυχολόγους, με παιδοψυχίατρους και με κάθε είδους ειδικούς για το πώς θα μιλήσουμε στα παιδιά μας για τον θάνατο. Πώς θα τους εξηγήσουμε τι είναι ο θάνατος, πώς μπορεί να συμβεί, πότε μπορεί να συμβεί, σε ποιους μπορεί να συμβεί και γενικότερα προσπαθούσαμε να λύσουμε τις απορίες των παιδιών μέσα από τα όσα έλεγαν οι ειδικοί.
Κι εκείνοι βέβαια μάταια προσπαθούσαν να μας μεταδώσουν τις γνώσεις τους για τον θάνατο. Γιατί μια μέρα ήρθε η πανδημία και έπρεπε οι αγαπητοί μου συνάδελφοι δημοσιογράφοι των πανελλαδικών ΜΜΕ να περιγράψουν με κάθε τρόπο, πόσο πολλοί είναι οι νεκροί της πανδημίας, αλλά και πόσο εύκολο είναι να πεθάνουμε όλοι.
Και μετά, αφού όλα τα παιδάκια στην ελληνική επικράτεια εξοικειώθηκαν με τον θάνατο και μάθανε πόσο εύκολο είναι να πεθάνουν οι δικοί τους άνθρωποι από covid-19 και πώς ακριβώς θα συμβεί αυτό, και τρομοκρατήθηκαν και απέκτησαν φοβίες και άρχισαν να βλέπουν άσχημα όνειρα και είχαν αποκτήσει πια αρκετό άγχος, ήρθε ο πόλεμος στην Ουκρανία.
Τότε οι αγαπητοί μου συνάδελφοί δημοσιογράφοι στα πανελλαδικά ΜΜΕ αποφάσισαν να δείξουν στην τηλεόραση και μάλιστα ώρες που βλέπουν και παιδιά, όπως χθες το βράδυ για παράδειγμα, το πώς είναι οι νεκροί σε ομαδικούς τάφους στην Ουκρανία, πώς ξεπροβάλλουν τα χέρια ή τα πόδια τους, αλλά και το πώς φαίνεται ένα πυροβολημένο κρανίο. Και τα παιδιά εξοικειώθηκαν κι άλλο με τον θάνατο.
Και σαν να μην έφταναν όλα αυτά, έσκασε η υπόθεση των τριών παιδιών στην Πάτρα, όπου μετά από ατελείωτες περιγραφές καθ’ όλη τη διάρκεια της ημέρας, από τους αγαπητούς μου συναδέλφους δημοσιογράφους στα πανελλαδικά ΜΜΕ, τα παιδιά έμαθαν πως μπορεί και η μαμά τους να τους κάνει κακό. Και άρχισαν να αναρωτιούνται. «Μα η μαμά τους τα σκότωσε; Οι μαμάδες δεν αγαπάνε περισσότερο απ’ όλους τα παιδιά τους; Μα πώς είναι δυνατόν; Η μαμά τους;» Και κάπως έτσι τα αγαπητά πανελλαδικά ΜΜΕ και οι αγαπητοί μου συνάδελφοι δημοσιογράφοι προκάλεσαν τη χειρότερη ανασφάλεια στα παιδιά της αξιοθρήνητης τούτης χώρας. Γιατί η αξιοθρήνητη τούτη χώρα δεν έχει ούτε νόμους, ούτε κανόνες που εφαρμόζονται.
Γιατί αύριο το πρωί όλα τα υπέροχα παιδάκια στην Ελλάδα θα είναι τόσο εξοικειωμένα με τον θάνατο που θα πάψουν πια να είναι άνθρωποι.
Και όλα αυτά… ίσως γιατί η τιμή της κιλοβατώρας ανέβηκε πιο πολύ κι απ’ τα ουράνια και η ακρίβεια δεν επιτρέπει πια στα νοικοκυριά να διαθέτουν ούτε τα βασικά. Και κάπως έπρεπε αυτά τα δυο τελευταία να τα ξεχάσουμε. Και ο μόνος τρόπος μάλλον είναι η εξοικείωση με το θάνατο.
