Φτου να πάρει η ευχή… Στην περίπτωση μου ταιριάζει το παρά της αειμνήστου Μαλβίνας ρηθέν: «Γαμώ την ατυχία μου». Την ώρα που όλα είναι για να κρατάς την κοιλιά σου από τα γέλια, εγώ κρατώ τη μέση μου από τους πόνους. Διότι τώρα πια, όπως εξελίσσονται τα πράγματα, δεν έχει νόημα να οργίζεσαι. Μόνο να ξεκαρδίζεσαι. Έστω και αν το τρανταχτό γέλιο προκαλεί σπασμούς «γαμώ την ατυχία μου».
Ως καρικατούρα Λεωνίδα, ο πρόεδρος του τότε αντιπολιτευομένου ΣΥΡΙΖΑ Αλέξης Τσίπρας, είχε εκστομίσει την φράση «Μολών λαβέ», για το λιμάνι του Πειραιά. Τόσο ανένδοτος ήταν στη γραμμή «τα λιμάνια και τα αεροδρόμια δεν πωλούνται». Και τώρα υπογράφει την πώληση στην COSCO, με τελετή που γίνεται σε …στενό κύκλο στο Μαξίμου και όχι στο Ζάππειο όπως σχεδιαζόταν. Γιατί; Διότι στο Ζάππειο έπρεπε να παρίσταται και ο «αρμόδιος» υπουργός. Οπότε βρέθηκε η λύση να γίνει η τελετή, στον πιο στενό κύκλο, σαν τον πολίτικο γάμο ζευγαριού που επείγεται να νομιμοποιήσει τη σχέση του, σε πείσμα των διαφωνούντων από το σόι.
Θα περιμένατε ασφαλώς ότι ο κ. Δρίτσας, όστις έκτος από υπουργός Ναυτιλίας και σύζυγος της Τασίας (που έλυσε το μεταναστευτικό, καλή της ώρα), υπήρξε και επικεφαλής του συνδυασμού «Το λιμάνι της Αγωνίας», διεκδικώντας τον δήμο Πειραιά, θα τα βροντούσε υπερηφάνως. Ότι θα «ξηγιόταν πειραιώτικα και πασαλιμανιώτικα». Μη ανεχόμενος την γελοιοποίηση. Αμ δε. Γλυκειά η καρέκλα. Οπότε επέλεξε να γελοιοποιήσει ακόμη περισσότερο, ου μόνον εαυτόν άλλα και την κυβέρνηση στην όποια μετέχει. Δηλώνοντας ότι η πώληση του λιμανιού …δεν έχει ολοκληρωθεί ακόμη. «Άλλα αντ’ άλλα, της Παρασκευής το γάλα».
Και για να αποδείξει ότι πρόκειται για «Πειραιώτη ντερμπεντέρη σίδερο στο χέρι άσσο στη μπουνιά », κατά το άσμα των Σακελάριου-Χατζηδάκι, που απέδωσε ο αξέχαστος Αυλωνίτης, τα έβαλε με το ΤΑΙΠΕΔ, δηλαδή …με τον Πιτσιόρλα, που είναι προσωπική επιλογή του πρωθυπουργού. Το ίδιο έπραξε και ο έτερος Καπαδόκης, ο Σπρίτζης, αρμόδιος για την πώληση των αεροδρομίων. Και αυτού ο Πιτσιόρλας του έφταιξε. Ίνα πληρωθεί το ρηθέν «όποιος δεν μπορεί να βαρέσει τον γάιδαρο, κτυπάει το σαμάρι».
Διασκεδάζω τους πόνους μου διασκευάζοντας τον …εθνικό ύμνο ημών των Πειραιωτών: «Όσο κι αν ψάξω, δεν βρίσκω άλλο λιμάνι, ρεζίλι νάχει κάνει, τόσα πολλά παιδιά».
Γ. Π. ΜΑΣΣΑΒΕΤΑΣ
Μέλος, φευ, της ΕΣΗΕΑ
