Επτά το πρωί, ξύπνα, πλύσου, ντύσου, χτενίσου. Πήγαινε σχολείο. Γύρνα από το σχολείο. Φάε μεσημεριανό, διάβασε για το σχολείο. Πήγαινε φροντιστήριο. Γύρνα από το φροντιστήριο. Φάε απογευματινό. Διάβασε για το φροντιστήριο. Πήγαινε να γυμνάσεις το σώμα σου. Γύρνα σπίτι, ξεντύσου, φάε βραδινό, πλύσου. Πέσε νωρίς για ύπνο. Επτά το πρωί.…
Αχχχχ! φτάνει. Τελικά πονάει. Πονάει πολύ το να είσαι έφηβος. Ζεις την καλύτερη ηλικία σου μέσα στο στρες και την πίεση, το άγχος και τη μιζέρια. Προσπαθείς να τους ευχαριστήσεις όλους αλλά όχι τον εαυτό σου. Βαρέθηκα! Κουράστηκα να προσπαθώ να γίνω τέλειος. Να διαβάζεις, μου λένε. Να ντύνεσαι καθωσπρέπει, μου λένε. Να μιλάς σωστά, μου λένε. Να τρως σωστά, μου λένε. Να είσαι καλός μαθητής, μου λένε. Να περάσεις σε μια καλή σχολή, μου λένε. Να κάνεις κάτι στη ζωή σου, μου λένε. Να γίνεις σωστός άνθρωπος, μου λένε.
Άκου εκεί, σωστός άνθρωπος. Και ποιος ορίζει το τι είναι σωστό και τι λάθος, μου λες; Δεν το καταλαβαίνω. Γιατί πρέπει να καθορίζεται όλη μου η ζωή από μια και μόνο απόφαση; Κι αν αλλάξω γνώμη τελικά; Γιατί πρέπει να δικαιολογηθώ; Άμα δεν περάσω σε μια σχολή; Άμα δεν βγάλω τη σχολή; Που στο κάτω κάτω μπορεί να μη μου αρέσει τελικά εκεί που θα περάσω, γιατί να πάρω και καλά ένα χαρτί στο χέρι μου για ώρα ανάγκης, μόνο και μόνο για να έχω κάποια λεφτά;
Μόνο αυτό λογαριάζουν οι άνθρωποι τελικά, το χρήμα. Κανένας δεν με ρώτησε αν θα είμαι εγώ ή αν θα προσποιούμαι κάτι που δεν είμαι. Δημιουργούμε από μόνοι μας ανασφάλειες στους εαυτούς μας. Θα αρέσω σε αυτόν; Θα είμαι αποδεκτός από τον άλλον; Να το πω αυτό, να το κάνω αυτό ή θα με κοροϊδέψουν κάποιοι; Φτάνει πια! Είμαι έξω φρενών! Η κοινωνία που ζούμε ήρθε η ώρα να αλλάξει και ο κάθε έφηβος να κάνει αυτό που θέλει ο ίδιος, χωρίς τα «πρέπει» ανάμεσα. Μα τι λέω; Όλα αυτά είναι μέσα στη σφαίρα της φαντασίας μου και στην πράξη του αδύνατου. Δεν μπορούμε να αλλάξουμε το σήμερα, αλλά ίσως κάποια στιγμή μπορεί να καθορίσουμε το αύριο. Ποιος ξέρει;
Τέλος πάντων, ας ξαναγυρίσω, λοιπόν, πίσω στη μίζερη καθημερινότητα μου σαν ένα προγραμματισμένο ρομπότ. Επτά το πρωί, ξύπνα…
Ειρήνη Κυρατζίδου
μαθήτρια της Β΄ τάξης
του 3ου ΓΕΛ Κοζάνης
ΟΝΕΙΡΑ ΨΥΧΩΝ
Τι είναι τα Όνειρα Ψυχών; Δύο λέξεις χίλιες σημασίες. Σ’ αυτήν εδώ τη στήλη οι μαθητές και οι μαθήτριες του 3ου ΓΕΛ Κοζάνης μοιράζονται τα όνειρα, τις σκέψεις και τα συναισθήματά τους μέσα από τα δικά τους ποιήματα, διηγήματα και άρθρα.
