Πήγαινε στη φύση να βρείς παρηγοριά. Εμείς στο μεταξύ θα πιούμε κρασί στην υγειά σου (Ευχή στην Κροατία).
Με την ευχή των Κροατών αλλά και πολλών φίλων, οι οποίοι αντί για κρασί έπιναν τσίπουρο βρέθηκα να σχεδιάζω την επόμενη πεζοπορική μου περιπλάνηση. Δεν ήταν δα και τόσο δύσκολο. Βγάζοντας μια βόλτα το σκύλο μου έστρεψα το βλέμμα μου δυτικά είδα τον Μπούρινο ή Βούρινο και το μονοπάτι είχε ήδη αρχίσει να χαράζεται στο μυαλό μου σαν ένα είδος αόρατου GPS, μιας και δεν είναι λίγες οι φορές που έχω επισκεφτεί το βουνό των ενδημικών θησαυρών, όπως το αποκαλώ, διότι στον Μπούρινο θα παρατηρήσουμε πάνω από 350 φυτά εκ των οποίων τα 25 ευδοκιμούν μόνο εκεί.
Κατεβάζοντας τον χάρτη που είχα χαράξει στο μυαλό μου, όπως είχαμε πει με την διαδρομή του μονοπατιού,ήμασταν έτοιμοι για αναχώρηση. Κατευθυνόμαστε στο χωριό Χρώμιο Κοζάνης, ένα χωριό με υψόμετρο στο 640 μ. και περίπου 75 μόνιμους κατοίκους, γνωστό για το επιβλητικό μουσείο Μακεδονικού αγώνα που βρίσκεται εκεί.
Με την ευχή των Κροατών αλλά και πολλών φίλων, οι οποίοι αντί για κρασί έπιναν τσίπουρο βρέθηκα να σχεδιάζω την επόμενη πεζοπορική μου περιπλάνηση. Δεν ήταν δα και τόσο δύσκολο. Βγάζοντας μια βόλτα το σκύλο μου έστρεψα το βλέμμα μου δυτικά είδα τον Μπούρινο ή Βούρινο και το μονοπάτι είχε ήδη αρχίσει να χαράζεται στο μυαλό μου σαν ένα είδος αόρατου GPS, μιας και δεν είναι λίγες οι φορές που έχω επισκεφτεί το βουνό των ενδημικών θησαυρών, όπως το αποκαλώ, διότι στον Μπούρινο θα παρατηρήσουμε πάνω από 350 φυτά εκ των οποίων τα 25 ευδοκιμούν μόνο εκεί.
Κατεβάζοντας τον χάρτη που είχα χαράξει στο μυαλό μου, όπως είχαμε πει με την διαδρομή του μονοπατιού,ήμασταν έτοιμοι για αναχώρηση. Κατευθυνόμαστε στο χωριό Χρώμιο Κοζάνης, ένα χωριό με υψόμετρο στο 640 μ. και περίπου 75 μόνιμους κατοίκους, γνωστό για το επιβλητικό μουσείο Μακεδονικού αγώνα που βρίσκεται εκεί.
Είναι αφιερωμένο στους Μακεδόνες ήρωες που πολέμησαν γενναία για την ελευθερία τους και στεγάζει ιστορικά κειμήλια από την επανάσταση του 1878. Το μονοπάτι μας αρχίζει πίσω ακριβώς από το κτήριο που στεγάζεται το μουσείο και έχει μήκος 16 χλμ για την Μπάρα στην Σιάτιστα. Το μονοπάτι είναι αρκετά ανηφορικό, στην μεγαλύτερη διάρκεια του με θαμνώδη βλάστηση και έντονα πετρώδες έδαφος, ενώ η σήμανση του σε αρκετά σημεία έχει καταστραφεί από τις διάφορες κατολισθήσεις και τα καιρικά φαινόμενα, πράγμα που κάνει δυσκολότερο το έργο γι αυτούς που το επισκέπτονται πρώτη φορά. Πλησιάζοντας στην attraction του μονοπατιού την κοιλάδα του Μεσιού νερού ή «Μεσιανού Νερού», αμέσως διαπιστώνουμε γιατί εντάχθηκε στις προστατευόμενες περιοχές Natura 2000 και χαρακτηρίστηκε ως εθνικός δρυμός.
Η κοιλάδα αυτή περικλείεται από ψηλές κορυφές, ευρισκόμενη σε ύψος περίπου 1.000 μέτρων, με ελαφρά βόρειο προσανατολισμό και μακριά από κατοικημένους τόπους, διατήρησε ως σήμερα, αλώβητη από την ανθρώπινη επέμβαση, μια μεγάλη ποικιλία από φυτά. Μέσα από συστάδες πεύκων και άλλων δένδρων, στα ξέφωτα, βλέπει κανείς την άνοιξη υπέροχα τοπία, όπου το πράσινο χορτάρι πλαισιώνει την πανέμορφη ποικιλοχρωμία των λουλουδιών. Διασχίζοντας την κοιλάδα του Μεσιανού νερού παρατηρούμε στα αριστερά μας την κορυφή Ντριστινίκος στα 1866μ και καθώς φτάνουμε προς την έξοδο, επανερχόμαστε στο έντονα πετρώδες έδαφος και στην χαμηλή βλάστηση.
Η πορεία και το τοπίο μέχρι την Μπάρα δεν αλλάζει σχεδόν καθόλου, αν εξαιρέσεις την κλίση του μονοπατιού που μικραίνει και μηδενίζεται σε αρκετά σημεία. Η διάρκεια του μονοπατιού είναι περίπου 6 ώρες και τα σημεία που παρουσιάζουν ενδιαφέρον επιγραμματικά είναι τα εξής: Το Μουσείο Μακεδονικού Αγώνα, η κοιλάδα του Μεσιανού Νερού, η διαδρομή με αξιόλογες εναλλαγές του ρέματος που εκβάλει στην τεχνητή λίμνη του Ιλαρίωνα, όπου δημιουργείται γραφικότατος ορμίσκος, η διαδρομή από τον οικισμό ως το Μεσιανό Νερό παράλληλα με το ρέμα, η ανάβαση στην κορυφή του Μπούρινου με πανοραμική θέα προς Όλυμπο, Πίνδο, Βέρμιο, Λίμνη της Καστοριάς, η ανάβαση στη Ντούμα Ράχη, με θέα μεγάλου μέρους της λίμνης, οι 3 εξωτερικές βρύσες με παραδοσιακή μορφή, οι στοές εξόρυξης Χρωμίτη.
Το καλύτερο το αφήσαμε για το τέλος, στο μυαλό όλων μας κατά το γυρισμό μας στο Χρώμιο ήταν τελευταία μας στάση στο χωριό της Αιανής για τα φημισμένα ψητά στην κεντρική πλατεία του χωριού, μια στάση που περιμέναμε πως και πως καθώς όλοι μας γνωρίζαμε τις νοστιμιές της περιοχής και πόσο μάλλον όταν η «πείνα» έκανε έντονη την παρουσία της στα στομάχια μας.
Εμείς βγήκαμε στην φύση και βρήκαμε εκτός από παρηγοριά που εύχονται οι φίλοι μας οι Κροάτες και πολλά πολλά ακόμα, σειρά μας να πιούμε στην υγειά σας ,όταν ανακαλύψετε την μαγεία που κρύβει μέσα της αυτή η μοναδική εμπειρία.
Εμείς βγήκαμε στην φύση και βρήκαμε εκτός από παρηγοριά που εύχονται οι φίλοι μας οι Κροάτες και πολλά πολλά ακόμα, σειρά μας να πιούμε στην υγειά σας ,όταν ανακαλύψετε την μαγεία που κρύβει μέσα της αυτή η μοναδική εμπειρία.
