Έχει γίνει πια τρόπος ομαδικής αντίδρασης το να «ρίχνουμε άκυρο» σε αυτούς ή αυτά που δεν μας αρέσουν. Η λεγόμενη cancel culture, δηλαδή κουλτούρα ακύρωσης είναι η άρση της εμπιστοσύνης από προϊόντα και υπηρεσίες, οι εταιρείες παραγωγοί των οποίων έχουν προχωρήσει σε πράξη που έχει ξεσηκώσει το κοινό αίσθημα ή διαπόμπευση προσώπων με προβληματική, πολιτικά μη ορθή ή/και παραβατική συμπεριφορά.
Έτσι, εδώ και κάποια χρόνια και ιδιαίτερα στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης… ακυρώνουμε κάθε λίγο και λιγάκι κάποιον, προσπαθώντας να τον επαναφέρουμε στην τάξη μέσω γενικευμένης καταδίκης, μποϋκοτάζ και καταιγισμού επικριτικών σχολίων. Η κουλτούρα της ακύρωσης αφορά συνήθως διασημότητες -ή wannabe διασημότητες- και ανθρώπους με εξουσία και υπέρτατο στόχο έχει το σβήσιμό τους από τον χάρτη του επαγγελματικού ή/και κοινωνικού τους σύμπαντος.
Σε κάποιες περιπτώσεις, όπως συνέβη πρόσφατα με την e-food, η κατακραυγή αυτή έχει αποτέλεσμα. Σε κάποιες άλλες, απλά είναι τρόπος να ξεθυμάνει η οργή και να πιστέψουν οι αποστασιοποιημένοι πολίτες ότι κάνουν κάτι πραγματικά ουσιαστικά.
Ο προβληματισμός και σ’ αυτή την περίπτωση, όπως και με κάθε τέτοιου είδους παθητική αντίδραση, έχει να κάνει με τον κίνδυνο να πιστέψουμε ότι η κάθε είδους επαναστατική γυμναστική από τον καναπέ είναι σε θέση να παράγει από μόνη της αποτελέσματα.
