Γράφει ο Μάκης Ιωσηφίδης*
Όταν πριν από δώδεκα χρόνια, επί της θητείας μου ως Δημάρχου Αμυνταίου, ανακοινώθηκε το κλείσιμο του στρατοπέδου της πόλης μας, η τοπική κοινωνία ήρθε αντιμέτωπη με μία απόφαση που δεν αφορούσε μόνο στρατιωτικούς σχεδιασμούς, αλλά αφορούσε την ίδια τη φυσιογνωμία, την ασφάλεια και την αναπτυξιακή προοπτική του τόπου μας.
Αντιλαμβανόμενος το βάρος εκείνης της απόφασης, κινητοποιήθηκα αμέσως σε θεσμικό, πολιτικό και κοινωνικό επίπεδο. Προκάλεσα Δημοτικό Συμβούλιο, ήρθα σε επαφή με όλους τους πολιτικούς και κοινωνικούς φορείς της περιοχής για τον συντονισμό των δράσεων μας και δήλωσα δημόσια πως, εάν το κλείσιμο του στρατοπέδου εφαρμοστεί, θα παραιτηθώ. Μετά από τις επαφές που είχα στα αρμόδια Υπουργεία και την ανυποχώρητη στάση της τότε Κυβέρνησης υπέβαλα γραπτώς την παραίτησή μου στον Γενικό Γραμματέα της Αποκεντρωμένης Διοίκησης, πιστός στην αρχή ότι ο τόπος μας είναι σημαντικότερος από τα οφίκια.
Παράλληλα, κάλεσα σε κινητοποίηση τον κόσμο του Αμυνταίου και ενεργοποίησα κάθε δυνατότητα λαϊκής κινητοποίησης και διαμαρτυρίας. Το πρωινό της προγραμματισμένης αποχώρησης των μονάδων – που γίνεται πάντοτε με το πρώτο φως της ημέρας – το Δημαρχείο και οι δρόμοι του Αμυνταίου ήταν περικυκλωμένοι από ισχυρές αστυνομικές δυνάμεις. Η πρόσβαση στο στρατόπεδο ήταν απαγορευμένη. Κι όμως, παρά τα εμπόδια, κατάφερα να φτάσω στην πύλη και να μπλοκάρω –με το ίδιο μου το σώμα– τη διαδικασία εκκένωσης του στρατοπέδου. Ο τραυματισμός μου εκείνη τη στιγμή δεν ήταν μόνο σωματικός. Ήταν οδυνηρή υπενθύμιση του πόσο απαξιώθηκε η φωνή μιας ολόκληρης κοινωνίας. Αλλά η πράξη αυτή, μαζί με την αποφασιστικότητα όσων στάθηκαν στο πλευρό μου, είχε αποτέλεσμα να ανασταλεί η εκκένωση του στρατοπέδου. Η απόφαση ανακλήθηκε. Το στρατόπεδο παρέμεινε ενεργό.
Επιτρέψτε μου, ως παρένθεση, να επισημάνω ότι τότε κάποιοι έλαμψαν δια της απουσίας τους, αν και είχαν θεσμικό ρόλο. Ίσως αυτή είναι η μαγική συνταγή για να μένει κανείς πάντα στα πράγματα: να ασχολείσαι με ζητήματα μικροπολιτικής και πανηγύρια, αλλά να αποφεύγεις τις ρήξεις ακόμα κι όταν αυτό είναι απαραίτητο για το καλό του τόπου.
Σήμερα, πληροφορούμαστε ξανά για την πρόθεση να κλείσει μονάδα του στρατοπέδου. Και πάλι χωρίς διαβούλευση. Χωρίς εθνικό, επιχειρησιακό ή στρατηγικό σχεδιασμό να δίνεται στη δημοσιότητα. Χωρίς να αξιολογείται η τοπική διάσταση που σχετίζεται με την αποδυνάμωση της ασφάλειας, την οικονομική συρρίκνωση και την αποσύνδεση της περιοχής από τις κρατικές δομές. Σε έναν τόπο που μαστίζεται από τον Αρμαγεδώνα της απολιγνιτοποίησης, η Πολιτεία αντί να στηρίξει την τοπική κοινωνία με επιπλέον δομές αφαιρεί κι αυτές που υπάρχουν! Με τον τρόπο αυτό αντί να επουλώσει τις πληγές που η ίδια δημιούργησε με την παραγωγή ενέργειας και την εγκατάλειψη της περιοχής στο έλεός της, τώρα εντείνει τα προβλήματα του Αμυνταίου με την φυγή των νέων και την ερήμωση του τόπου!
Πρέπει να καταλάβουμε όλοι μας ότι το στρατόπεδο δεν είναι απλώς μια στρατιωτική μονάδα. Είναι ένας ζωντανός θεσμός, ένας κρίκος που μας συνδέει με την Πολιτεία. Η αποδυνάμωσή του συμβολίζει κάτι ευρύτερο: την εγκατάλειψη της περιοχής μας.
Καλώ τους φορείς και τους πολίτες του τόπου μας να υψώσουν φωνή ενότητας και εγρήγορσης. Η ιστορία έχει δείξει πως όταν ο λαός είναι παρών, η πορεία μπορεί να αλλάξει. Το Αμύνταιο το απέδειξε το 2013. Μπορεί να το ξανακάνει!
Βέβαια, για να γίνει αυτό χρειάζεται κινητοποίηση του κόσμου και οργάνωση του αγώνα από τη Δημοτική Αρχή. Εάν η Δημοτική Αρχή μείνει σε επίπεδο δηλώσεων και σύγκλησης συνεδριάσεων του Δημοτικού Συμβουλίου για επικοινωνιακούς λόγους, τότε οποιαδήποτε προσπάθεια είναι χαμένη από την αρχή. Εάν όμως ξεπεράσει τα παλιά της λάθη – όπως το κλείσιμο του πεδίου βολής που ήταν η αρχή της απαξίωσης του στρατοπέδου και η απουσία από τους αγώνες του 2013 για διατήρηση του στρατοπέδου – και προχωρήσει με γοργούς ρυθμούς σε κινητοποιήσεις που θα κινούνται σε θεσμικό, πολιτικό και κοινωνικό επίπεδο, τότε τίποτα δεν είναι χαμένο. Τότε όλοι μας θα συστρατευτούμε και θα στηρίξουμε τον αγώνα για να μην μπει λουκέτο στο στρατόπεδο γιατί η Ιστορία γράφεται με πράξεις, όχι με δηλώσεις.
* Μάκης Ιωσήφίδης – πρώην Δήμαρχος Αμυνταίου
