Από το βρετανικό δημοψήφισμα, είναι χρήσιμο να βγάλουμε κάποια πρώτα συμπεράσματα αλλά και να πάρουμε κάποια διδάγματα.
Οφείλουμε, πρωτίστως, να θυμηθούμε τι έχει γίνει ως τώρα, οσάκις δόθηκε στους λαούς η δυνατότητα να εγκρίνουν ή να απορρίψουν, μέσω δημοψηφισμάτων, τα «σχέδια πλεύσης» που επεξεργάζονται οι Βρυξέλλες, με την πολυπληθή και πολυτελή γραφειοκρατία τους, τους «ευρωκράτες». Ύψιστο των οποίων υπήρξε το πολυθρύλητο σχέδιο για την θέσπιση ευρωπαϊκού συντάγματος, όπερ βυθίσθηκε αύτανδρο όταν οι πρώτοι λαοί που το έθεσαν σε δημοψήφισμα, οι Γάλλοι και οι Ολλανδοί το απέρριψαν με ισχυρή πλειοψηφία. Επόμενη χώρα, ήταν η Ιρλανδία. Η όποια πιέσθηκε να ματαιώσει το δικό της δημοψήφισμα, για να μην «τριτώσει το κακό».
Μετά την απόρριψη του «Συντάγματος», επινοήθηκε η «συνθήκη της Λισσαβόνας». Που τέθηκε σε του δημοψήφισμα μόνο στην Ιρλανδία. Και απερρίφθη πανηγυρικώς. Πράγμα που θορύβησε εκ νέου τους ισχυρούς της Ευρώπης. Έπεσαν επάνω στους Ιρλανδούς με όλα τα μέσα. Και πέτυχαν να γίνει νέο δημοψήφισμα, αφού έκαναν κάποιες παροχές προς την συγκεκριμένη χώρα, με το αντίθετο πια αποτέλεσμα. Λες και επρόκειτο για κακή εκτέλεση φάουλ σε έναν αγώνα του Γιούρο και ο διαιτητής επέβαλε την επανάληψη, ώσπου να βρει το επιθυμητό αποτέλεσμα.
Αλλά και στην αποχώρηση από την Ένωση, το «brexit» δεν είναι το πρώτο πλήγμα. Είχαν προηγηθεί οι ψαράδες της Γροιλανδίας. Που είναι μεν έδαφος της Δανίας, αλλά με καθεστώς αυτονομίας. Και οι οποίοι αντιτιθέμενοι στην αλιευτική πολιτική των Βρυξελλών, ήταν οι πρώτοι που, με δημοψήφισμα, άνοιξαν την πόρτα εξόδου από την Ένωση. Έτσι έχουμε μια χώρα που είναι με το ένα πόδι εντός και το άλλο εκτός Ε.Ε.
Κάτι τέτοιο προδιαγράφεται ως βέβαιο μέλλον και για την περίπτωση της Βρετανίας. Τα δύο από τα τέσσερα σημερινά της «πόδια», Σκωτία και Βόρεια Ιρλανδία, θα αφήσουν τους Άγγλους και τους Ουαλούς να χαίρονται τη μοναξιά τους. Η μεν Σκωτία προετοιμάζεται να παραμείνει στην ΕΕ ως ανεξάρτητη χώρα, το δε Μπέλφαστ προσανατολίζεται προς την ενοποίηση με το Δουβλίνο.
Οπότε, όπως λέει ο φίλος μου Γιάννης Μαλκουτζής, που ζει στην Αγγλία, θα έχουμε μια …σκέτη Βρετανία, χωρίς το «Μεγάλη». Αυτό θα παραμείνει ως επωνυμία για το ημέτερο ξενοδοχείο.
Βλέπετε ο Κάμερον δεν είναι Αλέξης, να κάνει τούμπα την ερμηνεία του «ΟΧΙ». Σέβεται το αποτέλεσμα.
Γ. Π. ΜΑΣΣΑΒΕΤΑΣ
