Αρθρογραφία
Αλήθεια πως προετοιμάζονται για το μέλλον τα παιδιά του ελληνικού σχολείου; Το ερώτημα αυτό μου ήρθε στο μυαλό, διαβάζοντας ότι στη Φινλανδία, η εκπαίδευση στα μέσα, είναι ένα από τα μαθήματα που διδάσκονται και ορίζεται ως το εργαλείο που θα διευκολύνει την ανάπτυξη του μιντιακού εγγραμματισμού (media literacy). H εισαγωγή του μαθήματος βασίζεται στην παραδοχή ότι η διεύρυνση του μιντιακού οικοσυστήματος, αλλά και η αναδιανομή των παραδοσιακών ρόλων παραγωγού-καταναλωτή, έχει
όλη η απαξίωση σε μια μονοσύλλαβη λέξη / απαξίωση που συχνά συμπεριλαμβάνει ταυτόχρονα αδιαφορία, απάθεια & βαριεστημάρα / “φτάνει ως εδώ, εγκαταλείπω την προσπάθεια, αρνούμαι να σε ακούσω, αρνούμαι να το υποστώ …” κάποτε το λέγαμε ποιο πολύ για να απαξιώσουμε συμπεριφορές που μας ενοχλούσαν, τώρα, ίσως περισσότερο για να αφήσουμε πίσω μας καταστάσεις που μας ταλαιπωρούν … κοινωνικές, οικονομικές, πολιτικές συνθήκες που αντί να μας υποστηρίζουν, μας καταπιέζουν, μας
Το εμπάργκο του εμπάργκο έγινε τις τελευταίες ημέρες στα πανελλαδικά μέσα ενημέρωσης. Μετά τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ που κήρυξαν τον ανένδοτο στο ΣΚΑΙ, ήρθαν τα στελέχη της Νέας Δημοκρατίας να κηρύξουν το δικό τους πόλεμο στην ΕΡΤ, με αφορμή τις ατυχέστατες –είναι αλήθεια- δηλώσεις δημοσιογράφου της δημόσιας τηλεόρασης για τον Κυριάκο Μητσοτάκη. Στρατευμένη δημοσιογραφία, κακοπληρωμένη δημοσιογραφία, κακή δημοσιογραφία; Πείτε το όπως θέλετε. Στην εποχή που οι δημοσιογράφοι δεν σέβονται τον
Αν για κάτι θετικό θα μείνει στην ιστορία του τόπου ο Γεώργιος Παπανδρέου ο νεότερος, δεν θα είναι ούτε η ένταξη στο ΔΝΤ που μας ανακοίνωσε ως πρωθυπουργός από το Καστελόριζο, ούτε και τα ζεϊμπέκικα με τον Ισμαήλ Τζεμ, όταν ήταν υπουργός Εξωτερικών. Όπως ο Αναστάσης Πεπονής θα μείνει στην ιστορία ως ο πατέρας του ΑΣΕΠ, που ήταν αποφασιστικό κτύπημα στις αχρειότητες κατά τις προσλήψεις του δημοσίου και ο Σταύρος
Τη σήμερον ημέρα αν θέλεις να ξεχάσεις και τα ελληνικά σου, αλλά και γενικότερα όλα όσα ήξερες, ανοίγεις τηλεόραση. Σολοικισμοί, κορώνες, απίστευτες λεκτικές και νοηματικές ακροβασίες, προσβλητικές εκφράσεις, αλλά και υβρεολόγια συνθέτουν το δημόσιο διάλογο. Κάποτε οι άνθρωποι διάβαζαν εφημερίδες και έβλεπαν τηλεόραση για να μάθουν να μιλούν καλύτερα, καθώς τα μέσα ενημέρωσης αποτελούσαν «παράθυρο στον κόσμο». Η δε ποιότητα του λόγου, τόσο ως προς την ουσία, όσο και ως
Διερωτώμαι αν το πρόβλημα είναι δικό μου. Αν εγώ δεν μπορώ να καταλάβω, τι ακριβώς μας λέτε κ Κυριάκο Μητσοτάκη, σε σχέση με δυο ακανθώδη προβλήματα που απασχολούν την ελληνική κοινωνία, ή αν εσείς δεν μας τα λέτε και τόσο καθαρά. Ας ξεκινήσουμε από το πρόβλημα που έχει ανακύψει με την συμφωνία των Πρεσπών για το «ονοματολογικό». Το ότι θα καταψηφίσετε την συμφωνία, αν ολοκληρωθούν οι διαδικασίες στην γείτονα, έτσι
Το ισχυρότερο διαπραγματευτικό «χαρτί» της κυβέρνησης, στις συζητήσεις με τους «θεσμούς», που ελέγχουν τα πάντα, αν και υποτίθεται ότι …ανακτήσαμε στην εθνική μας κυριαρχία, είναι το υποτιθέμενο πρωτογενές πλεόνασμα. Ιδίως δε, ως προς το τι μέλλει γενέσθαι με το ασφαλιστικό μας σύστημα, το πλεόνασμα, περίπου ενός δισεκατομμυρίου, που εμφανίζει ο ΕΦΚΑ. Παρά ταύτα, οι «θεσμοί» δεν δείχνουν καμία διάθεση να «καταπιούν» τους κυβερνητικούς ισχυρισμούς. Διότι διαβάζουν διαφορετικώς τα στοιχεία που
Το φάντασμα του αδικοχαμένου Φύσσα ακόμα πλανάται και στοιχειώνει ολόκληρη την κοινωνία. Από τη μορφή της μάνας του που ψάχνει τη δικαίωση, μέχρι όλους εκείνους που συντάχθηκαν μαζί του στον ίδιο αγώνα. Εμετικές δηλώσεις, όπως αυτή του Θάνου Τζήμερου, αποτελούν μια εξαίρεση στην αντίληψη της κοινωνίας για τη δολοφονία Φύσσα. Στη δολοφονία Φύσσα, εκτός από το ποινικό μέρος, υπάρχει και το έγκλημα κατά της ελευθερίας του λόγου και των ατομικών
Είχαν κάποια κοινά σημεία οι ομιλίες τόσο του πρωθυπουργού Αλέξη Τσίπρα όσο και του αρχηγού της αξιωματικής αντιπολίτευσης Κυριάκου Μητσοτάκη, στην Θεσσαλονίκη. Ένα δε από αυτά είναι το ότι και οι δύο μας υποσχέθηκαν μείωση της φορολογίας. Από τον ΕΝΦΙΑ, ως την φορολογία των επιχειρήσεων. Με τον πρόεδρο της Νέας Δημοκρατίας να πλειοδοτεί σαφώς. Υποσχόμενος και μείωση του ΦΠΑ στην εστίαση, και του φόρου εισοδήματος και μερισμάτων. Είναι πράγματι κοινός
Φαίνεται πως φτάνουμε κοντά στο ΦΕΚ της συγχώνευσης ΑΕΙ και ΤΕΙ Δυτικής Μακεδονίας. Με τον «μαγικό» αριθμό 25 να είναι η βάση της συμφωνίας και ο οποίος προκύπτει προφανέστατα από το άθροισμα των υπαρχόντων τμημάτων. Από τη μια πλευρά το υπουργείο φαίνεται αποφασισμένο να τελειώσει με τις συγχωνεύσεις. Με όποιο κόστος σε θέματα λειτουργίας και ποιότητας. Από την άλλη τα ιδρύματα έχουν μπει σε αυτή τη διαδικασία και την προσεγγίζουν
δεν τη γνωρίζω, αλλά αυτό δεν έχει καμία σημασία, τουναντίον / την παρακολουθώ περιστασιακά από το 1985 σε κάποιες αδιέξοδες στη διασκέδαση βραδιές, που μας οδηγούσαν στη Μπόρα Μπόρα & την Κοσμοκίνηση, όπου κυριολεκτικά βασίλευε / φωνή και στήσιμο ιδιαίτερα, λαϊκό ρεπερτόριο προβλεπόμενο, πλην όμως επαρκές για πάρει η νύχτα φωτιά, κάθε τραγούδι το κάνει δικό της / τριγύρω της διασκέδαζαν πολλοί, με τις σαμπάνιες, με τις χαρτοπετσέτες, με τα
Περισσότερο χονδροειδής προπαγάνδα δεν γίνεται. Το Αθηναϊκό Πρακτορείο Ειδήσεων (ΑΠΕ), είναι ένας δημόσιος οργανισμός. Πληρώνεται δηλαδή από όλους τους Έλληνες. Και κατά συνέπεια οφείλουν και εκείνοι που το διοικούν και εκείνοι που εργάζονται σε αυτό, να σέβονται την αποστολή τους που είναι η αντικειμενική πληροφόρηση των πολιτών. Χωρίς κομματικά καπελά και εξαρτήσεις. Τι γίνεται όμως στην πράξη; Η διοίκηση του ΑΠΕ εμφανίζει τους δημοσιογράφους που εργάζονται σε αυτό ως παπαγαλάκια
Κάποτε έλεγαν «το είπε το ΑΠΕ» και η φράση αυτή ήταν η τιμητικότερη για ένα μέσο ενημέρωσης. Το Αθηναϊκό Πρακτορείο Ειδήσεων ήταν συνώνυμο της αξιοπιστίας και της εγκυρότητας. Εξάλλου στον κόσμο της παραδοσιακής δημοσιογραφίας, το Reuters, το Associated Press και όλα γενικά τα πρακτορεία ειδήσεων ήταν ταυτισμένα με τη διαδικασία επαλήθευσης της πληροφορίας. Μόλις έγραφαν κάτι, αυτό θεωρούνταν γεγονός. Και ας μην ήταν πάντα. Τα χρόνια πέρασαν και τα πρακτορεία
«Τρέχουμε» στο πανεπιστήμιο ένα πρόγραμμα για την εκπαίδευση μεταναστών και προσφύγων στις βασικές δεξιότητες. Βασικός εταίρος του προγράμματος είναι το Central European University της Βουδαπέστης, ένα σημαντικό πανεπιστήμιο, το οποίο βρέθηκε εδώ και αρκετό καιρό στο στόχαστρο του Ορμπάν. Ούτε λίγο, ούτε πολύ ο Ορμπάν και η κυβέρνησή του ψήφισαν έναν εξοντωτικό νόμο που επιβάλλει 25% φορολογία σε όσους «τρέχουν» προγράμματα για μετανάστες, θέλοντας με αυτό τον τρόπο να περιορίσει
Η Τροία χάθηκε, διότι οι Τρώες, ζώντας σε συνθήκες χλιδής, στην πλουσιότερη ελληνική πόλη επί Μικρασιατικού εδάφους, που ήλεγχε τα στενά του Βοσπόρου, φορολογώντας κάθε διερχόμενο πλοίο, των κατέναντι Ελλήνων, των Δαναών, δεν ήθελαν να τείνουν ευήκοον ους στις προειδοποιήσεις της Κασσάνδρας. Έτσι συμβαίνει συχνάκις και με τους λαούς και με τους ηγέτες τους. Έτσι συνέβη και με τον Πρώτο Παγκόσμιο πόλεμο, όπου έχασαν τη ζωή τους εκατομμύρια άνθρωποι, αλλά
Από την Ιταλία ως την Αυστρία, Ολλανδία Γερμάνια, Ουγγαρία, Τσεχία και Πολωνία, όπου έγιναν εκλογές, το αποτέλεσμα είναι το ίδιο. Σημαντική ενίσχυση της ακροδεξιάς. Την Κυριακή προστέθηκε μια ακόμη νίκη των ακροδεξιών. Αυτή την φορά στη χωρά οπού είχε αποθεωθεί η σοσιαλδημοκρατία, στη Σουηδία. Οπού απέτυχαν μεν τα φιλόδοξα σχέδια των «Σουηδών Δημοκρατών», να πιάσουν ένα ποσοστό άνω του 25%, αλλά και το σχεδόν 18% που πέτυχαν είναι εντυπωσιακό. Είναι
Η τηλεόραση «πουλάει» το προϊόν της. Και συνήθως εμπορεύεται γυναικεία κορμιά με στόχο γυναικεία μάτια. Κακώς ίσως πιστεύουν κάποιοι ότι το target group εκπομπών μόντελινγκ ή styling είναι κατά βάση το ανδρικό κοινό, το οποίο αρέσκεται στο να κοιτά αποχαυνωμένο τα γυναικεία σώματα. Το γυναικείο κοινό είναι πάντα ο στόχος. Οι αμέτρητες πιτσιρίκες ετών 6 έως 76 που μπαίνουν σε μια διαδικασία σχολιασμού και σύγκρισης με ότι βλέπουν στην τηλεόραση.
Δειλά-δειλά και φοβισμένα, χεράκι-χεράκι πιασμένα, πέρασαν την τεράστια –στα δικά τους μάτια- πόρτα του σχολείου. Ένας καινούργιος κόσμος, διαφορετικός από την αγκαλιά της μαμάς και τα χάδια και τα κανακέματα της γιαγιάς. Ένας κόσμος στον οποίο μαθαίνεις σιγά-σιγά να αντεπεξέρχεσαι, άλλες φορές πιο δύσκολα, κι άλλες φορές πιο εύκολα. Πάντα το σπίτι θα αποτελεί σημείο αναφοράς, αλλά το σχολείο στο πέρασμα των χρόνων θα αποτελεί το σημείο της αναγνώρισης. Το
Βρε πως αλλάζουν οι καιροί, οι άνθρωποι, οι παρατάξεις και οι ιδεολογίες τους. Τα βασανιστήρια μου, το 1968, στο 562 τάγμα πεζικού, στις Σέρρες και εν συνεχεία στη Θεσσαλονίκη, άρχισαν όταν η απάντηση μου, σε μια ερώτηση για το ΝΑΤΟ και τους σκοπούς του, δεν άρεσε στον λοχαγό του Α2 που μας εξέταζε. Και ήθελε όλες οι απαντήσεις να είναι διατυπωμένες όπως μας τις είχε δώσει εκείνος, καθώς περιμέναμε επιθεώρηση
Οι φωτογραφίες είναι η αποτύπωση μιας στιγμής. Δεν αφηγούνται όλη την ιστορία, αλλά αποδίδουν μια συγκεκριμένη όψη της. Χιλιάδες φωτογραφίες να είχαμε από τα συλλαλητήρια και τις διαδηλώσεις για τη ΔΕΘ, χιλιάδες διαφορετικές όψεις θα βλέπαμε. Μια, όμως, κυριάρχησε. Αυτή του βραβευμένου φωτογράφου Άρη Μεσσήνη με τον τύπο με τα κατεβασμένα παντελόνια και τον υποτιθέμενο καλόγερο με την αντιασφυξιογόνο μάσκα που κρατούσε την εικόνα. Περφόρμερς ή μέλη της λεγεώνας των
