Χθες, οι περιφερειακοί σύμβουλοι της αντιπολίτευσης και κάποιοι «πρώην» της συμπολίτευσης έκαναν παράσταση διαμαρτυρίας, μπροστά από την πύλη του ΑΗΣ Αγίου Δημητρίου, για να δώσουν το δικό τους μήνυμα ενάντια στην πώληση μονάδων της ΔΕΗ.
Είχε προηγηθεί ένα παρασκήνιο σε σχέση με το αν και ποιοι θα στήριζαν την πρωτοβουλία, για να καταλήξει το όλο θέμα στην παρουσία 30-40 ανθρώπων μπροστά από την πύλη, αριθμός λογικός αν σκεφτεί κανείς το χρόνο προετοιμασίας και το τι ισχύει γενικά τα τελευταία χρόνια με τέτοιου τύπου κινητοποιήσεις.
Το θέμα για μια ακόμη φορά είναι πως διαλέγουμε να αντιμετωπίζουμε τα κορυφαία για την περιοχής μας ζητήματα. Πόσο σοβαρά αντιμετωπίζουμε τις κινητοποιήσεις και το αντίκτυπο που έχουν. Πως επιχειρηματολογούμε για τα αιτήματά μας.
Το θέμα της ΔΕΗ, αν και δεν θα έπρεπε, προσφέρεται για πολιτική αξιοποίηση. Και η αλήθεια είναι ότι έχει «αξιοποιηθεί» και με το παραπάνω από όλες τις πλευρές.
Χωρίς, όμως, ισχύ και κοινή γλώσσα, δεν επικοινωνείται σωστά. Γιατί η αλήθεια είναι ότι οι αποσπασματικές ενέργειες (διαμαρτυρίες, επιστολές, κι άλλες «φωνές») δεν στοιχειοθετούν σοβαρή και στιβαρή παρουσία. Πολύ δε περισσότερο, όταν φαίνεται ότι το διακύβευμα για κάθε πλευρά είναι εντελώς διαφορετικό.
Από την άλλη θα μου πείτε, να καθόμαστε με σταυρωμένα χέρια; Σαφώς και όχι. Αυτή τη στιγμή που ο χρόνος μας έχει τελειώσει, η απάντηση βρίσκεται μόνο στην προετοιμασία γι’ αυτό που θα ακολουθήσει.
Ιωάννα
