Προς τον ευσεβή κλήρον, τους εντιμωτάτους άρχοντας
τους ενδοξωτάτους και γενναιοτάτους αξιωματικούς
των ενόπλων δυνάμεων και των σωμάτων ασφαλείας,
τους δικαιοτάτους δικαστικούς λειτουργούς,
τους ελλογιμοτάτους λειτουργούς πασών των βαθμίδων της εκπαιδεύσεως
και τον ευλαβή και φιλάγιον λαόν της καθ’ ημάς Ιεράς Μητροπόλεως.
«Ιδού γαρ ήλθεν δια του Σταυρού χαρά εν όλω τω κόσμω. Δια παντός ευλογούντες τον Κύριον, υμνούμεν την Ανάστασιν αυτού∙ Σταυρόν γαρ υπομείνας δι’ ημάς, θανάτω θάνατον ώλεσεν.» Όρθρος της Κυριακής του Πάσχα)
Λαέ του Θεού ευλογημένε, λαμπροφορεμένε και περιούσιε.
Από περάτων έως περάτων της γης όλος ο χριστιανικός κόσμος εορτάζει και πανηγυρίζει την ζωηφόρον Ταφήν και Ανάστασιν του Χριστού, αφού το Άγιον Φως του Παναγίου Τάφου φωτίζει τα σύμπαντα, τα επουράνια και τα καταχθόνια. Φως και Ζωή, Αλήθεια και θυσιαστική αγάπη, πλημμυρίζει τον σύμπαντα κόσμο! Ουρανός και γη αγάλλονται.
Και ποιός ο αίτιος όλης αυτής της χαράς και ευφροσύνης; Ο Ένας και μοναδικός, ο ενανθρωπήσας Υιός και Λόγος του Θεού, ο Σταυρωθείς και Αναστάς Κύριος και Θεός μας.
Ο Σταυρωθείς και Αναστάς! Ναι! Όσο και αν ακούγεται παράξενο και παράδοξο, σχήμα οξύμωρο και αντιφατικό. Πως, δηλαδή, ένας σταυρικός θάνατος έφερε «χαρά εν όλω τω κόσμω». Όμως αυτή είναι η αλήθεια. Η Ζωή, το Φως, η Αλήθεια κρεμάται ως κακούργος άνθρωπος. Στα μάτια των ανθρώπων φαίνεται άνθρωπος, στην πραγματικότητα όμως είναι Θεός. Προσλαμβάνει ολόκληρη την ανθρώπινη φύση, παρεκτός της αμαρτίας. Με το αίμα Του εξαγιάζει τον Σταυρόν, γίνεται τίμιος, ζωηφόρος και ζωοποιός, όπλον κατά του διαβόλου. Ως άνθρωπος θάπτεται «εν καινώ μνημείω», ως Θεός όμως κατέρχεται εις τον Άδην, φέρων τον «σταυρόν επ’ ώμου», τα σύμβολα του πάθους, τον κάλαμον, τον σπόγγον και την λόγχη, συντρίβει πύλας, συντρίβει το κράτος του διαβόλου και χαρίζει και πάλιν στον άνθρωπον Ζωήν την αιώνιον. Πόσον παραστατικά σημειώνει όλα αυτά ο Ιερός Χρυσόστομος στον κατηχητικόν του λόγον: «Μηδείς φοβείτω θάνατον∙ ηλευθέρωσε γαρ ημάς ο του Σωτήρος θάνατος» και συνεχίζει «εσκύλευσε τον Άδην ο κατελθών εις τον Άδην, επικράνθη ο Άδης και γαρ ενεκρώθη, επικράνθη και γαρ καθηρέθη …». «Χριστός γαρ εγερθείς εκ νεκρών, απαρχή των κεκοιμημένων εγένετο».
Μέγα το μυστήριον του Σταυρού και της Αναστάσεως, αδελφοί, αφού ο Θεός μας είναι μυστήριον, αλλά και ο άνθρωπος είναι μυστήριον, αφού είναι πλάσμα του. Είναι εικόνα Του. Είμαστε το εμφύσημα Του! Ερμηνεύεται τούτο το μυστήριον; Βεβαίως. Όχι μόνον ερμηνεύεται αλλά και αποκαλύπτεται. Όχι δια της λογικής και του ορθρού λόγου, αλλά δια της καθαρής και κρυστάλλινης πίστεως προς όλους εκείνους που έχουν συνειδητοποιήσει την ουράνιον και θείαν καταγωγήν και κατά προέκτασιν τον άγιον και θείον προορισμόν του ανθρώπου η κατά το αγιογραφικόν «τους θέλοντας σωθήναι».
Ο σημερινός άνθρωπος, από περάτων έως περάτων της Οικουμένης, είναι σε σύγχυση και σε αδιέξοδα. Προσπαθεί με πόλεμον, με αίματα και ερείπια να επιβάλλει την ειρήνην, την ευταξίαν, την δικαιοσύνην και αντ’ αυτών τα προβλήματα περισσότερον περιπλέκονται και τα αδιέξοδα αυξάνονται. Οι διάφοροι οργανισμοί, αδύναμοι να επιβάλλουν την ευταξίαν, καταλήγουν εις απλούς παρατηρητάς και περιορίζονται σε ανούσια ευχολόγια. Εκεί καταλήγει ο άνθρωπος όταν απαξιώση τον εαυτόν, όταν απεμπολήσει αρχές και ιδανικά, όταν αυτοθεοποιηθή. Υποβιβάζει όλους τους άλλους και θεωρεί εαυτόν αυθεντίαν.
Σε ώρα μηδέν πλέον βρίσκεται η ανθρωπότητα. Εγκλήματα και καταστροφές παντού. Τρομοκρατίες, ληστείες, αναρχία. Μήπως και εξαιρείται η χώρα μας; Έχομεν και τους γείτονές μας που ονειρεύονται την ανασύσταση της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας. Ξύπνησε ο οθωμανισμός και η βαρβαρότητά τους για τους Έλληνες. Βρυχούν και απειλούν τους πάντες.
Μη φοβήσθε, όμως, αδελφοί μου. Ο Σταυρωθείς και Αναστάς Κύριος είναι μαζί μας αλλά και η Μητέρα Του, η Υπέρμαχος Στρατηγός μας, η οποία ποτέ δεν μας εγκαταλείπει. Ένα νέφος είναι και θα περάσει με προσευχή και ελπίδα στον Θεό.
Χριστός Ανέστη, αδελφοί! Ευλογημένοι να είσθε, αγαπημένοι και μονιασμένοι.
Μετά πασχαλίων ευχών
Ο Επίσκοπος και Μητροπολίτης σας
† Ο ΣΕΡΒΙΩΝ & ΚΟΖΑΝΗΣ ΠΑΥΛΟΣ
