Το «κάψιμο» του εγκεφάλου αρχίζει ως γνωστόν από την τηλεόραση. Αν βομβαρδίζεσαι καθημερινά από υποπροϊόν με πρωταγωνιστές/στριες διαφόρους τύπους και τύπισσες που έκαναν μόνιμα κοπάνα από το μάθημα των ελληνικών, τα αποτελέσματα θα είναι μοιραία. Έχουμε, λοιπόν, εδώ και μερικές μέρες που δεν λέμε να σταματήσουμε να ασχολούμαστε μ’ ένα βασιλικό γάμο. Τι έφαγαν, τι ήπιαν, τι φόρεσαν και τι είπαν οι εστεμμένοι έχει γίνει κομμάτι της ατζέντας της κυρά-
Σας άκουσα κ. Πρόεδρε να μιλάτε στους υπουργούς σας για την άθλια επίθεση κατά του Γιάννη Μπουτάρη. Και χαίρομαι διότι μας βασανίζουν τα ίδια ερωτηματικά: «Ποιοι εξαπολύουν διαρκώς, κάθε μέρα, ακραίες κατηγορίες για προδότες, και μειωμένης εθνικής συνειδήσεως Έλληνες; Ποιοι έχουν ανακηρύξει τον εαυτό τους εργολάβο τού έθνους, και επικηρύσσουν εκείνους που σκέφτονται και πράττουν διαφορετικά;». Μόνο που είναι προφανές ότι στα ερωτήματα αυτά, άλλες απαντήσεις δονείτε εσείς και άλλες
Ο Γιάννης Μπουτάρης έπεσε θύμα δολοφονίας χαρακτήρα (character assassination). Με επιμέλεια και ακρίβεια εδώ και καιρό εξυφαίνεται το σενάριο της δολοφονίας του χαρακτήρα του, με στόχο να πληγεί άπαξ και διαπαντός η αξιοπιστία του, έτσι ώστε οποιαδήποτε ενέργεια σε βάρος του να συμψηφίζεται μ’ ένα «είναι φίλος των Εβραίων», «αρνείται τη Γενοκτονία» ή «δεν είναι πατριώτης». Άρα τα ‘θελε και τα ‘παθε. Το είδαμε το περασμένο Σάββατο. Εδώ κι επίσης
Στα τριάντα χρόνια της εμπλοκής με το όνομα της ΠΓΔΜ, μόνον δύο πρωθυπουργοί έφθασαν κοντά στη λύση. Ο Κώστας Μητσοτάκης και ο Αλέξης Τσίπρας. Ο πρώτος ήταν έτοιμος να αποδεχθεί τη λύση «Νέα Μακεδονία», για την οποία πίεζαν οι Ευρωπαίοι εταίροι μας. Αλλά δεν το τόλμησε. Διότι είχε απέναντι του όχι μόνον την αντιπολίτευση, αλλά δύο εσωτερικά μέτωπα. Το ένα του Αντώνη Σαμαρά και το άλλο του Μιλτιάδη Έβερτ που
Tα αποτέλεσματα των δύο ημιτελικών του Κυπέλλου Ελλάδος ερασιτεχνών του 1993 έφεραν αντιμέτωπες στον τελικό δύο ομάδες από τον Βορειοελλαδίτικο χώρο και μάλιστα από δύο Ενώσεις, που δικαιολογημένα χαρακτηρίσθηκαν ποδοσφαιρομάνες: Από την Ε.Π.Σ. Δράμας με την Κυπελλούχο της Α.Ε. Καλαμπακίου και από την Ε.Π.Σ. Κοζάνης με την Κυπελλούχο της «Κοζάνη». Η πρόκριση στον τελικό των παραπάνω δύο Κυπελλούχων ήταν ένα μικρό δείγμα της αξίας του Βορειοελλαδίτικου ποδοσφαίρου και δεν ήταν
Θέλω να ελπίζω ότι ο πρωθυπουργός της χώρας δεν βρήκε …θελκτική την πρόταση του σκοπιανού ομολόγου του για μια συνθέτη ονομασία με τον τίτλο «Δημοκρατία της Μακεδονίας του Ίλιντεν». Ότι την απέρριψε ασυζητητί, έχοντας πλήρη επίγνωση του αυτονόητου. Ότι δηλαδή κανεις, διεθνώς, στην καθημερινή επικοινωνία, στα μέσα ενημέρωσης, παντού, εκτός ίσως από κάποια επίσημη αλληλογραφία, δεν θα αποκαλεί αυτή την χώρα με το όνομα-σιδηρόδρομο. Αντίστοιχο της «εξυπνάδας» του δικού μας
Με το όνομα «Δημοκρατία της Μακεδονίας του Ίλιντεν» φαίνεται να πορευόμαστε σ’ ένα ακόμα επεισόδιο των διαπραγματεύσεων με την …ακατονόμαστη. Τι εθνικότητας είστε παρακαλώ; Πολίτης της Δημοκρατίας της Μακεδονίας του Προφήτη Ηλία (αφού η εξέγερση των Σλαβομακεδόνων πήρε το όνομά της από τον προφήτη Ηλία, ανήμερα της γιορτής του οποίου ξεκίνησε). Πιθανότατα το όνομα αυτό που διέρρευσε από σκοπιανά sites να είναι ένα δόλωμα για να ψαρευτούν αντιδράσεις και να
Αυτή η υπόθεση, με την παραίτηση του προέδρου του Συμβουλίου της Επικρατείας, 45 ήμερες πριν από την συνταξιοδότηση του, έχει πολύπλευρο ενδιαφέρον και εξίσου πολύπλευρη παρασκηνιακή πλοκή. Μπορεί, τυπικώς, η παραίτηση του κ. Σακελαρίου, να είναι ασήμαντη, αφού σε λίγες μέρες θα γινόταν ένας απλός συνταξιούχος. Και εκεί κυρίως επικεντρώνεται η επιχειρηματολογία των κυβερνητικών προπαγανδιστών. Με πρώτον τον υπουργό Προπαγάνδας Νίκο Παππά. Ο οποίος έσπευσε να σχολιάσει ειρωνικώς ότι αν
Η συγκυρία είναι δύσκολη. Το ξέρουμε όλοι. Ιδίως στο χώρο των μέσων ενημέρωσης. Στο τέλος της κρίσης λίγοι θα καταφέρουν με πολλές απώλειες να επιβιώσουν. Άλλοι θα το πουν νίκη, άλλοι απλά παράταση ζωής. Είναι γνωστό ότι ο χώρος στο σύνολό του υπέφερε εδώ και πολλά χρόνια απο παράδοξα και παθογένειες. Κυρίως, όμως, από εγκάθετα πιόνια της κάθε περιόδου, τα οποία έβλεπαν στα μέσα πεδίο δόξης λαμπρό για να δράσουν.
Στην υπόθεση της συμμορίας που λεηλατούσε με ποικίλους τρόπους τα φάρμακα των καρκινοπαθών, για να τα εξάγει και να τα «μοσχοπουλήσει» σε πολύ υψηλότερες τιμές, κυρίως στη Γερμανία, το μέγα θέμα δεν είναι η καταλήστευση εις βάρος του δημοσίου, των ασφαλιστικών φορέων, ασθενών. Η υπόθεση ξεφεύγει από τα πλαίσια ενός «οικονομικού εγκλήματος». Διότι δεν έπαιζαν απλώς με την τσέπη των καρκινοπαθών και των οικείων τους. Αλλά με την ίδια τη
Αυτό που πληρώνουμε εδώ και μια οκταετία πλέον είναι ο απίστευτος λαϊκισμός με τον οποίο τόσα χρόνια οι πολιτικοί μας αντιμετώπισαν, αλλά και η δική μας σχεδόν μεταφυσική εμπιστοσύνη στο ότι την τελευταία στιγμή κάτι θα γίνει και θα σωθούμε. Έτσι μας έμαθαν, έτσι συνεχίζουμε τόσα χρόνια. Η βαθιά πεποίθηση ότι έχουμε το κοκαλάκι της νυχτερίδας και ότι στην εκπνοή του χρόνου θα βρεθεί ένας Καμπούρης για να μας σώσει
Στο τέλος της προηγούμενης εβδομάδος, έγραφα για την πιθανότητα να διεξαχθέν οι εκλογές τον Ιανουάριο, με την συμπλήρωση μιας πλήρους τετραετίας άσκησης της εξουσίας από τους Συριζανέλ: «Κρίνοντας από την προϊστορία τους, μπορώ να φαντασθώ το σενάριο που έχουν επιλέξει. Μέσα στον Δεκέμβριο θα ανακοινώσουν και θα καταβάλουν, μαζί με την σύνταξη του Ιανουάριου, αυτό που οι ίδιοι θα ονομάζουν «επαναφορά της δέκατης τρίτης σύνταξης». Που δεν θα είναι στην
Παθητικοί θεατές, ενεργοί το πολύ έως το σημείο να πληκτρολογήσουμε καμιά αράδα. Ύστερα ζητάμε συγνώμη, αναλαμβάνοντας τάχα μέρος της ευθύνης που μας αναλογεί ως “κακούργα κενωνία”. Συνήθως υποκριτικά, χωρίς διάθεση να αλλάξει κάτι, αλλά έτσι βρε αδερφέ για να γίνεται κουβέντα. Συγγνώμη από τα βρέφη που χάθηκαν στη Γάζα, συγγνώμη από τα νεκρά παιδιά στη Συρία, συγγνώμη από το νεογέννητο που άφησε η 19χρονη να πεθάνει. Δε χρειάζεται, ούτε και
Κυκλοφορεί ένα βιντεάκι με τον πρόεδρο του ΠΑΟΚ να ραίνει με λουλούδια -αρκετά να στολίσουν πενήντα επιταφίους- την τραγουδίστρια Πάολα, μετά την κατάκτηση του κυπέλλου απο την ομάδα του. Μόλις το είδα ήρθαν εικόνες στο μυαλό μου, όπως το σπάσιμο πύργων απο πιάτα στα πόδια, αλλά ενίοτε και στα κεφάλια τραγουδιστών, που έβγαζαν κάπως έτσι το μεροκάματο του τρόμου. Το βίντεο αυτό και άλλα παρόμοια με διαφορετικούς πρωταγωνιστές, απεικονίζουν σε
Τελικώς, κρίνοντας από τα όσα αξιώνουν οι δανειστές, και τα όποια βεβαίως μαθαίνουμε μόνον από δηλώσεις ξένων παραγόντων, αυτό το οποίο η ενορχηστρωμένη κυβερνητική προπαγάνδα, με πρώτο βιολί τον ίδιο τον πρωθυπουργό, μας παρουσιάζει ως «καθαρή έξοδο» από τα μνημόνια, μοιάζει περισσότερο με …είσοδο. Είσοδο σε ένα νέο, το τέταρτο, μνημόνιο. Που θα είναι και το πιο …κροϊδίστικο που θα έχει επιβληθεί στον ελληνικό λαό. Κάθε ένα από τα τρία
Στις σχολικές γιορτές βλέπει κάποιος σε όλο της το μεγαλείο τη δουλειά που κάνουν τα σχολεία, βοηθώντας τα μικρά πλασματάκια να φτιάξουν το χαρακτήρα τους και να αναζητήσουν τα ταλέντα τους. Μικροί μπόμπιρες και νεαρές πριγκίπισσες πρωταγωνιστούν, κάνοντας τους γονείς και τους παππούδες τους να δακρύσουν από συγκίνηση, βλέποντας αυτή τη σταδιακή μεταμόρφωση του μικρού παιδιού τους που οδεύει αργά αλλά σταθερά προς την ανεξαρτησία της ενήλικης ζωής. Γι’ αυτό
παλιά ήταν ωραία: η βόλτα, το Κουρί, το γήπεδο, ο Σταθμός, το Ξενία, ο Νιάημερος, τα Λασσάνεια, οι Αποκριές … ……………….. τα σπίτια, το φαγητό, τα γιορτάσια, η νύχτα, οι εκδρομές, οι παρέες, όλα … σήμερα πια, όλα είναι χάλια, σήμερα, τα πάντα έχουν αλλάξει … η πόλη προχωρά πολύ αργά προς το μέλλον, ασθμαίνοντας και με απίστευτα βαρίδια που κάνουν τα βήματα της ακόμη πιο αργά και ασταθή, με
Αγαπητοί συνταξιούχοι, σταματήστε τις γκρίνιες. Πρέπει να αισθάνεσθε πολιτικώς ισχυροί. Διότι εσείς ρυθμίζετε τις πολιτικές εξελίξεις. Πρωτίστως δε το πότε θα γίνουν οι εκλογές. Δεν έχει καμία σημασία αν η Φώφη Γεννηματά τις ζητά «εδώ και τώρα», ο Κυριακός Μητσοτάκης για το Φθινόπωρο και ο Αλέξης Τσίπρας θα ήθελε να καταγράψει στα ρεκόρ του και την πλήρη εξάντληση της τετραετίας. Στη γνωστή παροιμία «από τρελό, από μεθυσμένο και μωρό μαθαίνεις
Είναι φοβερά τα πειράματα που μπορεί να κάνει κάποιος στο νέο θαυμαστό κόσμο του διαδικτύου. Απο το να δημιουργήσει μια ψεύτικη προσωπικότητα, μέχρι το να χτίσει τη δική του εικόνα, ανάλογα με το τι αρέσει και τι όχι, για να επιτύχει δημοφιλία. Η επιθυμία, μάλιστα, για αποδοχή (μέσω σχολίων ή likes) γίνεται τόσο εθιστική, που ξεκινώντας οι περισσότεροι, ενώ έχουν την εντύπωση ότι το ελέγχουν, στο τέλος φθάνουν να μην
Με αφορμή ένα άρθρο του γνωστού ιστορικού, καθηγητή Νίκου Μαραντζίδη, στο «Protagon», αναπτύχθηκε ευρύτατη συζήτηση, στην οποία πήραν μέρος και κορυφαίες πολιτικές προσωπικότητες. Η θεωρία του κ. Μαρατζίδη, που είναι αξιόλογος ιστορικός, αλλά επιμένει να παριστάνει και τον …δημοσκόπο, παρά το γεγονός ότι οι προβλέψεις του έχουν όχι απλώς διαψευσθεί αλλά γελοιοποιηθεί, συνίσταται σε τούτο: Αφού ο ΣΥΡΙΖΑ απαλλάχθηκε από τους ακραίους δραχμιστές και αντιευρωπαϊστές (Λαφαζάνη, Ρινάλντι, Κωνσταντόπουλου, Μακρή, Βαρουφάκη