Μέσα σε τέσσερα χρόνια, ζητήθηκε η άρση της ασυλίας για τέσσερις Έλληνες Ευρωβουλευτές και συγκεκριμένα (για να μην ξεχνιόμαστε) για τους Λαγό, Καϊλή, Σπυράκη και Γεωργούλη. Δεν το λες και λίγο αυτό το σκορ, το οποίο μπορεί να είναι και τυχαίο, αλλά μπορεί και να υποδηλώνει σοβαρά ζητήματα σε αυτή τη χώρα που όλοι έχουμε αντιληφθεί ότι τα κριτήρια με τα οποία ψηφίζουμε είναι εντελώς προβληματικά.
Το χαμηλής (και είναι μια επιεικής έκφραση) ποιότητας πολιτικό προσωπικό δεν βρέθηκε να κάνει dolce vita στις Βρυξέλλες μόνο του. Εμείς δώσαμε τη συγκατάθεσή μας και το στείλαμε για να μας διασύρει σε πανευρωπαϊκό επίπεδο.
Το χειρότερο είναι πως όλα δείχνουν ότι παρομοίως θα κινηθούμε και την επόμενη, αλλά και την μεθεπόμενη φορά, αφού το πρόβλημά μας είναι όταν φθάνουμε στην κάλπη τα κριτήρια της τελικής μας επιλογής δεν είναι καθόλου ορθολογικά, αλλά μοιάζουν μάλλον με αυτά της ψηφοφορίας survivor.
Όταν καταφέρουμε να ξεχωρίσουμε την αναγνωρισιμότητα, τη δημοφιλία και την εξωτερική εμφάνιση από την ικανότητα κάποιου/ας να αντεπεξέρχεται στη δουλειά που του/της έχει ανατεθεί, τότε ίσως κάνουμε καλύτερες επιλογές.
Τυχαίο; Δε νομίζω
Μοιραστείτε την είδηση
