Οι πολιτικοί ξέρουν πολύ καλά ότι είναι τα γεγονότα που καθορίζουν πάντα τις εξελίξεις. Μπορεί να προκαλέσουν ανατροπές, αλλά και ντόμινο εξελίξεων. Μπορεί να φέρουν το καλύτερο, αλλά και το χειρότερο.
Τα τελευταία χρόνια, όλο αυτό, το ζούμε στο πετσί μας. Ποιος θα σκεφτόταν το 2010, ότι μέσα σε μια δωδεκαετία θα ζούσαμε μια τρομερή οικονομική κρίση, μια πανδημία, αλλά κι έναν πόλεμο τόσο κοντά μας;
Τα παραπάνω γεγονότα ήταν αυτά που καθόρισαν τις εξελίξεις και μας έδειξαν πόσο ρευστά είναι τα πράγματα και πως για πολλά που δεν θα φανταζόμασταν, όχι μόνο πρέπει να σκεφτούμε, αλλά θα πρέπει και να τα συμπεριλάβουμε στις αποφάσεις μας από ‘δω και στο εξής.
Κάτι τέτοιο συνέβη και με την περίπτωση του λιγνίτη. Ουδείς μπορούσε να σκεφτεί πριν δύο χρόνια, ότι σήμερα η χώρα μας θα βρισκόταν τόσο στριμωγμένη σε ό,τι αφορά στην ενεργειακή της εξάρτηση και θα καλούνταν να βάλει ξανά στο παιχνίδι το λιγνίτη.
Γι’ αυτό και η πολιτική χαρακτηρίζεται η τέχνη του εφικτού. Κερδισμένος εδώ, είναι αυτός που μπορεί να σχεδιάσει, λαμβάνοντας υπόψη του πολλά σενάρια, αλλά και έχοντας πολλές εναλλακτικές. Διαφορετικά, μπορεί να χρειαστεί να κάνει όχι μόνο ένα, αλλά πολλά βήματα πίσω.
