Προς
Τους σεβαστούς άρχοντες του Δημοτικού Συμβουλίου Κοζάνης
Δήμαρχο κ. Γ. Κοκκαλιάρη και τους κ. Δημοτικούς Συμβούλους
Ο παππούς μου ο Λαμπρόπουλος, Μεσσήνιος, ένα εικοσάχρονο παλικάρι γεμάτο αγάπη για τη Μακεδονία, ήταν από τους πρώτους του ελληνικού στρατού που μπήκαν στις 11 Οκτωβρίου 1912 στην πόλη της Κοζάνης μετά την υποχώρηση των Τούρκων, με επικεφαλής τον διάδοχο Κωνσταντίνο. Πολύ σύντομα ο παππούς πέρασε στη Μ. Ασία. Οι γονείς μου μου έλεγαν ότι όταν ερχόταν στην Κοζάνη, πρώτα πήγαινε στον Άγιο Νικόλαο, προσκυνούσε και μετά ερχόταν στο σπίτι.
Η ιστορία λέει ότι οι Τούρκοι ήταν έτοιμοι μετά την καταστροφή της πόλης των Σερβίων να καταστρέψουν και την πόλη της Κοζάνης. Όμως δεν έγινε αυτό. Αποφεύχθηκε χάρη στη γενναία προσπάθεια τριών κυρίως ανθρώπων της πόλεως. Του Μητροπολίτη Φωτίου, του Δημάρχου Νικολάου Γ. Αρμενούλη, δικηγόρου και του Παναγιώτη Ν. Λιούφη, Γυμνασιάρχου. Πείσθηκαν ο Τούρκος αρχιστράτηγος Ταχτσίν Πασάς και ο Αλβανός Μουνίρ Μπέης, αφού και οι δύο αντιτάχθηκαν στον Ομέρ Μπέη και στους άλλους του τουρκικού επιτελείου, να μην καταστραφεί η Κοζάνη και έτσι παρέδωσαν την πόλη ειρηνικά.
Η ιδιαίτερη πατρίδα μου δε λησμόνησε να τιμήσει την προσπάθεια των τριών αυτών ανθρώπων. Έχοντας δύο παλαιές εκδόσεις περίπου του 1960 και 1980 «Οδηγού της Κοζάνης», με εκδότη τον δημοτικό υπάλληλο Αναστάσιο Ρήνο, με ονοματοθεσία των οδών της πόλεώς μας, με μικρή μάλιστα περίληψη του ονόματος της κάθε οδού, βρήκα τις οδούς:
- Οδός Μητροπολίτου Φωτίου: Ο δρόμος αυτό αρχίζει από το δρόμο Ξεν. Τριανταφυλίδη και φθάνει μέχρι την πλατεία Συντάγματος. Μανιάτης Φώτιος, Μητροπ. Σερβίων και Κοζάνης 1910- 1923. Επί των ημερών του έγινε η απελευθέρωση της Κοζάνης.
- Οδός Π. Λιούφη: Ο δρόμος αυτός αρχίζει από την Ελ. Βενιζέλου και φθάνει μέχρι την πλατεία Λασσάνη (ανατολικά). Λιούφης Παναγιώτης 1869- 1931. Κοζανίτης διαπρεπής φιλόλογος και ιστορικός. Από το 1894 ανέλαβε ως γυμνασιάρχης στη σχολή της πατρίδας του , Κοζάνης. Επί των ημερών του ανεγέρθηκε το Βαλταδώρειο Γυμνάσιο, ιδρύθηκε η Χαρίσειος Γεωργική Σχολή και ιδρύθηκε η «Πανδώρα».
Δεν βρήκα όμως τίποτα στους οδηγούς αυτούς για το τρίτο από τα σπουδαία αυτά πρόσωπα, για τον Δήμαρχο της εποχής εκείνης, τον δικηγόρο και εισαγγελέα Νικόλαο Γ. Αρμενούλη, ο οποίος ως εκ της θέσεως θα έδωσε και όλο το ψυχικό σθένος για τη σωτηρία της πατρίδας του.
Σεβαστοί άρχοντες, μήπως θα έπρεπε έστω και σήμερα η κάποια ίσως εκ παραδρομής μη συμπερίληψη του ονόματός του, να πάρει τη θέση του σε κάποια οδό; Πάντα, πιστεύω, ότι οι οδοδείκτες κάποιας πόλεως ή περιοχής είναι μια μικρή περίληψη της ιστορίας της.
Με σεβασμό κάνω μια ταπεινή πρόταση: Νότια της καινούριας πλατείας Λασσάνη και μπροστά από το ξενοδοχείο ΑΝΕΣΙΣ υπάρχει η οδός Επτανήσου. Τα επτά σπάνια διαμαντάκια του Ιονίου μας θα μπορούσαν να πάρουν κάποια άλλη θέση στην πόλη μας και στη θέση τους να μπει το όνομα του Δημάρχου Νικολάου Γ. Αρμενούλη, όπου μάλιστα μέρος της πλατείας είναι και δωρεά των προγόνων του, αλλά και κοντά στον τότε συνεργάτη του, Π. Λιούφη.
Με εκτίμηση,
Κωνσταντίνα Λαμπροπούλου
