Αυτές τις μέρες γίνεται και πάλι χαμός με τα νοσοκομεία. Κανείς δεν ξέρει ποια κλινική είναι ανοιχτή και μέχρι πότε θα είναι ανοιχτή. Συνεχίζουμε στη λογική του ότι ο καθένας θέλει να είναι ανοιχτή η κλινική που είναι δίπλα του και μπορεί να τον εξυπηρετήσει, αποκλειστικά και μόνο σε ακτίνα το πολύ 5-10 χλμ..
Συμπτωματικά, λοιπόν, χθες καλός φίλος σε αποστροφή του λόγου του για άλλο θέμα είπε ότι “μόνο τα σκουπίδια μας ενώνουν ως περιοχή”. Γιατί στα υπόλοιπα, βλ. νοσοκομεία, αεροδρόμια κλπ., μας χωρίζει όχι μόνο η χιλιομετρική απόσταση, αλλά τα έτη φωτός που πρέπει να διανύσουμε για να κατακτήσουμε την περιφερειακή συνείδηση.
Αφού, λοιπόν, εντοπίσαμε το ένα που μας ενώνει ως τοπική αυτοδιοίκηση, αλλά και πολίτες της περιοχής (τη διαχείριση δηλ. των απορριμμάτων), θα πρέπει να τη χρησιμοποιήσουμε ως παράδειγμα, για να βρούμε κοινά πατήματα και στα υπόλοιπα.
Δεν μπορεί, λοιπόν, στα σκουπίδια να συνεργαζόμαστε και να μην αποδεχόμαστε τα συνεργατικά και συμπληρωματικά μοντέλα για τις άλλες υπηρεσίες. Δεν μπορεί ο κάτοικος της Βαλτιμόρης να θεωρεί δικό του κοντινό αεροδρόμιο αυτό που είναι στην Ουάσινγκτον και απέχει 1,5 ώρα κι εμείς να μη δεχόμαστε ότι θα φτάσουμε στην Καστοριά για να πάρουμε την πτήση μας.
Στην υγεία η περιφερειακή αντίληψη περί συνεργασίας είναι επιτακτική ανάγκη. Δεν έχουμε πραγματικά άλλα περιθώρια.
