Αντί ενός ενιαίου κειμένου, επιτρέψτε μου σήμερα να σπάσω τη στήλη σε δυο μικρότερες ψηφίδες:
*** Άλλος νεολογισμός και τούτος: «Μη υποβοηθούμενη ευθανασία». Έτσι απέδωσαν, πλείστοι όσοι, τον τρόπο που επέλεξε ο παλιός συνάδελφος Αλέξανδρος Βέλιος, γνώριμος από το 1971, να τελειώνει την επώδυνη αναμέτρηση με τον καρκίνο. Ευτυχώς, ο ίδιος ο Αλέξανδρος, φρόντισε να βάλει τα πράγματα στη θέση τους. Λέγοντας την αυτοκτονία, αυτοκτονία. Διότι περί αυτού απλώς επρόκειτο. Περί καθαρής αυτοκτονίας. Όλα τα άλλα θυμίζουν εκείνη την κάλπικη γλώσσα των πολιτικών που επινοεί περίγραφες καταστάσεων όπως το «μη πόλεμος» και άλλα απατηλά.
Ως προς την ουσία της υπόθεσης μην έχετε την παραμικρά αμφιβολία ότι, κάποια στιγμή, θα γίνει και στην Ελλάδα πράξη το δικαίωμα σε ένα αξιοπρεπές τέλος, το δικαίωμα στην ευθανασία. Δικαίωμα που, για την ώρα, αναγνωρίζουμε στα σκυλιά και τα γατιά μας –αν και δεν τα ρωτήσαμε ποτέ σχετικώς- αλλά όχι σε εμάς τους ίδιους. Απλώς, όπως συμβαίνει συνήθως, εδώ θα έλθει, και αυτή η αλλαγή, ως απόνερα του τι θα έχει πια καθιερωθεί σε ολόκληρη την Ευρώπη. Επειδή εμείς είμαστε τόσο πολύ «προοδευτικοί», γενικώς, ώστε αφήνουμε πάντα τους άλλους να προηγούνται.
*** Το ότι είμαι «γαύρος» το γνωρίζετε. Οπότε δεν έχω λόγους αντιπάθειας προς τον κ. Μαρινάκη, αφού είναι πρόεδρος της αγαπημένης μου ομάδας. Πλην, «φιλτάτη όμως η αλήθεια». Και η αλήθεια είναι ότι σε αυτή την ιστορία των τηλεοπτικών αδειών, στα χρόνια μιας κυβέρνησης που διαφημίζει το «ηθικό πλεονέκτημα» της παράταξης της, το ποιος «τα ρίχνει πιο χοντρά από τον άλλον», το ποιος «τα σπρώχνει με ευκολία», δεν μπορεί να είναι το μοναδικό, ούτε το ύψιστο, κριτήριο επιλογής.
Όταν την επομένη της αδειοδότησης ο αρμόδιος εισαγγελέας προτείνει την προφυλάκιση του πλειοδοτήσαντος, για μια σειρά αδικημάτων κακουργηματικού χαρακτήρος, πως θα σταθεί, ηθικώς, πολιτικώς, νομικώς, αυτή η δανειοδότηση, που έγινε, υποτίθεται, όχι για τα λεφτά, αλλά για να «αλλάξει τα τηλεοπτικό τοπίο», δηλαδή να απαλλαγεί από νοσηρότητες και διαπλοκές;
Γ. Π. ΜΑΣΣΑΒΕΤΑΣ
