Είναι πλέον συνήθεια, ίσως και να έχει φτάσει στο σημείο της κατάντιας, να περιμένουμε να δούμε έναν γνωστό μας μάγειρα να πηγαίνει στον «διαγωνισμό» αυτό. Και όταν κάποιος τελικά βρεθεί, τα τοπικά μέσα και κυρίως τα ειδησεογραφικά site να παίρνουν φωτιά. Ο Κοζανίτης, ο Σερραίος, ο Σπαρτιάτης κ.ο.κ chef στο διαγωνισμό του MasterChef.
Το πρόβλημα όμως δεν εντοπίζεται στο ποιος είναι αυτός ή γιατί πήγε. Το πρόβλημα είναι ότι ειδικά στις επαρχίες, οι chef αντιμετωπίζουν ένα ανεκπαίδευτο κοινό πάνω στην εξέλιξη της γαστρονομίας, έτσι ακόμα και νικητής να βγει από το τηλεπαιχνίδι (για τέτοιο μιλάμε), γυρνάει στον τόπο του και τελικά ό,τι και αν έχει αποκομίσει από εκεί τεχνικά, ο κόσμος που θα κάνει like στο άρθρο δεν είναι σε θέση να εκτιμήσει αλλά και να δεχτεί την τεχνική και γαστρονομική εμπειρία που ο εκάστοτε παίχτης μπορεί να πήρε και με καμάρι έρχεται πίσω να εφαρμόσει.
Τότε λοιπόν έρχεται η ώρα που τα site της επαρχίας πρέπει να επαναπροσδιορίσουν τα άρθρα τους και το περιεχόμενο τους. Γίνονται σε όλες τις περιοχές σοβαρές προσπάθειες από εστιατόρια και σεφ να αναπτυχθεί η γαστρονομία και η κουλτούρα στο φαγητό από διάφορους ανθρώπους που προάγουν αλλά και εξυμνούν την τοπική γαστρονομία σε διάφορες ευκαιρίες όπως πανελλήνιες εκθέσεις, παρουσιάσεις και να βάλουν τελικά με το πείσμα τους αυτό τις επαρχιακές πόλεις στο χάρτη της ραγδαία εξελισσόμενης γαστρονομίας. Σε μεμονωμένες ή συλλογικές προσπάθειες να βγει η κουλτούρα της επαρχίας γαστρονομικά προς τα έξω.
Εκεί λοιπόν έρχεται η ευθύνη του αρθρογράφου ή του δημοσιογράφου. Προσπάθειες που μένουν στα αζήτητα γιατί δεν παίρνουν κλικ.
Προσπάθειες που τα ΜΜΕ της επαρχίας μπορούν και οφείλουν να προωθήσουν για να εκπαιδευτούν πρώτα απ’ όλα οι ίδιοι οι κάτοικοι και φιλοξενούμενοι στα εστιατόρια. Να βοηθήσουν τον τομέα της εστίασης να δει την εξέλιξη, να την αφουγκραστεί και τέλος να την στηρίξει προκειμένου όλοι μαζί να περάσουμε στη νέα εποχή.
Βασικότερο όμως είναι ότι μέσα από αυτή τη διαδικασία οι επαρχιακές πόλεις θα μπουν επιτέλους ενεργά στο χάρτη της εξέλιξης και θα αποτελέσουν πόλο γαστρονομικής έλξης και επισκεψιμότητας για τουρίστες και επισκέπτες που ασχολούνται με αυτό και σίγουρα δεν θα χάσουν την ευκαιρία. Εκεί ξεκινά ένας κύκλος που θα αναπτυχθούν όλοι. Από τον πρωτογενή τομέα μέχρι τα εστιατόρια και θα κάνουν το βήμα που θα φέρει ένα μόνιμο αποτέλεσμα. Στην περιοχή μας παράδειγμα έχουμε εστιατόρια που έχουν καταφέρει χωρίς το MasterChef αλλά με πολύ κόπο , έξοδα και δουλειά να φέρουν κόσμο. Και πάλι όμως αυτά τα εστιατόρια ή οι chef, που έχουν και πολύ σοβαρές διακρίσεις, δεν αποτελούν λόγο για ένα άρθρο, ή να γίνει σε αυτά κάποια αναφορά, ούτε και λόγο παρακίνησης του ντόπιου να τα στηρίξει. Δεν αποτελούν το μέσο για να εκπαιδευτούν οι φιλοξενούμενοι, παρόλο που η δυναμική τους μπορεί σίγουρα να το καταφέρει.
Δεν είναι κακό κάποιος να διεκδικήσει ένα έπαθλο και μια εξέλιξη. Δεν αποτελεί όμως και λόγο είδησης.
Είδηση είναι η ουσία σε κάθε προσπάθεια που γίνεται για να βάλουμε την επαρχία στο χάρτη του «must visit».
Τα site λοιπόν αυτά ίσως είναι η ώρα να δουν τα πράγματα αλλιώς. Να δώσουν χώρο στους επαγγελματίες και να βοηθήσουν με τον τρόπο τους να εκπαιδευτούν οι φιλοξενούμενοι.
Τότε ίσως να έχει νόημα. Γιατί ίσως να δούμε πιάτα από την τηλεόραση στο τραπέζι μας και να τα εκτιμήσουμε.
Υ.Γ.: η αναφορά δεν έχει να κάνει με κανέναν προσωπικά, παρά μόνο με το ενδιαφέρον να δούμε μια εξέλιξη.
