Είναι φανερό, το συναντάς παντού. Οι νέοι -και όχι μόνο- αποστρέφονται την πολιτική και ό,τι αυτή εκπροσωπεί. Στην πολιτική επιστήμη, η πολιτική αποξένωση (political alienation) αναφέρεται στην αίσθηση απομάκρυνσης, απόστασης, ακόμα και απόρριψης του κυρίαρχου πολιτικού συστήματος.
Στις αντιπροσωπευτικές δημοκρατίες, η πολιτική αποξένωση οδηγεί στην απάθεια των ψηφοφόρων, στη συνειδητή δηλαδή απομάκρυνσή τους από τις εκλογικές διαδικασίες. Και αυτό είναι ένα μεγάλο πρόβλημα που θα γίνει ακόμα μεγαλύτερο στο μέλλον.
Αρκεί να δει κάποιος τι συμβαίνει με τη συμμετοχή των νέων στις εκλογές, ακόμα και τη συμμετοχή στις φοιτητικές εκλογές, που γίνονται σήμερα. Οι περισσότεροι δεν ξέρουν καν τα κόμματα και τους υποψηφίους και όσοι ξέρουν είναι μόνο αυτοί που ασχολούνται ενεργά με τις φοιτητικές νεολαίες και τα κόμματα.
Η χαμηλή συμμετοχή και η μικρή δέσμευση στα κοινά προμηνύει ένα μέλλον, στο οποίο οι αποφάσεις θα παίρνονται όλο και από λιγότερους για όλο και περισσότερους. Θα επιστρέψουμε δηλαδή με έναν διαφορετικό τρόπο στο παρελθόν, αφήνοντας πίσω μας τη μαζική συμμετοχή των δεκαετιών μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο.
Κι αυτό θα έχει σημαντικές επιπτώσεις στην ποιότητα του πολιτεύματός μας, το οποίο βασίζεται στη συμμετοχή των πολλών και στον έλεγχο της εξουσίας των λίγων από τους πολλούς. Είναι, ίσως, κρισιμότερη από ποτέ η πολιτική αγωγή ως μια συνειδητή επιλογή εκπαίδευσης και όχι ως ένα συμπληρωματικό στοιχείο που διανθίζει το πρόγραμμα.
