Βρε πως αλλάζουν οι καιροί. Τότε που, μειράκια αμούστακα ακόμη όντας, κτυπιόμασταν στους δρόμους διαδηλώνοντας για την Ένωση της Κύπρου με την Ελλάδα, το νησιωτικό σύμπλεγμα των Σεϋχελλών, ήταν κολαστήριο. Τόπος εξορίας όπου είχαν στείλει οι Βρετανοί τον Μακάριο. Στα τέλη του περασμένου αιώνα είχαν ήδη γίνει τουριστικός «παράδεισος». Τόσο δημοφιλής μεταξύ των νεόπλουτων Ελλήνων, αυτών που ανέρχονταν ταχέως στην κλίμακα της οικονομίας της αρπαχτής και στη φούσκα του χρηματιστηρίου, ώστε μπήκε στις «επιτυχίες» της εποχής ένα ελαφρύ άσμα, με το ρεφραίν «πάμε για τρέλες στις Σεϋχέλλες».
Τώρα, με την αποκάλυψη εκατομμυρίων εγγράφων της ειδικής εταιρίας διαχείρισης υπεράκτιων εταιρών, αποδεικνύεται ότι έκτος από «τουριστικός παράδεισος» οι Σεϋχέλλες είναι και ο αγαπημένος φορολογικός παράδεισος για χιλιάδες «επωνύμους» της «υψηλής κοινωνίας» πολλών ευρωπαϊκών κρατών. Μεταξύ των οποίων και αρκετοί Έλληνες. Η προτίμηση των οποίων, προς τον εν λόγω «παράδεισο» των εξωχώριων υπεράκτιων εταιριών, πολλαπλασιάσθηκε στα χρόνια της κρίσης, δηλαδή μετά το 2010.
Και ο λόγος είναι ότι στις Σεϋχέλλες, σε αντίθεση με άλλους φορολογικούς παραδείσους, δεν απαιτείται καμιά ονομαστικοποίηση των ιδιοκτητών μιας εταιρίας. Ισχύει το καθεστώς των πλήρως ανωνύμων μετοχών, που μπορούν να μεταβιβάζονται από το ένα φυσικό η νομικό πρόσωπο στο άλλο, χέρι με χέρι, ακόμη και πολλές φορές μέσα στην ίδια ημέρα. Και τούτο διότι ως ιδιοκτήτης ορίζεται απλώς ο «φέρων», ο κομιστής, (bearer) της κάθε μετοχής.
Και, ω τι σατανική σύμπτωση, βρίσκουμε και εδώ τον άλλοτε σύμβουλο του Αντώνη Σαμαρά, τον πολύ κ. Παπασταύρου. Ο οποίος σπεύδει και πάλι να μας διαβεβαιώσει ότι οι επιχώριες εταιρίες τις όποιες φαίνεται να διοικεί, άλλοτε ως πρόεδρος και άλλοτε ως διευθύνων σύμβουλος, δεν είναι δικές του, αλλά πελατών του. Δικηγόρος είναι ο άνθρωπος, θα μου πείτε, αυτή είναι η δουλειά του, να διευκολύνει τους πελάτες του.
Σύμφωνοι. Αλλά αυτός που επιλέγει να ασκεί ένα είδος «συμβουλευτικής» δικηγορίας που αποφέρει παχυλότατες αμοιβές, δεν μπορεί να είναι και σύμβουλος του κράτους. Δεν μπορεί να έχει καμιά πολιτική ιδιότητα εκείνος που «διευκολύνει» τους πελάτες του να βγάζουν τα χρήματα τους σε φορολογικούς παραδείσους, να διακινούν μαύρο χρήμα, να επιδίδονται σε μεγάλης κλίμακας φοροαποφυγή. Τι δεν καταλαβαίνετε επιτέλους εκεί στην ηγεσία της Νέας Δημοκρατίας, ώστε να τελειώνετε με τον εν λόγω κύριο;
Γ. Π. ΜΑΣΣΑΒΕΤΑΣ
