Ακόμη και αν δεν υπήρχαν τα ηλεκτρονικά μηνύματα που δέχομαι, έχω επίγνωση του γεγονότος ότι στεναχωρώ κάποιους αναγνώστες μου, ιδίως Μακεδόνες, με την θέση μου απέναντι στην συμφωνία Τσίπρα-Ζάεφ. Άλλα δεν έχω μάθει, στη δημοσιογραφική μου σταδιοδρομία, να γραφώ άλλα από εκείνα που πιστεύω, προκείμενου να γίνομαι αρεστός, ή να μην «ενοχλώ». Είτε απέναντι σε πρόσωπα, είτε σε ομάδες. Προτιμώ να πορεύομαι με βάση την λογική μου.
Τι είναι λογικό και τι παράλογο, σε αυτή την υπόθεση, από όσα ακούμε και διαβάζουμε;
Λογικό είναι να ενοχλούμενα από την αναγνώριση «μακεδονικής» εθνικότητας στους αλβανοσλάβους των Σκοπίων. Ούτε καν «βορειομακεδονικής», όπως αποδέχονται να ονομάζεται εφεξής η χώρα τους. Οπότε θα περίμενα από τους υπεύθυνους ηγέτες της αντιπολίτευσης να ασκήσουν πίεση και στην κυβέρνηση και στα κόμματα και τις κυβερνήσεις με τις όποιες συγγενεύουν σε ευρωπαϊκό επίπεδο, ώστε να υπάρξει κάποια βελτίωση στο θέμα αυτό.
Παράλογο είναι να ταυτίζονται οι αντιδράσεις μας με εκείνες των πλέον ακραίων που έχουν κάνει επάγγελμα και ευκαιρία πολιτικής ανέλιξης την καπηλεία των πατριωτικών αισθημάτων. Να σέρνονται δηλαδή κόμματα, πολίτικοι, μέσα ενημέρωσης, δημοσιογράφοι, απλοί πολίτες, που θέλουν να προσδιορίζονται ως ευρωπαίοι και δημοκράτες, πίσω από ένα μαύρο μέτωπο απόρριψης της συμφωνίας. Αρνούμαι να ταυτίζομαι με τον Ιβάνο και το VMRO από την μια πλευρά, και τους χρυσαυγίτες και τον Καμμένο από την άλλη.
Λογικό είναι να προχωρήσουμε σε λύση που θα ανατρέπει μια κατεστημένη πραγματικότητα. Το ότι η γειτονική μας χώρα αναγνωρίζεται ήδη, με τον πιο επίσημο τρόπο νέτα-σκέτα ως «Μακεδονία» από την συντριπτική πλειονότητα των άλλων χωρών.
Παράλογο είναι η κυβέρνηση που φέρνει την συμφωνία, να μην την αποδέχεται η ίδια. Με το ένας μέρος της, τους ΑΝΕΛ, να δηλώνει ότι θα την καταψηφίσει. Και εντούτοις ο πρωθυπουργός να σπεύδει την Κυριακή στις Πρέσπες για επικοινωνιακή «φιέστα» υπογραφής, πριν εξασφαλίσει το αν η συμφωνία αυτή περνά από το ελληνικό κοινοβούλιο.
Τον παραλογισμό αυτόν εκμεταλλευόμενος ο αρχηγός της ΝΔ προχώρησε σε πρόταση δυσπιστίας. Η οποία θα έχει μόνον ένα πρακτικό αποτέλεσμα. Να αναδείξει το γελοίον του πράγματος. Με τον Καμμένο να παρέχει ψήφο εμπιστοσύνης στην κυβέρνηση, επί ενός θέματος για το οποίο εκείνος συμπλέει με τον Ιβανόφ, τον Μιχαλολιάκο και τον Σαμαρά.
Γινόμαστε πάλι διεθνώς ρεζίλι με τις «κωλοτούμπες».
Γ. Π. ΜΑΣΣΑΒΕΤΑΣ
www.massavetas.gr
