Πες-πες κάτι θα μείνει έλεγαν παλιότερα. Σήμερα, το ονομάζουν φαινόμενο του “echo chamber”, δηλαδή του αντιλάλου που δημιουργείται εντός των μέσων ενημέρωσης, με έμφαση στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Σε απλά ελληνικά, αυτό σημαίνει ότι όταν κάτι ακουστεί και ξανακουστεί από πολλές και διαφορετικές πηγές ειδήσεων, τόσο που να πάρει τη μορφή “τσουνάμι”, όσο ακραίο κι αν είναι, ολόκληρο ή μέρος του θα θεωρηθεί ως να έχει κάποια βάση.
Πριν μερικές μέρες δημιουργήθηκε μάλιστα ένα βιντεάκι που έδινε κάποιες χρήσιμες οδηγίες για το πως να αποφεύγουμε να κοινοποιούμε ανακρίβειες, χωρίς προηγουμένως να έχουμε κάνει κάποια διασταύρωση. Το βίντεο βασίζεται στην “είδηση” που κυκλοφόρησε ότι η Σουηδία απαγορεύει τα χριστουγεννιάτικα λαμπιόνια από το φόβο των Μουσουλμάνων. Μια πιο καθαρή ματιά και μια πρόχειρη αναζήτηση αποκάλυπτε ότι το Σουηδικό υπουργείο μεταφορών εισήγαγε απαγορευτικές ρυθμίσεις στις χριστουγεννιάτικες διακοσμήσεις σε δημόσιες παροχές για λόγους ασφαλείας. Επομένως η είδηση δεν θα μπορούσε σε καμία περίπτωση να είναι πιο μακριά από την αλήθεια. Τότε, γιατί εμείς μετά μανίας “κολλάμε” πάνω στο ψεύτικο και αδιαφορούμε για την προφανή διάστασή του από την αλήθεια; Είναι θέμα κοινής λογικής; Είναι κυρίως θέμα ανθρώπινης ενστικτώδους λειτουργίας που τείνει να επιβεβαιώνει και να δέχεται ως νεοεισερχόμενη πληροφορία αποκλειστικά ότι ταιριάζει με το σύστημα που έχει δημιουργήσει.
Μαντέψτε, λοιπόν, ποιος χρησιμοποιεί αυτή την πληροφορία; Όλοι οι καλοί κύριοι Ζάκερμπεργκ που κατευθύνουν με αυτόν τον τρόπο στο στο timeline μας ειδήσεις σύμφωνες ή συγγενείς με τις πεποιθήσεις των χρηστών, ενδυναμώνοντας τον «διαδικτυακό αντίλαλο».
