Χαμένοι στη μετάφραση με τα τοπικά και τα περιφερειακά μας; Μας αποσπούν χρόνο και φαιά ουσία μόνο όσα και όσοι είναι δίπλα μας; Πόσο μακριά είναι η Ευρώπη, οι πολίτες της και οι πολιτικές της; Πόσο μακριά είναι τα σύγχρονα εργαλεία πολιτικής που βελτιώνουν την ποιότητα ζωής των ανθρώπων στις πόλεις και στην περιφέρεια; Μας αφορά; Ποιον αφορά; Ποιον επηρεάζει; Εμάς, τους «άλλους» ή μήπως κανέναν; Ευρώπη είναι ένα ταξίδι
Η σημαντικότερη κάλπη της Κυριακής είναι η ευρωπαϊκή και η πιο συναισθηματική η δημοτική. Η μεν ευρωπαϊκή θα καθορίσει πραγματικά τη ζωή μας, αφού, όπως έχουμε βαρεθεί να ακούμε ότι οι επιλογές για το μέλλον μας αποφασίζονται σε ποσοστό 80% στην Ευρώπη. Η δημοτική πάλι, θα καθορίσει τα του οίκου μας. Πράγματα καθημερινά, αλλά τόσο σημαντικά, που έχουν να κάνουν με την ποιότητα της ζωής μας. Επομένως, είναι εκ του
Έβλεπα σε τηλεοπτική εκπομπή μια από τις πολιτικούς νέας γενιάς, αυτούς δηλαδή που προέκυψαν από το τουρλομπούκι των τελευταίων εκλογών, χωρίς να το ‘χουν παιδέψει πολιτικά και αναρωτιόμουν από που αντλεί κάποιος τέτοια σιγουριά γι’ αυτά που λέει. Με στόμφο και με αέρα τόσο που παίρνει τα μυαλά, επαναλάμβανε διαρκώς τα ίδια και τα ίδια με μια εμμονική διάθεση για υποβολή ερωτημάτων και εννοείται χωρίς καμία αντιπρόταση. Ελεγε δηλαδή όσα
Με κυριεύουν τα δαιμόνια όταν ακούω για οράματα. Ίσως γιατί επί πολλά χρόνια πίσω από ένα μεγαλεπήβολο όραμα κρύβονται τόσες κούφιες και απραγματοποίητες υποσχέσεις. Κυρίως, όμως, γιατί χρειαζόμαστε στόχους, μετρήσιμους και συγκεκριμένους. Οτιδήποτε δεν μπορεί να μετρηθεί, δεν μπορεί να αξιολογηθεί, άρα και να βελτιωθεί, είναι ο κανόνας της επιστήμης της διοίκησης. Για να μπορέσουμε, λοιπόν, να πετύχουμε πράγματα, οφείλουμε πρώτα να τα ορίσουμε και να μετατρέψουμε τις επιδιώξεις μας
Λέγονται πολλά για την εποχή της μετά-αλήθειας και της επιμονής αυτών που παράγουν προϊόν να απευθύνονται στο συναίσθημα και όχι στην λογική ή την κριτική μας σκέψη. Σε αυτή την εποχή των περιβόητων «αφηγημάτων» ο καθένας παρουσιάζει τη δική του εκδοχή, ως αληθινή, κι έτσι περίπου φτάσαμε στο «να μην μας καίγεται καρφί» για τα ίδια τα γεγονότα. Και καλά, από τις στρατευμένες περιπτώσεις όσων έχουν αναλάβει εργολαβία την υποστήριξη
Εξυπνάδα, ετοιμότητα, απλός, αλλά μεστός λόγος και πολύ καλά αγγλικά (με μια εξαίρεση) ήταν τα στοιχεία που χαρακτήρισαν το ντιμπέϊτ των υποψηφίων για την προεδρία της Κομισιόν. Κάποιοι ξεχώρισαν ασφαλώς, αλλά αν κάτι πρέπει να κρατήσουμε απο το ντιμπέϊτ είναι το επίπεδο του πολιτικού λόγου και του πολιτισμού. Οξύνοες άνθρωποι, άνδρες και γυναίκες, μας έδειξαν ότι η ευστροφία και η γνώση πάντα θα θριαμβεύουν ακόμα και σ’ αυτή την εποχή
Γιατί είναι τόσο δύσκολη η συναίνεση και η αποδοχή ότι είναι καλύτερη μια αμοιβαία επικερδής συμφωνία παρά ένα παιχνίδι μηδενικού αθροίσματος, στο οποίο μόνο ο νικητής τα παίρνει όλα; Γιατί προτιμούμε να λέμε όχι, ακόμα κι όταν ξέρουμε ότι αυτό σύντομα θα γίνει ναι; Και δεν μιλάμε, βέβαια, για τα ψευτονάζια της ερωτευμένης που θέλει να κάνει τσαλίμια στον καλό της, αλλά για ρεαλιστική πολιτική. Τα παραπάνω ερωτήματα βαλμένα στο
Γεννιόμαστε απο τύχη σε έναν τόπο και όχι απο επιλογή. Υπό αυτή την έννοια είναι κάπως περίεργο να θέλουμε να χωρίζουμε διαρκώς τους ανθρώπους σε κατηγορίες του τύπου «ντόπιοι», «μετανάστες» ή «λαθραίοι». Εσάς πως θα σας φαινόταν, αν κάποια στιγμή, για λόγους ανωτέρας βίας χρειαζόταν να εγκαταλείψετε άρον-άρον το σπίτι σας και να αναζητήσετε την τύχη σας εκτός συνόρων; Η προσωπική ματιά στο πρόβλημα των άλλων δίνει πάντα διαφορετική προοπτική.
Δεν ξέρω αν σε άλλα κοινοβούλια το επίπεδο συζήτησης είναι τόσο χαμηλό. Δεν ξέρω καν αν στο δικό μας το ….τερματίσαμε, όπως λέμε στην καθομιλουμένη. Το σίγουρο είναι ότι έχουμε πολύ δρόμο μπροστά μας, για να φτάσουμε να μιλήσουμε για πολιτικό πολιτισμό. Η συζήτηση που διεξήχθη τις προηγούμενες μέρες στη Βουλή δεν είναι άσχετη απο το γενικότερο πολιτικό και κοινωνικό πλαίσιο που έχει εδραιωθεί τα τελευταία αρκετά χρόνια. Τα φαντάσματα
Η γυναίκα υποψηφία δεν είναι ένα ακόμη παράβολο για να κλείσει ο συνδυασμός, σύμφωνα με την αυξημένη ποσόστωση του 40%. Ούτε «γλάστρα» που δικαιολογεί την ύπαρξη ρεπορτάζ με πηχαίους τίτλους του τύπου «οι δέκα πιο όμορφες υποψήφιες της αυτοδιοίκησης». Ούτε και το μόνο της προσόν είναι η ομορφιά και η χάρη της. Τουλάχιστον, έτσι θα έπρεπε να είναι μετά από τόσα χρόνια προσπαθειών προώθησης πολιτικών και μέτρων θετικής διάκρισης υπέρ
Στο περιβάλλον της ψηφιοποίησης, της εμπορευματοποίησης και της παγκοσμιοποίησης, όπου τα γούστα στο φαγητό και στη μουσική έχουν ομογενοποιηθεί, κουμάντο κάνουν οι μάνατζερς που «πασάρουν» το υλικό τους μέσω των play lists. Είναι χαρακτηριστικό ότι χιλιάδες πιτσιρικάδες τρελαίνονται αυτό το διάστημα με το τραγούδι «Mama» του επονομαζόμενου Sin boy, του οποίου τους στίχους δύσκολα κανείς θα καταλάβει, μιας και μοιάζουν με ένα ατέλειωτο μουρμουρητό, το οποίο τελειώνει με τη λέξη
Ποιοι είναι; Που πάνε; Πως ανθίστανται στις εφιαλτικές μεταβολές του κοινωνικού και οικονομικού περιβάλλοντος της πόλης και της περιοχής; Πως προσαρμόζονται στις εξωφρενικές ταχύτητες ανάπτυξης του ηλεκτρονικού εμπορίου και της παγκοσμιοποίησης; Πως ανταποκρίνονται στην φορολογική αφαίμαξη και στις αδιανόητες ασφαλιστικές υποχρεώσεις; Πως βελτιώνουν και εκσυγχρονίζουν τα καταστήματα τους; Πως παλεύουν με τον ανταγωνισμό εντός των τειχών και των πολυκαταστημάτων που απέχουν μια ώρα προς δυσμάς; Τι κάνουν οι ίδιοι για
Κλασική επιλογή για την Πρωτομαγιά το Νυμφαίο για όλους εμάς τους Δυτικομακεδόνες. Κοντά, ωραία, γραφικά. Με μια λέξη σούπερ. Προετοιμάζεσαι για τον πολύ κόσμο, για τις ουρές αναμονής στα γνωστά και βραβευμένα εστιατόρια του άξονα Σκλήθρο, Ξινό Νερό και ξεκινάς με υπομονή, γιατί δεν θέλεις να νιώσεις πρωταγωνιστής των «Μικρομεσαίων» ή του «Ρετιρέ» του Δαλιανίδη. Για εκείνο που δεν προετοιμάζεσαι είναι η βλαχοκαγκουριά της επέλασης εκείνων που έμειναν ακόμα στην
Δύο έρευνες του 2018, που έγιναν από τους ερευνητές του MIT, του Yale και άλλων κορυφαίων πανεπιστημίων, με τίτλο «Belief in Fake News is Associated with Delusionality, Dogmatism, Religious Fundamentalism, and Reduced Analytic Thinking», δηλαδή «Η πίστη στις ψευδείς ειδήσεις συνδέεται με τις παραισθήσεις, τον θρησκευτικό φονταμενταλισμό και την μειωμένη αναλυτική σκέψη», και έγιναν σε δείγμα 900 ανθρώπων, λένε ότι οι δογματικοί και οι φονταμενταλιστές είναι περισσότερο πιθανό να πιστέψουν
Κάθε χρόνο, τέτοιες ημέρες, κάποιοι σκοτώνονται ή τραυματίζονται σοβαρά απο κροτίδες, βεγγαλικά και δήθεν εορταστικούς πυροβολισμούς. Είναι το χρονικό μιας προαναγγελθείσας τραγωδίας που ξέρουμε ότι θα έρθει, άλλά δεν κάνουμε τίποτα για να την σταματήσουμε. Σαν να είμαστε απόλυτα παραδομένοι στο πεπρωμένο, Σα να μη μας ενδιαφέρει καθόλου, αν θα χαθούν ανθρώπινες ζωές. Η δήλωση του Καλαματιανού Δημάρχου, την οποία αναγκάστηκε μετά τον σάλο που ξέσπασε να «μαζέψει», είναι χαρακτηριστική.
εύκολα νικάς ένα μόρφωμα που ορθώθηκε εκμεταλλευόμενο συνθήκες, γόνιμο περιβάλλον, περίεργες αλλαγές στο αξιακό υπόβαθρο και στις προσδοκίες των ανθρώπων / εύκολα επίσης αντιλαμβάνεσαι πως αυτό έγινε ως αποτέλεσμα μιας απότομης προσαρμογής σε μια οικονομική – αναπτυξιακή & κοινωνική οπισθοχώρηση που κλόνισε συθέμελα κάθε τοπική κοινωνία και φυσικά ολόκληρη τη χώρα, η οποία περνώντας σε πολλές περιπτώσειςσε συνθήκες ακραίας φτώχειας ή ανέχειας, άρχισε να αμφισβητεί τους πάντες και τα πάντα,
Εκτός απο τις συλλογικές παραδόσεις, αυτές δηλαδή που μοιραζόμαστε οι κάτοικοι ενός τόπου, μιας κοινότητας ανθρώπων, υπάρχουν και οι παραδόσεις που φτιάχνουν οι οικογένειες ή οι φίλοι. Συνήθειες που τις κρατάμε γερά στο πέρασμα των χρόνων και μας θυμίζουν το που ανήκουμε. Το Πάσχα για κάποιο λόγο είναι συνυφασμένο στο μυαλό των περισσότερων με τις συνήθειες αυτές. Περισσότερο απο τα Χριστούγεννα. Για κάποιους παράδοση είναι η συμμετοχή στις θρησκευτικές δραστηριότητες,
Φαίνεται πως η τεχνολογική εκπαίδευση περίσσευε. Εδώ και δεκαετίες το Υπουργείο Παιδείας κατέβαλε κάθε δυνατή προσπάθεια να την συρρικνώσει. Στον αγώνα είχε βοηθούς πρώτες απ’ όλες τις κοινότητες των ίδιων των τεχνολογικών ιδρυμάτων που ήθελαν να «ψηλώσουν», να ανωτατοποιηθούν. Κούνια που τους κούναγε. Κούνια που μας κούναγε. Αργά, αλλά μεθοδικά το βαρύ πυροβολικό των τεχνολογικών ιδρυμάτων αφοπλίστηκε. Το εξαιρετικό τμήμα οχημάτων μαράζωσε, Οι λογιστές άρχισαν να βγαίνουν οικονομολόγοι. Οι ηλεκτρολόγοι
Πείτε ότι έχουμε ένα πιάτο φαγητό που πρέπει να μοιραστεί σ’ ένα ανάπηρο παιδί, στο γονιό του και στον ηλικιωμένο παππού του. Θα μοιραστεί εξίσου, εφαρμόζοντας ανόθευτα την αρχή της ισότητας; Θα δοθεί προτεραιότητα στο παιδί; Μήπως στο γονιό του, για να του δώσει δυνάμεις να βγει έξω και να φέρει τροφή για τους άλλους δύο; Ή τελικά στον πρεσβύτερο για λόγους ιεραρχίας και σεβασμού; Υπάρχουν διαφορετικές απαντήσεις στο παραπάνω
Δίνουμε ιδιαίτερη έμφαση τα τελευταία χρόνια στην εκπαίδευση των εργαζομένων και στην εξειδίκευσή τους σε διάφορα προγράμματα που εφαρμόζει η διοίκηση επιχειρήσεων, με στόχο πάντα την καλύτερη εξυπηρέτηση των πελατών. Αυτό που συνήθως ξεχνάμε, όμως, με δυσάρεστα αποτελέσματα για την επικοινωνία με το καταναλωτικό κοινό, είναι ο ανθρώπινος παράγοντας. Η ευελιξία, η οξυδέρκεια και η κατανόηση των ανθρώπινων αναγκών δεν διδάσκονται δυστυχώς σε κανένα πανεπιστήμιο ακόμα κι αν είναι το