Ξεκινώ, επαναλαμβάνοντας ένα σημείο από το χθεσινό κείμενο για την πολύκροτη υπόθεση της Novartis, που θα διαμορφώνει, από δω και πέρα, το πολιτικό κλίμα στην Ελλάδα, ως την ώρα των εκλογών: «Σκάνδαλο φυσικά και υπάρχει. Είναι οι σκανδαλώδεις τιμές στις όποιες πωλεί τα φάρμακα της η συγκεκριμένη εταιρία και οι πρακτικές που ακολουθεί, διεθνώς, για να επιβάλει την κυριαρχία της. Λαδώνοντας κατά σύστημα».
Στάθηκα ενδεικτικώς στο αντικαρκινικό φάρμακο που παίρνω εγώ. Για το οποίο, με την συνεργασία του Γιάννη και της Λούνας, μόνιμων «ανταποκριτών» μου στο Λονδίνο, βρήκα ότι το εκεί ΕΣΥ, κρίνοντας την τιμή που επέβαλε για το συγκεκριμένο φάρμακο η Novartis, ως προϊόν αισχροκερδούς εκμετάλλευσης των καρκινοπαθών, το αντικατέστησε με γενόσημο.
Μέλη της οικογένειας Τσοκάνη, «ανταποκριτές» μου στη Στοκχόλμη, έσπευσαν να αναζητήσουν το συγκεκριμένο φάρμακο . Και το βρήκαν στην τιμή των 847,67. Γιατί εκεί το πληρώνουν λιγότερο από 850 και εδώ, κάτι παραπάνω από 1300 ευρώ; Ασφαλώς μπορείτε να φαντασθείτε την απάντηση.
Είναι ολοφάνερο ότι αυτή διάφορα, που δεν είναι για πέντε-δέκα ευρώ, αλλά ολόκληρο πεντακοσάρικο, οφείλεται στο ότι, εμείς ξέρουμε και από λάδι και από λάδωμα. Όχι, δεν τους έπιασαν κορόιδα, οι πωλητές της Novartis, τους δικούς μας «αρμόδιους» για τις προμήθειες φαρμάκων στο ΕΟΠΥΥ ή τους άλλους φορείς περίθαλψης και στα νοσοκομεία. Αντιθέτως τους βρήκαν πολύ «ξύπνιους» και «σαΐνια» στα παζάρια.
Αναρωτηθείτε πόσοι άνθρωποι παίρνουμε αυτό το αντικαρκινικό φάρμακο για μια τριετία και κάνετε απλη αριθμητική. 500χ12χ3. Μας κάνουν 18000, ανά ασθενή στην τριετία. Για εκατό χιλιάδες καρκινοπαθείς, 1.800.000 περισσότερα από ό,τι πληρώνουν στην Σουηδία. Ε, να μη βγει ένα «δωράκι» για όποιον κάνει στραβά μάτια; Είτε μιλάμε για γιατρούς, υπηρεσιακούς παράγοντες, ακόμη και πολιτικούς;
Δεν πιστεύω ότι ο δικαστής Πικραμένος, στις 22 μέρες της υπηρεσιακής πρωθυπουργίας του πρόλαβε να ατιμάσει μια ζωή. Ούτε ότι οι περισσότεροι από τους κατονομαζόμενους πολιτικούς έχουν λερώσει τα χεριά τους. Και ελπίζω εκείνοι που πράγματι τα έχουν πάρει –και υπάρχουν αρκετοί μη πολιτικοί- να μην έχουν την ίδια τύχη με τους πολιτικούς. Για τους οποίους μόνον αν αποδειχθεί ότι ξέπλυναν μαύρο χρήμα δεν παραγράφεται η υπόθεση. Να μην έχουμε γενική παραγραφή, όπως έχει συμβεί σε άλλες υποθέσεις. Όταν η παραγραφή των πολίτικων ευνόησε και τους άλλους.
Γ. Π. ΜΑΣΣΑΒΕΤΑΣ
