Για κάποιο διαβολικό λόγο σ’ αυτή τη χώρα, την «πληρώνει» ο μόνος που δεν θα ‘πρεπε. Αυτός που δημιουργεί θέσεις εργασίας, συμβάλλει με τον οβολό του στα ασφαλιστικά ταμεία και προσπαθεί να είναι συνεπής. Ο ελεύθερος επαγγελματίας.
Αυτός, λοιπόν, εδώ και καιρό, για την ακρίβεια 7 μήνες, περιμένει να δεήσει το κράτος να υπολογίσει τις εισφορές του για επικουρική και εφάπαξ, ενίοτε και κύρια ασφάλιση.
Έτσι κάποια μέρα που το κράτος τα καταφέρει -λέμε τώρα- να υπολογίσει, ο ήρωάς μας θα βρεθεί μπροστά σε ένα υπέρογκο ποσό, το οποίο θα πρέπει να τακτοποιήσει. Ακόμα κι ο πιο προνοητικός, δύσκολα υπό αυτές τις συγκυρίες, να έχει καταφέρει να βάλει κάτι στην άκρη.
Ουδείς, όμως, μπορεί να διορθώσει και τα λάθη, καθώς οι υπάλληλοι σηκώνουν τα χέρια ψηλά, αφού το περιβόητο «σύστημα» δεν τους επιτρέπει παρεμβάσεις. Έτσι, λάθη τραγελαφικά παραμένουν αδιόρθωτα.
Απο τη μια, λοιπόν, η ανικανότητα, απο την άλλη το «σύστημα», κρατούν δέσμιους τους μοναδικούς, στους οποίους μπορούμε να ποντάρουμε, ως οικονομία. Η υπομονή των ανθρώπων αυτών τεστάρεται ανελέητα. Κάποιοι σκέφτονται να κλείσουν τα γραφεία και τις επιχειρήσεις τους, άλλοι περιμένουν στωϊκά, ενώ κάποιοι που το λέει η καρδιά τους, το έχουν ρίξει στην πλάκα.
Και συνεχίζουν να περιμένουν τα ειδοποιητήρια του ΕΦΚΑ.
Ιωάννα
